หลังจากมีเรื่องราวเกิดขึ้นระหว่างแม่-ลูก กานต์ วิภากร ภรรยาของ เสก โลโซ และลูกชายคือ เสือ เสฏกานต์ ล่าสุด วันนี้ (15 มกราคม) กานต์ก็ได้โพสต์ข้อความขอโอกาสจากลูก บอกอยากให้ลูกกลับบ้านมาสู่อ้อมอกแม่ โดยสิ่งที่กานต์เขียนไว้มีอยู่ว่า
‘”สวยไหมครับป้ากุ้ง”
ขอบคุณมากนะคะ สำหรับดอกไม้สีส้มสวยงามเข้ากับบ้านเสือเลย
มันรู้สึกและสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นด้วยโทนสีเข้ากับบ้านการตกแต่ง
และสัมผัสได้ถึงความปรารถนาดีที่บ้านกุ้งอยากมอบให้น้องเสือ
เราก็เฝ้าแต่รอว่าเมื่อไหร่เจ้าของบ้านเค้าจะกลับมาเห็นสักที
เค้าคงชอบและดีใจที่แม่กับป้ากุ้งช่วยกันแต่งบ้านให้เค้าให้สวยและน่าอยู่และดูอบอุ่น และปลอดภัยที่สุด
ไม่มีที่ไหนปลอดภัยเท่าที่บ้านของน้องเสือหลังนี้อีกแล้วน้องเสือไม่ต้องกลัวไม่ต้องกังวลว่าจะไม่ปลอดภัยอะไรอีกแล้วนะลูก’
‘แม่ผิดทุกอย่างแม่สำนึกผิดอย่างแท้จริงแล้ว
ขอให้แม่ได้มีโอกาสเยียวยาหัวใจน้อยๆ ของลูกด้วยความรักอันยิ่งใหญ่และบริสุทธิ์จากแม่ ความอบอุ่น
แม่ทำได้ทุกอย่างจริงๆ เชื่อใจแม่สักครั้งนะครับแม่จะได้มีกำลังใจต่อสู้ต่อไปกับทุกเรื่องทุกปัญหา
แม่เพิ่งรู้ตัวว่าผิดจริงๆ เมื่อวานซืนนี้เอง ต่อไปนี้แม่จะไม่ทำอะไรที่มันแบบนั้นอีก
ขอโอกาสครั้งเดียวครั้งแรกครั้งสุดท้ายจะไม่มีเกิดขึ้นอีก
ขอให้แม่ได้ไถ่โทษ และดูแลลูกให้หายกลัวหายวิตกกังวล
แม่จะอ่อนโยนเหมือนเดิม และจะนุ่มนวลกับลูกเหมือนที่ผ่านมา ตั้งแต่ลูกคลอดออกมาจนถึงวันที่ 27 ธันวาที่ผ่านมา
ต่อแต่นี้ไม่มีอีกแล้วให้โอกาสแม่ครั้งหนึ่งครั้งแรกครั้งสุดท้ายนะครับ
แม่ขอร้องจากใจที่สำนึกผิดอย่างแท้จริงพร้อมน้ำตาที่มันหลั่งไหลรอคอยลูกๆ ตลอดเวลา
รีบกลับมาดูแลบ้านตัวเอง มาอยู่บ้าน มารักบ้าน บ้านมันเหงามากเลย
แม่ต้องเที่ยวมาทุกวันไม่งั้นบ้านนี้อาจร้องไห้ แม่สงสารบ้านหลังนี้บ้านของเสือ เสฏกานต์ ศุขพิมาย ลูกชายคนแรกคนเดียวของแม่และพ่อ
รีบกลับมานะครับ ทุกคนรออยู่ทุกคนต้องการที่จะให้เสือมีความสุขอบอุ่น มาอยู่กับพวกเราอยู่ในอ้อมแขนทุกคนเหมือนเดิม ทุกคนพร้อมที่จะสนับสนุนเสือ ในทุกเรื่องให้ดีที่สุดครับฝันดีครับ’
ขณะเดียวกันกานต์ยังได้โพสต์อีกว่า
‘แม่มีเรื่องสำคัญมากๆ เกี่ยวกับสิ่งที่เสือบอกแม่ถึงความรู้สึก…
ก่อนอื่นเลย แม่ต้องขอโทษลูกในสิ่งที่แม่ลืมคิดไป
– แม่เกือบตัดใจไปแล้วนะ เพราะแม่มีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบมากมาย เกือบพลาดเป็นครั้งที่ 2
– แม่ขอโทษที่แม่มันโง่ รู้สึกช้าขนาดนี้
– แม่เข้าใจในสิ่งที่เสือรู้สึกและกังวลแล้ว แม่รู้จักมันเมื่อวานซืนนี้เอง สิ่งนั้นมันไม่ควรจะเกิดขึ้นกับลูก แม่หาความรู้เกี่ยวกับมันมาประมาณ 4 วันนี่ วันที่แม่รู้ แม่ร้องไห้หนักมาก สงสารลูกที่จิตใจจะบอบช้ำขนาดไหน
– และมันเป็นสิ่งที่แม่ยัดเยียดใส่ความทุกข์ให้กับคนที่แม่รักที่สุด ดวงใจและชีวิตแม่เองลูกเสือของแม่
