ช่างภาพและมัคคุเทศก์ซึ่งทำงานอยู่ในอินเดียกับออสเตรเลีย เจย์ ไวน์สไตน์ ที่เป็นลูกครึ่งสารพัด อเมริกัน – ออสเตรเลียน – ยูเครเนียน กับอังกฤษ เล่าถึงงานน่าสนใจที่ได้จากการท่องเที่ยวในอินเดียคราวหนึ่งว่า
ระหว่างที่เดินทางถ่ายรูปอยู่ในบิกะเนอ ทะเลทรายแห่งราชสถานในอินเดีย เดือนธันวาคม 2557 ใกล้สถานีรถไฟที่ผู้คนคับคั่ง เขาเห็นชายที่เขาอยากถ่ายรูป แต่เขาลังเล เพราะดวงตาและรูปกายแข็งกระด้างที่เห็นดูคุกคาม
ลังเล-นั่นเป็นช่วงเวลาที่ทำลายแรงบันดาลใจได้อย่างสิ้นเชิง ภาพที่จินตนาการไว้ก่อนถ่าย สลายเป็นอากาศธาตุ
เขาค่อยๆเลี่ยงไปถ่ายโน่นถ่ายนี่ กระทั่งได้ยินเสียงร่าเริงของชายคนนั้นว่า “ถ่ายผมด้วยสิ” เขาหันกล้องไปจับ นิ้วพร้อมจะกด แล้วร้องบอกว่า “ยิ้ม…”
ทันทีทันใด ชายผู้นั้นก็แปลงร่าง ใบหน้าของเขาเปล่งรัศมีอันอบอุ่นออกมา ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับด้วยอารมณ์ขัน ซึ่งช่างภาพหนุ่มพลาดไปไม่เห็นแต่ทีแรก
กระทั่งท่วงทีกิริยาก็นุ่มนวล
ช่างภาพรู้ทันทีว่า โครงงานต่อไปของเขาคืออะไร โครงการยิ้มหน่อยจึงเกิดขึ้น เขาตั้งใจจะบันทึกผลอันเกิดจากรอยยิ้มมนุษย์ ที่ปรากฏบนใบหน้าของบรรดาคนแปลกหน้า
หลังจากนั้น แต่ละวันเดือนปีที่ทะยอยตามมา เขาได้ขอให้คนที่เขาเที่ยวถ่ายภาพ ซึ่งส่วนมากพบกันบนท้องถนนในอินเดีย ให้เขาได้ถ่ายใบหน้าทั้งตอนไม่ยิ้มและตอนยิ้ม
นั่นเป็นหัวใจของโครงการ
ทั้งนี้ ด้วยเป้าหมายที่จะสร้างแนวคิดใหม่ในการมองหรือพบเห็นคนแปลกหน้า เพื่อผู้เห็นภาพจะได้สังเกตุใจตนเองว่าเปลี่ยนไปอย่างไรเมื่อเห็นรอยยิ้มเหล่านั้น
ดังนั้น จึงไม่มีทั้งชื่อ ไม่บอกอาชีพ ไม่ระบุเชื้อชาติ หรือศาสนา ไม่มีบทเรียนที่น่าสนใจ หรือเกร็ดชีวิตที่สะเทือนอารมณ์
แค่คนๆหนึ่ง ไม่ยิ้ม กับยิ้ม เท่านั้น.
๑. หมู่บ้านตีรนา, เมขลยา, อินเดีย
๒. หมู่บ้านกุกสาร, คุชราช, อินเดีย
๓. วรินทาวัน, อุตตระประเทศ, อินเดีย
๔. วรินทาวัน, อุตตระประเทศ, อินเดีย
๕. หมู่บ้านทันทะ เจตตี, มุมไบ, อินเดีย
๖. วรินทาวัน, อุตตระประเทศ, อินเดีย
๗. จูหุ, มุมไบ, อินเดีย
ขอบคุณข้อมูล และคลิกเข้าชมภาพเพิ่มเติมได้ที่ www.boredpanda.com
