| ที่มา | คอลัมน์ "เด็กมอขอแจม" |
|---|---|
| ผู้เขียน | อนพัทย์ ปาณฑะผลิน |
เด็กมอขอแจม : นักกีฬาหมากล้อม เหรียญทองแดง ‘ดอกจานบ้านเชียงเกมส์’
ผม นายอนพัทย์ ปาณฑะผลิน ชื่อเล่น “จอม” ชั้นปีที่ 1 สาขาวิชาวิศวกรรมเครื่องกล คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ (มจพ.) เป็นนักกีฬาหมากล้อม ดีกรีเหรียญทอง สมัยกีฬานักเรียน และเหรียญทองแดง ประเภทบุคคลชาย การแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัย ครั้งที่ 48 ดอกจานบ้านเชียงเกมส์ จ.อุดรธานี
ส่วนตัวผมค่อนข้างเงียบ ไม่ค่อยยิ้ม (จะยิ้มเฉพาะกับคนรู้จัก) ไม่ค่อยพูด วางตัว แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนๆ ผมจะเป็นคนร่าเริง คุยสนุกสนาน ผมชอบด้านวิศวกรรม ชอบการคำนวณ และสนใจในอาชีพวิศวกรครับ
ความสนใจเล่นหมากล้อมของผม เริ่มจากครอบครัวในสมัยนั้นเปิดให้เช่าพื้นที่ และมีผู้เช่าเปิดธุรกิจเป็นครูสอนกีฬาหมากกระดาน เมื่อมีโอกาสผมจึงไปเป็นลูกศิษย์ และเรียนหมากล้อม ได้ลองเล่น และฝึกฝนความชำนาญมาเรื่อยๆ จนมีโอกาสลงสนามการแข่งขัน และคว้ารางวัลชนะเลิศ อันดับ 1 สมัยเป็นนักเรียนมัธยมปีที่ 1 ในความคิดของผม กีฬาหมากล้อมเป็นกีฬาที่ฝึกการใช้ความคิด การวางแผน มีความอดทน เพราะเป้าหมาย หรือกฏในการเล่นหมากล้อม คือการครองพื้นที่ให้ได้มากกว่าฝ่ายตรงข้าม ฝ่ายที่ครองพื้นที่ได้มากกว่าจะเป็นฝ่ายชนะ การเล่นหมากล้อมไม่ใช่แค่การกินหมากของคู่ต่อสู้ ต้องล้อมพื้นที่ได้มากกว่าอีกฝ่ายด้วย ใครล้อมพื้นที่ได้มากกว่าคือฝ่ายชนะเช่นกัน
ด้านการเรียนนั้น ผมเลือกสอบที่ มจพ.โดยสอบคัดเลือกเข้าโรงเรียนเตรียมวิศวกรรมศาสตร์ไทย-เยอรมัน เพราะจบประกาศนียบัตรวิชาชีพ ชั้นปีที่ 3 (ปวช.) จึงมาสมัครเรียนต่อคณะวิศวกรรมศาสตร์ มจพ.ในโควต้าเรียนดี ด้วยความคุ้นเคย และชอบสิ่งแวดล้อม มจพ.ตั้งแต่เรียนโรงเรียนเตรียมวิศวกรรมศาสตร์ จึงไม่ยากในการตัดสินใจเรียนต่อที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ทันที
การใช้ชีวิตที่มหา’ลัย ผมไม่ต้องปรับตัวมาก เพราะเคยเรียนโรงเรียนเตรียมวิศวะฯ มาก่อน จึงคุ้นกับสภาพแวดล้อมในมหาวิทยาลัยเป็นอย่างดี การแข่งกีฬาเหรียญทอง กีฬานักเรียน แล้วได้เหรียญทองแดงกีฬามหาวิทยาลัย เป็นผลงานที่น่าจดจำ เป็นการแข่งขันที่เกินความคาดหวังของผมจริงๆ แต่การประสบความสำเร็จในครั้งนั้น ผมอยากจะบอกว่า “มาไกลมาก” เป็นประสบการณ์ที่ดีในรั้วมหาวิทยาลัย และตนเอง
สำหรับการเรียนมหาวิทยาลัย ย่อมแตกต่างจากการเรียนโรงเรียนเตรียมวิศวะฯ เพราะสามารถจัดการเวลาได้สมดุล มีประสิทธิภาพ เพราะมีเวลาที่ใช้ในการอ่านหนังสือมากขึ้น เป็นประโยชน์ในเรื่องเรียน ส่วนความประทับใจจะมีต่อกลุ่มเพื่อนๆ ตั้งแต่ตอนที่เรียนโรงเรียนเตรียมวิศวะฯ และปัจจุบันยังเรียนอยู่ในระดับปริญญาตรี คณะวิศวกรรมศาตร์ มจพ.ด้วยกัน ซึ่งมีความสนิทสนมกัน คอยช่วยเหลือสนับสนุนด้านการเรียนซึ่งกันและกันตลอด รวมถึง สภาพทางสังคมในรั้ว มจพ.เป็นสังคมที่ดี ให้ความรู้ และมิตรภาพเพื่อนๆ พี่ๆ ทั้งที่คณะ และชมรมกีฬาหมากล้อม
ผมฝากว่า ถ้าหวังอะไรไว้แค่ไหน ก็ต้องซ้อม ฝึกฝนมากเท่านั้น ต้องพยามยามไขว่คว้าไปให้ถึง เป็นความมุ่งมั่นตั้งใจที่ทำให้ประสบความสำเร็จทั้งในด้านเรียน และกีฬาหมากล้อม