– แม่เจ็บปวดเหลือเกินลูก แม่มันนิสัยไม่ดี ดื้อรั้น เอาแต่ใจตัวเอง ใจร้อนเกินไป ไม่รู้จักฟังความคิดเห็นและเหตุผลใครเลย จึงเท่ากับว่า แม่ทำร้ายชีวิตตัวเองอย่างจัง
– จะมีโอกาสบ้างไหมที่แม่จะขอไถ่โทษที่ร้ายแรงนั้น แม่เป็นเสือ แม่ก็คิดไม่ออกว่าจะให้โอกาสเค้าได้ไหม
– แต่สิ่งสำคัญคือ ความรู้สึกนั้น ใครเป็นคนทำก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบ ต้องแก้ไขโดยใช้ความรักและบริสุทธิ์ดูแลรักษาให้ต้นไม้ต้นนั้นด้วยจิตสำนึกที่แน่วแน่
– แม่เป็นคนรับผิดชอบปัญหาทุกอย่างที่แม่ก่อมาตลอด ไม่เคยหนี หรือทิ้งปัญหาไว้ให้คนอื่นเดือดร้อนโดยลักษณะนิสัยแม่อยู่แล้ว
– และสิ่งนี้กลับเกิดกับเสือ แม่รู้ถึงกับทรุด ร้องไห้เสียใจมาก ได้แต่โทษตัวเอง แม่ไม่มีวันให้อภัยตัวเองได้เลย
– จากลูกที่สดใส แววตาร่าเริง ไม่หมองคล้ำ เครียดแบบนี้ แม่จะขอร้องให้โอกาศแม่ได้ดูแลต้นไม้ของแม่ได้ไหม เป็นการขอจากเสือครั้งแรก ครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายจริงๆ ให้แม่ใส่ปุ๋ยพรวนดินรดน้ำให้ต้นไม้นี้กลับมาเติบโตงอกงามแข็งแรงเหมือนเดิมได้ไหมครับ
– แม่สำนึกผิดแล้วจริงๆ มันเกินอภัย แม่รู้แต่แม่ขอนะ แม่ไม่เคยขออะไรเสือเลยนอกจากขนมวันนั้นที่เสือซื้อมาให้จากพารากอนครั้งเดียว
– เสือรู้ไหมว่า แม่พยายามกินขนมที่เสือซื้อให้ แม่กินทีละนิดเพื่อไม่อยากให้มันหมดไว จนเสือกลับมาหาแม่วันนั้น แม่ถึงกินหมดและเก็บกล่องขนมไว้
– อีกวันเสือเข้ามาหาแม่ในห้อง แม่คิดว่าเสือจะไม่ทิ้งแม่ไป แม่เลยเอากล่องขนมทิ้งและลบรูปกล่องขนมนั้นออกไป โดยไม่คิดว่าจะไม่มีโอกาสได้กินมันอีกแล้ว
– จริงๆ วันนั้นแม่อยากจะกอดลูก อยากคุยกับลูก แต่แม่ขี้ขลาด แม่รอวันต่อมา จะให้เสือพาแม่ไปถวายน้ำส้มที่วัดออเงิน ก็จะคุยเหมือนเดิม จะอ่อนโยนกับลูกเหมือนเดิม จะสนุกจะยิ้ม หัวเราะ เรานัดกันไว้แล้ว แม่ก็เลยนอนหลับ แล้วแม่ก็ไม่พบลูกอีกเลยตั้งแต่ 27/12 จนถึงวันนี้ แม่สุดแสนทรมาน
– ไม่ค่อยได้ดูแลพ่อเต็มที่ทั้งๆ ที่พ่อต้องการแม่ แม่กลับมาขลุกอยู่บ้านเสือเพียงหวังว่าสักวัน
– เผื่อว่าเสืออาจผ่านมาแถวนี้ แม่ไม่ค่อยกล้าหลับเลย ตั้งแต่วันนั้นเพราะกลัวจะคลาดกับเสือ ถ้าเสือมา แม่นอนน้อยมาก ง่วงขนาดไหนก็พยายามไม่หลับ และจะรีบตื่น ไม่นอนแบบไม่รู้สึกตัวเหมือนเดิมแล้ว
– ขอบคุณมากค่ะลูกที่มาช่วยซ่อมครอบครัว ลูกเป็นอภิชาตบุตรที่แท้จริง แม่เป็นแม่ที่โง่เขลาไม่สมกับเป็นแม่ลูกเลย
– แม่จะทำให้ต้นไม้ของแม่ฟื้นสดใสเหมือนเดิมให้ได้
– แม่จะไม่ยอมขึ้นชื่อว่าทำลายชีวิตและอนาคตที่สดใสของลูกเด็ดขาด ถ้าเป็นเช่นนั้น แม่ก็ชั่วมากเกินไปแล้ว จะมีหน้าอยู่บนโลกนี้ได้ไง ละอายที่สุดถึงไม่มีใครรู้ก็ตาม
– แม่ผิดต่อลูกครั้งนี่เป็นครั้งแรกนะ ขอโอกาสให้แม่แก้ไขได้ไหมครับ ลูกแม่
#สุดแต่ใจเธอจะเห็นดีเพียงใดคิดแล้วน้อยใจทุกที‘
