คืบหน้ากรณีกระแสวิพากษ์วิจารณ์อาคารพิพิธภัณฑ์กรุงเทพมหานครหรือ “วิมานพระอินทร์” ซึ่งเป็นจุดหมายตาหรือแลนด์มาร์กของแม่น้ำเจ้าพระยา ว่าลอกเลียนแบบจากโมเดลอาคารที่เคยมีโครงการจะก่อนสร้างในกรุงมอสโคว์ ประเทศรัสเซีย ชื่อว่า “เดอะ คริสตัล ไอแลนด์” ออกแบบโดย นายนอร์แมน ฟอสเตอร์ สถาปนิกชาวอังกฤษหรือไม่ กระทั่งสถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง (สจล.) ซึ่งรับมอบหมายงานจากกระทรวงมหาดไทยและกทม. นำโดยรศ.ดร.สกุล ห่อวโนทยาน ผู้จัดการโครงการพัฒนาริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา ออกมาแถลงข่าวว่าไม่ได้ลอกแบบมาอย่างแน่นอน แต่ยินดีจะถอดแบบดังกล่าวออกจากรายงานที่เตรียมส่งมอบให้ กทม.ในช่วงปลายเดือน ก.ย.นี้
ล่าสุด เมื่อวันที่ 15 ก.ย. นายปุณลาภ ปุณโณทก ศิษย์เก่า คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สจล. ได้เผยแพร่จดหมายเปิดผนึกชี้แจงว่า ผลการออกแบบของโครงการพัฒนาริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ และคณะศิษย์เก่า หากมีบุคลากรหรือศิษย์เก่าเข้าร่วมด้วย ความเกี่ยวข้องดังกล่าวเป็นไปในนามบุคคลหรือกลุ่มที่กระทำการเป็นการส่วนตัว
ข้อความส่วนหนึ่ง มีดังนี้
“ตามที่ทุกฝ่ายได้ทราบเรื่องโครงการพัฒนาริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาที่กำลังถูกวิพากษ์วิจารณ์ในประเด็นการลอกเลียนแบบอาคารและความเหมาะสมของโครงการต่อชุมชนริมแม่น้ำเจ้าพระยานั้น ในนามของศิษย์เก่าคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ เรามีความเป็นห่วงภาพลักษณ์และความน่าเชื่อถือของสังคมที่มีต่อบุคลาการที่จบจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สจล. ที่สร้างความน่าเชื่อถือจากความรู้ความสามารถของบัณฑิต อันเป็นที่ประจัก์ต่อสังคมมาเป็นเวลากว่า 45 ปีนั้น คณะศิษย์เก่าฯมีความเห็นว่า คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ และศิษย์เก่าส่วนใหญ่ไม่ได้มีส่วนรู้เห็นถึงขบวนการทำงานในโครงการนี้แต่อย่างใด และหากมีบุคลากรหรือศิษย์เก่าของคณะฯเข้าไปร่วมโครงการโดยเฉพาะส่วนงานออกแบบขอชี้แจงว่าความเกี่ยวข้องดังกล่าวเป็นไปในนามบุคคลหรือกลุ่ม ที่กระทำการเป็นการส่วนตัว”
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ในโซเชียลเน็ตเวิร์กยังมีการนำจดหมายเปิดผนึกของกลุ่มศิษย์เก่าคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สจล. ส่งถึงอธิการบดี เรื่อง คัดค้านการเป็นที่ปรึกษางานสำรวจ ออกแบบ และจัดทำแผนแม่บทเพื่อการพัฒนาริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาของสจล ซึ่งลงวันที่ 20 เม.ย.2559 มาเผยแพร่ซ้ำ เนื้อหาในจดหมาย ระบุถึงความกังวลและห่วงใยต่อการที่สจล.รับงานที่ปรึกษาโครงการฯ เนื่องจากสุ่มเสี่ยงต่อการสูญเสียความน่าเชื่อถือของสจล.ในฐานะสถาบันการศึกษา รวมถึงเสี่ยงต่อข้อครหาเรื่องผลประโยชน์ทับซ้อนของคณะทำงาน สูญเสียความน่าเชื่อถือในหมู่นักวิชาชีพ ความไม่น่าเชื่อถือของแนวทางการดำเนินการโครงการฯของคณะทำงาน และความสุ่มเสี่ยงต่อการนำสจล.เข้าไปมีส่วนร่วมในการผิดสัญญาประชาคม โดยมีผู้ลงชื่อท้ายจดหมาย 177 ราย
