| ผู้เขียน | สุรีย์ประภา |
|---|
Primal การกลับมาแบบน่าเสียดายของ ‘นิโคลัส เคจ’
นิโคลัส เคจ เป็นดาราดีกรีนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมรางวัลออสการ์ปี 1995 มีผลงานหนังใหญ่หลายบทบาท หนังรักโรแมนติกที่ดูแล้วอยากร้องไห้แบบ City of Angels ในบทยมทูตที่หลงรักหมอสาวจนอยากเป็นมนุษย์ Face Off, Con Air, The Rock หนังแอคชั่นดัง ที่ดูทีไรก็สนุกทุกที กระทั่งหนังผจญภัยหาขุมทรัพย์ที่น่ารักมากๆ แบบ National Treasure
แต่ชีวิตไม่แน่นอน เคจบริหารทรัพย์สินผิดพลาดจนมีหนี้สินมากมาย ต้องรับงานหนังฟอร์มเล็ก กระทั่งหนังที่ไม่ได้ฉายในโรงภาพยนตร์ แต่เน้นขายแผ่น
มาปีนี้ เคจกลับมาในหนังเกรดบี Primal ที่ดูแล้วนึกถึงหนังดังในอดีตของเขา Con Air หนังนักโทษสุดอำมหิตที่ยึดเครื่องบินเพื่อหลบหนีการถูกคุมขัง
เรื่องนี้ เคจ รับบท แฟรงค์ วอลช์ พรานป่าที่จับสัตว์หายากไปขายตามสวนสัตว์ต่างๆ โดยบรรทุกสัตว์ที่จับได้ไปกับเรือเดินสมุทร สัตว์ล้ำค่าของเขาครั้งนี้คือเสือจากัวร์สีขาว ที่จะทำเงินให้เขามหาศาล ยังมีงูพิษร้ายแรง และลิงป่าแม่ลูกอ่อนที่ดุร้ายฟันคมกริบ
ที่ว่าเหมือนหนัง Con Air คือเรือลำนี้ต้องบรรทุกอาชญากรสงคราม ลอฟฟ์เลอร์ (เควิน ดูแรนด์) ไปส่งทางการสหรัฐด้วย หนังเดาไม่ยาก ลอฟฟ์เลอร์หลุดจากที่คุมขัง พร้อมปล่อยสัตว์ร้ายทั้งหมดออกมา
พล็อตน่าสนุก คนบนเรือต้องเผชิญกับวายร้ายระดับพระกาฬและสัตว์ร้ายนานาชนิด ถ้าบทดี หนังเรื่องนี้จะมีทั้งความตื่นเต้นและลุ้นระทึก
หนังสร้างให้ แฟรงค์ วอลช์ เป็นพระเอกแบบแอนตี้ฮีโร่ คิดถึงแต่ตัวเองและเงิน ก่อนที่สถานการณ์จะทำให้แฟรงค์กลายเป็นฮีโร่จำเป็นแบบสีเทาๆ
เคจแสดงแบบเอาตัวรอดได้สบายๆ ยียวน กวนโอ๊ย แถมถ่อยๆ แบบแอบมีมุมดีในจิตใจ แต่พรานป่าอะไรไม่รู้ ปล่อยตัวจนอ้วนพุงย้วย ชวนสงสัยว่าหุ่นแบบนี้จะสู้กับสัตว์ป่าดุร้ายได้ยังไง ถึงกระนั้น เคจก็เป็นตัวเอกที่ทำให้หนังเรื่องนี้มีความน่าดู ใครชอบเคจ ก็ไปดูเถอะ ไม่ถึงกับผิดหวังหรอก
ส่วนนางเอกในเรื่อง ดร.เอลเลน เทย์เลอร์ (แฟมเก แจนส์เซ่น จาก X- Men: The Last Stand และ Golden Eye) จิตแพทย์ทหารหญิง ที่มีหน้าที่คอยดูแลอาการของอาชญากรตัวร้าย ซึ่งดูจนจบเรื่องก็ไม่เข้าใจว่า เลวขนาดนี้ทำไมถึงต้องมีหมอคอยดูแลประคบประหงมแบบนี้ แจนส์เซ่นยังคงหุ่นเป๊ะแต่หน้าแข็งเป๊กราวเพิ่งฉีดโบท็อกซ์มาหมาดๆ
ผู้กำกับ นิค พาวล์ บอกว่า “สิ่งสำคัญในการทำหนังแนวนี้ คือต้องคอยทำให้หนังตื่นเต้นตลอดเวลา โดยไม่เปิดเผยเนื้อเรื่องมากไป หนังมีสูตรสำเร็จอยู่แล้ว แต่ต้องพยายามไม่ให้ผู้ชมเดาเรื่องได้”
พาวล์ทำสำเร็จในระดับหนึ่ง บรรยากาศในสถานที่ปิดตายแบบเรือเดินสมุทร พอมีลุ้น อะไรจะโผล่ออกมาทำร้ายคนบนเรือก่อนกัน ระหว่างอาชญากรสุดโหด เสือจากัวร์ขาวที่หิวโหยจนพิศมัยเนื้อมนุษย์ ลิงป่าเขี้ยวสยอง หรืองูพิษที่หากถูกกัด ก็มีโอกาสรอดยาก
หนังไม่แย่มาก พอดูได้ CG จัดเป็นข้อเสียที่สุดของหนังเรื่องนี้เพราะลอยๆ แต่เสียดายฝีมือ นิโคลัส เคจ อยากให้เขาได้แสดงหนังที่มีคุณภาพกว่านี้ เพราะเคจไม่ใช่ดาราไร้ฝีมือ
