| ผู้เขียน | น้ำแข็งเปล่า |
|---|
เป็นภาพยนตร์ไทยอีกเรื่องที่น่าจับตามองมากๆ สำหรับ “20 ใหม่ ยูเทิร์นวัย หัวใจรีเทิร์น” ที่ดัดแปลงมาจากภาพยนตร์ดัง “Miss granny” ของเกาหลีใต้ ซึ่งเป็นหนังเรื่องแรกของค่ายซีเจ เมเจอร์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ โดยความร่วมมือระหว่าง เมเจอร์ ซีนีเพล็กซ์ กรุ้ป และ ซีเจ อีแอนด์เอ็ม ยักษ์ใหญ่จากเกาหลี และยังได้นักแสดงสุดฮอตถึง 3 คนอย่าง ใหม่-ดาวิกา โฮร์เน่ , ก้อง-สหรัถ สังคปรีชา และ เจเจ-กฤษณภูมิ พิบูลสงคราม มารับบทนำ ยิ่งทำให้รู้สึกน่าสนใจมากยิ่งขึ้น
หนังว่าถึงเรื่องของ “ปาน” คุณย่าวัย 74 ปี ที่มีนิสัยหัวดื้อ ปากร้าย และขี้โวยวาย ซึ่งกำลังประสบปัญหาเมื่อครอบครัวของเธอวางแผนส่งตัวไปอยู่บ้านพักคนชรา แต่แล้วเธอก็ได้พบกับร้านถ่ายภาพชื่อ “ฉายารำลึก” ย่าปานจึงตัดสินใจเข้าไปถ่ายรูปโดยตั้งใจว่าจะเป็นภาพสุดท้ายของตน แต่เมื่อออกมาจากร้านเธอต้องตะลึงที่เห็นตัวเองกลับมาสาวเหมือนตอนอายุ 20 ปีอีกครั้ง ย่าปานจึงตัดสินใจใช้ชีวิตที่ขาดหายไปเมื่อช่วงวัยรุ่นในชื่อของ “ป่าน” และเข้าร่วมวงดนตรีกับ “บูม” หลานชายของเธอที่ฝันอยากมีคอนเสิร์ต โดยมี “นัท” โปรดิวเซอร์หนุ่มพยายามผลักดัน
สิ่งที่โดดเด่นที่สุดของหนังเรื่องนี้คงต้องยกให้กับการแสดงที่ดูเป็นธรรมชาติมากๆ ของเหล่านักแสดงทุกคน ไม่ว่าจะเป็น เจเจ ที่สลัดภาพ “ไทเกอร์” ไฮโซหนุ่มเจ้าชู้ในซีรีส์ I hate you I love you มาเป็นวัยรุ่นนักดนตรีได้อย่างแนบเนียน ส่วน ก้อง ก็ทำได้ดีตามมารตฐาน ขณะที่ ใหม่ ดาวิกา ก็ทำให้รู้สึกประทับใจกับการแสดงแบบไม่ห่วงสวยของเธอ ไม่ว่าจะเป็นการทำท่าทางแบบคนแก่เจนโลกที่เรียกเสียงหัวเราะได้ทั้งเรื่อง หรือจะเป็นพาร์ทดราม่าเรียกน้ำตาก็ทำได้ดี แม้ว่าจะยังขาดสายตาแห่งความห่วงใยแบบผู้ใหญ่ไปบ้าง แต่เมื่อดูรวมๆ ก็มีเสน่ห์
ที่สำคัญตัวละครแวดล้อมอย่าง รอง เค้ามูลคดี ที่รับบทพ่อหม้ายผู้หลงรักย่าป่านก็แสดงออกมาได้อย่างน่ารัก รวมถึงนักแสดงสมทบอีกหลายตัว ที่แม้จะเป็นตัวละครเสริมแต่ก็สร้างสีสันให้เรื่องได้เป็นอย่างดี
แม้นี่จะเป็นการกำกับหนังเรื่องแรกของ อารยะ สุริหาร แต่เขาก็สามารถถ่ายทอดออกมาได้อย่างไหลลื่น ด้วยมุมภาพและการตัดต่อที่ถูกจัดวางมาได้อย่างสวยงาม แม้จะยังขัดใจกับเรื่องเสียงร้องของใหม่ ดาวิกา ที่ฟังแล้วรู้สึกไม่เข้ากับเธอและบุคลิกของตัวละครอย่างที่ควรจะเป็น แต่ก็ฟังได้ไม่ขัดกับเรื่องราวสักเท่าไรนัก
แต่สิ่งที่ทำให้หนังเรื่องนี้มัดใจผู้ชมได้อยู่หมัดคือตัวบทที่เล่าเรื่องได้อย่างกลมกล่อมและมีความร่วมสมัยสามารถเข้าถึงได้ทุกช่วงวัย ด้วยการหยิบเอาเรื่องจริงจังและอ่อนไหวอย่างการอยู่ร่วมกันในครอบครัว เวลา และชีวิต มาเล่าในแนวตลก เบาสมอง ทำให้เรื่องราวไม่ซับซ้อนหรือยากเกินไปที่จะเข้าใจ ตลอดทั้งเรื่องเราจึงได้หัวเราะและเฮฮาไปกับมุกตลกต่างๆ ทั้งจากตัวป่านวัยสาวที่ทำท่าทางเงอะๆ เงิ่นๆ เหมือนคนแก่ มุกการจีบหญิงของหนุ่มใหญ่วัย 70 หรือท่าทางเพี้ยนๆ ของหลายตัวละครในเรื่องที่คอยมาสร้างสีสันได้อย่างถูกจังหวะลงตัว
ซึ่งในขณะเดียวกัน หนังก็ชวนให้เราหันมาใส่ใจความรู้สึกของคนในครอบครัว โดยเฉพาะความรู้สึกของผู้สูงอายุ ที่แม้จะขี้บ่นไปหน่อย ปากร้ายไปบ้าง แต่ทุกการกระทำและทุกสิ่งดูน่ารำคาญในสายตาของลูกหลานนั้น ก็ทำไปด้วยความรู้สึกรักและหวังดี มากกว่านั้น หนังยังทำให้เราได้กลับมาทบทวนกับตัวเองว่าในชีวิตนี้เราได้ทำสิ่งที่เราฝันแล้วหรือยัง หรือถ้าเรามีโอกาสแล้ว เราได้ทำสิ่งนั้นอย่างเต็มที่ที่สุดแล้วหรือยัง
ที่สำคัญเราควรใช้ทุกเวลาและนาทีอย่างคุ้มค่า เพื่อไม่ให้รู้สึกเสียดาย หรือเสียใจ ในวันที่หมดลมหายใจ
