น้อยนักที่ใครจะไม่รักแม่ แต่ขึ้นชื่อว่า ‘มนุษย์’ ทุกคนย่อมเคยผิดพลาด ไม่เว้นแม้กับเหล่าดารา – คนบันเทิงที่อาจเคยทำให้แม่เสียใจจะโดยตั้งใจหรือไม่ก็ตาม
และใน ‘วันแม่’ ที่จะถึงนี้ ถ้ามีโอกาสได้ขอโทษ ดูสิว่าพวกเขาจะเอ่ยปากขอโทษถึงวีรกรรมใดที่เคยทำไว้กับแม่
“เอาจริงๆ ก็แค่เรื่องหนุ่มๆ เรื่องอกหักจากความรัก เราเสียใจ ร้องไห้ฟูมฟายแล้วทำให้คุณแม่เสียใจ นอกนั้นไม่มี” ใบเตย – สุธีวัน ทวีสิน ให้คำตอบ
ก่อนเล่าถึงเหตุการณ์หนักสุดช่วง 3-4 ปีก่อน ที่เพิ่งปล่อยเพลง ‘เช็กเรตติ้ง’ ว่า ตอนนั้นคบหากับพระเอกคนหนึ่ง ทุกอย่างเหมือนจะราบรื่น แต่จู่ๆ เขาก็หนีหายติดต่อไม่ได้
“เขาหายไปแบบหักดิบ คือ บล็อกทุกอย่าง โทรศัพท์ บีบี ลบใบเตยออกจากพิน จากทุกอย่างในชีวิตหมด เจ็บปวดมาก ไม่รู้จะตามที่ไหน เพราะว่าตอนนั้นบ้านเขาก็ไม่รู้จัก รู้จักแต่ที่คอนโด แล้วเราไม่ใช่คนที่เขาทิ้งขนาดนี้แล้วจะตามไปถึงบ้าน รู้แล้วว่ายูไม่ได้รักชั้นแล้ว”
“แฟนคนนี้ทำใบเตยจะปีนคอนโด จะกระโดดตึกเลย แล้วคุณแม่มาเห็น แม่ก็ร้องไห้ เห็นสภาพลูกสาวไม่ไหวแล้ว”
“แม่บอกว่าเลี้ยงเรามา ไม่เคยทำให้เสียใจ ทำไมแค่ผู้ชายคนเดียวเราถึงจะยอมเสียชีวิตเพื่อเขา” ใบเตยว่าพร้อมน้ำตาคลอ
และแม้จนถึงตอนนี้จะยังไม่เคยเอ่ยปากขอโทษ แต่สาวเจ้าก็พยายามทำตัวไม่ให้คุณแม่เป็นห่วง
“เราก็ทำให้เราแข็งแรง แล้วก็ดีขึ้น ให้คุณแม่เห็นว่า ณ วันนี้แข็งแรงแล้วนะ ไม่เป็นแบบวันนั้นอีกต่อไปแล้ว”
ขณะเดียวกันก็ “ขอบคุณแม่ที่ให้ชีวิต ให้ความป็นใบเตย อาร์สยาม ให้ความเป็นตัวอย่างในชีวิต ความเป็นนักสู้ของผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วก็ให้สายเลือดการเป็นนักร้องจากคุณแม่”
ส่วนโดม – ปกรณ์ ลัม ออกปากเลยว่า “เยอะมากนะ ผมเป็นเด็กดื้อมากเหมือนกัน”
โดยเฉพาะสมัยมัธยมที่โดดเรียนไปเล่นเกมแล้วถูกทางโรงเรียนจับได้ ร้อนถึงคุณแม่ต้องมารับทราบความผิด
“เขาเชิญแม่มาเลย แจ้งว่าลูกคุณโดดเรียนไปเล่นเกม แม่ก็แบบหนึ่งเลยคือ เสียหน้า สองคือแม่เสียใจ แล้วพอเราเห็นแม่เสียใจแล้วก็รู้สึกไม่ดี” โดมพูดพร้อมสีหน้าเจ็บปวด
“ตอนนั้นก็ตัดสินใจไม่โดดเรียนแล้ว”
ขณะที่ในวันนี้ “พยายามดูแลแม่ให้ดีๆ เท่าที่เราจะทำได้”
ด้านกระต่าย อาร์สยาม – หญิง บุญยะเลี้ยง เล่าถึงเรื่องราวสุดแสบ ขณะไปญี่ปุ่นเพื่อร่วมแสดงในงาน ‘ไทย เฟสติวัล 2015’ และถือโอกาสพาครอบครัวไปเที่ยวด้วย
โดยเธอว่า “ตอนนั้นก็ไปกินอาหารญี่ปุ่น ซึ่งในนั้นจะมีวาซาบิ ก็เกิดอารมณ์อยากแกล้งแม่ เอาข้าวปั้นมา เอาปลาออก แล้วก็เอาวาซาบิก้อนใหญ่ประมาณข้อนิ้วมือ โปะเข้าไปแล้วเอาปลาโปะอีกที แล้วบอก แม่หนูป้อน แล้วพอกินเข้าไปเท่านั้นล่ะ แกแบบจิกหัวเลย น้ำหูน้ำตาไหล”
เห็นแล้วคนที่แรกๆ ก็ขำ ตอนหลังกลับรู้สึกผิด เพราะวันนั้นทั้งวันแม่ไข้ขึ้น แถมยังออกอาการโกรธสุดสุด
“เขาโกรธเลย เล่นอะไรกัน แล้วอารมณ์ตอนนั้นมันกำลังมีความสุข พาครอบครัวไปเที่ยว รู้สึกว่า เราแฮปปี้ พ่อกับแม่ก็สนุกสนาน นี่คือไม่ได้แกล้งแค่แม่นะคะ แกล้งทั้งพ่อทั้งแม่เลย ก็ให้คนละคำ แต่อย่างพ่อจะไม่เป็นไร ก็ขำ แต่แม่เขาเป็นอีกอารมณ์นึง”
