พูดกันมาว่าอายุการเป็นดาราของเมืองไทยนั้นสั้นนัก
เอาเข้าจริง ความหมายอาจไม่ตรงตัวตามนั้นเป๊ะ หากที่รู้กันโดยนัยคือ แม้จะยังมีหลายๆคนที่อายุงานยั่งยืนและอยู่ได้ แต่ที่ต้องยอมรับคือแม้จะฝีมือดีขนาดไหน ก็มักจะไม่รุ่งเท่าที่ควร ด้วยคนดูจะนิยม ชอบชมพวกรุ่นใหม่ หน้าใสกิ๊งมากกว่า
“มันเป็นธุรกิจที่ต้องอยู่กับความหนุ่มสาว” ป้อน นิพนธ์ ผิวเณร ประธานเจ้าหน้าที่่ฝ่ายผลิตละคร บริษัทวัน สามสิบเอ็ด จำกัด ที่ดูแลงานละครทั้งหมดของช่องวัน 31 บอก
“ถ้ารู้สึกว่าพระเอกคนนี้แก่จัง คนก็ไม่ดูแล้ว”
เหตุผลน่ะหรือ?
ก็เพราะคอละคร ซึ่งถ้าให้ประเมินก็น่าจะมีสัดส่วนราวครึ่งหนึ่งยังชอบเนื้อหาเรื่องราวแบบรักๆใคร่ๆ
“ครึ่งหนึ่งคนยังเลิฟสตอรี่อยู่ นั่นคือประเด็น”
อย่างไรก็ตามต้องถือว่ายังดีที่ระยะหลังๆ เรื่องที่ไม่ใช่ ‘เลิฟสตอรี่’ ยังมีคนดู
“เมื่อก่อนไม่มีพระ-นาง ไม่ได้เลยนะ ยังไงก็ต้องมีพระเอก นางเอก ดาวโป๊ ดาวยั่ว เดี๋ยวนี้ไม่จำเป็นแล้ว เพราะเมื่อก่อนมีละครรักไง เดี๋ยวนี้ไม่ต้องมีละครรักก็ทำได้”
และเพราะอย่างนี้ นอกเหนือจากความพยายามที่จะหาเรื่องราวน่าสนใจมาเสนอ หาทีมงาน รวมถึงดารานักแสดงที่มีความสามารถมาถ่ายทอดแล้ว อีกหน้าที่หลักที่ป้อน นิพนธ์ บอกว่าคนทำละครต้องทำคือ การสร้างดารารุ่นใหม่ๆ
แต่สร้างแล้วจะประสบความสำเร็จหรือไม่ เขาตอบไม่ได้จริงๆ
“มันอยู่ที่ส่วนประกอบหลายๆอยาง ตัวบท ผู้กำกับ นักแสดง ถ้ารวมกันแล้วมันจะได้ มันก็ได้”
ซึ่งในฐานะคนปั้น เขาอยากฝากไปถึงคนดู ว่า “คุณต้องให้โอกาสเขาด้วย” เพราะจะให้คนใหม่เล่นได้ดี๊ดี ไม่มีที่ติ คงลำบาก
“คือปั้นเป็นนักแสดงกับปั้นเด็กไอดอลต่างกัน ปั้นเป็นไอดอลทำอย่างไรก็ได้ให้มันดัง เล่นละครไม่เป็นก็ดังได้นะสมัยนี้” เขาบอกยิ้มๆ
ก่อนเสริม “แต่ที่จะเป็นนักแสดงที่ดีน่ะยาก”
“ไอดอลทำไม่ยาก ทำอย่างไรก็ได้ให้คนกรี๊ดๆ เป็นไอดอลคุณก็แค่เป็นตัวเองแล้วเปล่งเสน่ห์ ปิดสวิตซ์กลับบ้าน จบ คนก็ชอบ แต่พอเป็นละคร คุณต้องเป็นคนอื่น ต้องเป็นคนอื่นให้มีเสน่ห์ ซึ่งยากจัง เป็นศาสตร์ที่ต้องฝึกเลยนะ”
เขายังบอกด้วยว่าที่ผ่านมาก็มีคนมาฝึกอยู่บ่อยๆ เพราะทุก 2 เดือนบริษัทเขาจะเปิดออดิชั่นหาเด็กใหม่ๆมาเสริมทัพ
“ดูว่าใครมีแววที่ดี แล้วก็ส่งไปเรียนการแสดง เพาะบ่ม ซึ่งมันต้องทำ เพราะว่าเวลาผ่านไป คนที่อยู่ก็อายุมากขึ้น”
“แล้วอย่างที่บอก นี่มันเป็นธุรกิจที่อยู่กับความหนุ่ม ความสาว”
โปรดเข้าใจตามนั้น.
