หนังเกาหลีใต้ทุกวันนี้ วิธีเล่าเรื่องดูจะล้ำหน้าหนังฝรั่งฮอลลีวู้ดไปแล้ว ชนิดผู้กำกับตุ๊กตาทอง อะกิระ คุโรสะวะ นักเล่าเรื่องเจ้าของ ‘เจ็ดเซียนซามูไร’ กับ ‘ราโชมอน’ ออสการ์เอเชียเรื่องแรก เจ้าของวาทะ “ผมถ่ายหนังก็เพื่อมาตัดต่อนั่นเอง” ฟื้นขึ้นมาดูคงตบต้นขาฉาดใหญ่ชอบอกชอบใจ
สมัยหนังฝรั่งเริ่มใช้แฟลชแบค ฉากสองฉากเมื่อสี่สิบกว่าปีก่อน นักดูหนังก็ว่าแปลกอยู่แล้ว ที่มีการย้อนภาพย้อนเหตุการณ์ แต่หนังเกาหลีนอกจากใช้วิธีย้อนภาพย้อนความคิดตัวละคร(ซึ่งเหมือนกับชีวิตคนจริงๆที่มักย้อนคิดย้อนนึกถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้) ยังมีวิธีตัดต่อแบบขยักเหตุการณ์ให้ไปไม่สุดไว้ แล้วค่อยเอาฉากต่อที่เหลือมาแปะอธิบายไว้ทีหลัง
ชนิดภาพเดียวไม่กี่วินาทีคลี่คลายปมต่างๆซึ่งผูกไว้ได้
‘โอ, มาย วีนัส’ (Oh My Venus) หนังชุดโรแมนติคคอมเมดี้ 16 ตอน ซึ่งเพลงและดนตรีประกอบไพเราะยอดเยี่ยมนี้ก็เช่นกัน แรกๆเห็นตัวอย่างชินมินอา ทำไมหน้ากลมบานอย่างนั้น ยังไม่ค่อยอยากดู ที่ไหนได้สนุกเพลิดเพลินจนไม่อยากให้จบ
นางเอกเป็นอดีตเด็กสาวนักเรียนมัธยมซึ่งเป็นที่คลั่งไคล้จนถูกขนานนามว่าเป็นวีนัสแห่งแทกู แต่พอทำงานเป็นทนายก็ปล่อยตัวจนอ้วนเบอะ ทั้งโรคไทรอยด์ซ้ำ มาเจอเพื่อนเก่าที่เคยอ้วนปั้กกลับเป็นสาวสวยหัวหน้าสำนักงานทนาย แถมเป็นคนทำให้คนรักที่คบกันนานสิบห้าปีเปลี่ยนใจ
โซจีซบ พระเอกที่ดูดีกับหน้านิ่วคิ้วขมวด แต่พอยิ้มหน่อยยิ่งดูดีกว่า ลูกเศรษฐีที่เป็นมะเร็งแต่เด็กผันตัวเองเป็นเทรนเนอร์โค้ชสุขภาพร่างกายดาราเมืองนอก กลับมารับงานครอบครัว และพบกับนางเอกโดยบังเอิญแบบพิศดารเหมือนหนังเกาหลีทั่วไป จนเกี่ยวข้องผูกพันกันไม่หลุด เริ่มจากช่วยลดน้ำหนักนางเอกให้ได้
จองกิวอุน คนรักเก่าอดีตนักว่ายน้ำทีมชาติ ที่แม้เปลี่ยนใจไปแล้วแต่ยังห่วงจิตใจ ยูอินยอง เพื่อนเก่าที่ยังมีเรื่องคิดแค้นค้างคา แต่ความเป็นเพื่อนฝ่าขวากหนามได้หมด
หนังเกาหลีจะมีบุคลิกร่วมกันหลายประเด็น อย่างแรกคนร้ายส่วนใหญ่จะไม่ร้ายไปตลอด ถัดมาต้องมีครอบครัวแวดล้อมตัวละคร เพื่อนนางเอกเพื่อนพระเอกหลายๆเรื่อง เล่นคู่กันมาเหมือนดารานำร่วมด้วยซ้ำ ไม่ได้ดูเป็นนักแสดงคนละชั้น หรือต้องอ่อนข้อผ่อนปรนให้นางเอกเลย
และในครอบครัวนี้เอง วัฒนธรรมผู้สูงอายุปรากฏเด่นชัด ต่อให้เป็นเจ้าพ่อมาจากไหน เข้าบ้านแล้วอาจโดนแม่หรือย่ากับยายแพ่นกบาลได้
หนังชุดนี้มีเรื่องร้ายไว้หน่อมแน้มพอเป็นกระสาย แต่เน้นรักประทับใจระหว่างคู่พระนาง ซึ่งได้รับรางวัลพระนางประจำปีของสถานีไปแล้ว รวมทั้งดารานำชายของโซจีซบ
ที่สำคัญ เรื่องนี้แสดงให้คนขี้เกียจออกกำลังกายเห็นชัดๆว่า สุขภาพนั้นสำคัญมหาศาลเพียงไร คนเจ็บไข้ได้ป่วยเขาต้องมานะพยายามขนาดไหน
เราซึ่งเดินได้ กินนอนเป็นปกติได้ จะขี้เกียจให้โรคถามหาไปถึงเมื่อไหร่.
มติชม