“แล้วแม่เขาไม่ไหว เพราะปกติกินวาซาบิไม่เก่งอยู่แล้ว จากบรรยากาศกำลังมีความสุข คือเปลี่ยนเลย เราก็รู้สึกแย่”
“ก็บอกหนูขอโทษ จะบอกว่าไม่ตั้งใจก็ไม่ได้”กระต่ายว่าอย่างรู้สึกผิดกับบทเรียนครั้งสำคัญ
ฝั่งเอี๊ยง – สิทธา สภานุชาติ สารภาพ “ผมค่อนข้างทำให้เสียใจบ่อยพอสมควร”
เนื่องจากคุณพ่อเสียตั้งแต่เขาอายุได้ 9 ขวบ เขาจึงอยู่กับแม่มาตลอด จะด้วยเพศต่าง หรือเพราะแม่เป็นครูก็ไม่รู้ ทว่าถ้าเป็นเรื่องความรัก เจ้าตัวจะไม่เปิดอกคุยกับแม่
“มีช่วงหนึ่งอกหัก ปิดมือถือ ไปนอนบ้านเพื่อน ไม่ถึงตี 2 ดีแม่ขับรถมาหา ตะโกนคุยกันว่าเป็นอะไร ตอนนั้นรู้สึกเสียใจ ว่าแม่ต้องขับรถออกมากลางคืน ดึกๆ อันตราย เป็นความรู้สึกที่ว่าไม่น่าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ตอนนั้นซ่าส์มาก ด้วยความเด็กด้วย ประมาณ 15 -16 ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ”
“สุดท้ายก็กลับบ้าน แต่ก็ยังเถียงถึงเช้า ไม่รู้สึกว่าตัวเองผิด ผมรู้สึกว่าผมโตแล้ว ซึ่งเอ็งไม่โตแน่ๆ แค่ ม.3 ม.4”
มิหนำซ้ำหลังจากนั้นยังเกิดเหตุการณ์เฮี้ยวๆ อีก 2-3 ครั้ง ในที่สุดเลยถูกจับส่งไปเรียนที่สหรัฐอเมริกาเป็นเวลา 1 ปี พอกลับมาความประพฤติเลยดีขึ้น
“ตอนไปอยู่อเมริกา ต้องช่วยเหลือตัวเองทุกอย่าง ก็เลยโตขึ้นทุกอย่างเลย แล้วเวลาคนเรามันห่างกัน ก็คิดถึง” เขาให้เหตุผล
พร้อมกับยืนยัน “ผมว่าแม่เข้าใจทุกเรื่องที่ผมทำ เพราะว่าแม่เป็นแม่ผม จะไม่ขอโทษละกันฮะ แต่ขอบคุณที่ดูแลกันมาตลอด จนตอนนี้ 25 แล้ว แม่ก็ยังหาข้าวให้กินอยู่เลย”
คล้ายๆกับวิว – วรรณรท สนธิไชย ที่ช่วงมัธยมต้นนั้นเฮี้ยวมาก แถมแม่ทั้งหวงทั้งห่วงไม่ให้ไปไหนไกลสายตา เวลาอยากไปเที่ยวกับเพื่อนจึงอาศัยวิธีแอบหนี แต่สุดท้ายความก็แตกด้วย ‘ไดอารี่’ เป็นเหตุ
“เป็นคนชอบเขียนไดอารี่ เขียนความผิดตัวเองไว้เยอะมาก ทุกขั้นตอน ไปดูหนังเรื่องนี้ นั่งตรงนี้ แม่เกือบจับได้แหนะ เขียนไว้ทุกอย่าง แล้วประเด็นคือไดอารี่นั่นก็วางอยู่บนหัวเตียง ไม่ได้มีกุญแจล็อกอะไร คุณแม่ก็มาเปิดเจอ” เธอว่า
ก่อนสำทับ “วีรกรรมเมื่อก่อนโกหกเยอะมาก โกหกเล็กน้อย ไม่รู้โกหกทำไม ถ้าเป็นวันแม่จะนึกถึงเรื่องตรงนั้น”
ทว่า “เราไม่ได้เสียใจที่แอบไปทำอะไร แต่รู้สึกว่าวันหนึ่งถ้ามันพลาดอะไรไป หรือเราไม่ทันได้ลาเขา ไม่ทันได้ดูแลเขาตอนเราโต อยากขอโทษตรงนั้นมากกว่า”
“แต่วิวรู้สึกว่าขอโทษมันก็ไม่เท่ากับเราปรับปรุงเปลี่ยนแปลงตัวเอง และสิ่งที่ดีที่สุดไม่ใช่แค่ดูแลพ่อแม่ได้ แต่ต้องดูแลตัวเองได้ให้เขาหายห่วงที่สุด”
“ดูแลตัวเองได้ในวันที่เขาไม่อยู่”
เพราะถึงที่สุดแล้ว เธอเชื่อว่า แม่ก็คือแม่ ที่จะอย่างไรเสียก็จะรู้สึกรัก ห่วงใย และไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการได้รู้ว่าลูกสามารถดูแลตัวเองได้ และใช้ชีวิตไปในทางที่ดี
#แม่ก็คือแม่
