| ผู้เขียน | มติชม |
|---|
เมื่อมีเครื่องมือสื่อสารสาธารณะแพร่หลายมากขึ้น การแสดงความเห็นก็เป็นไปทางกว้าง แต่อิสระของการพูดจาสู่กันนั้น ส่วนหนึ่งยังเป็นการต่อปากต่อคำกันมากกว่าจะคิดเห็นไปทางสร้างสรรค์
คนส่องเสพไม่พอใจ บ้างก็ให้เหตุผล บ้างก็เอ็ดตะโร คนสร้างงานบ้างก็ชี้แจงแสดงเหตุผล บ้างก็ตัดบทเอาขุ่นๆง่ายๆ
อย่าว่าแต่ชาวบ้านร้านตลาด เดินดินกินข้าวแกงไปวันๆอย่างชาวเราเลย ขนาดประธานาธิบดีประเทศมหาอำนาจที่ขึ้นรับตำแหน่งใหม่ๆ ก็ประเภทใครว่าไม่ได้ ต้องต่อปากต่อคำด้วยสักยกสองยก
หลังๆตั้งแต่งานประกาศผลออสการ์ของฮอลลีวู้ด ที่ออกมาแหย่ตรงๆอย่างเปิดเผย ก็ไม่มีคำโต้ตอบอย่างที่หลายคนคาดหมาย
ผู้สันทัดกรณีที่ล้วนเป็นหมอเดาว่า คงเป็นเพราะบรรดาที่ปรึกษาปรามไว้ ว่าเที่ยวต่อล้อต่อเถียงกับชาวบ้านไม่เว้นคำไม่ตกฟาก ก็คงไม่ต้องทำมาหากินไม่ต้องบริหารประเทศกัน
ดำรงตำแหน่งขนาดนี้ มีขันติหน่อย
อันว่าบุคคลสาธารณะ ข้าวของสาธารณะ บริการสาธารณะนั้น ฯลฯ สุดวิสัยที่จะพ้นจากการวิพากษ์วิจารณ์ได้ ต้องอดทนรับฟัง ยอมรับเสียงสะท้อนนานาที่ตอบกลับมา
หากจะคิดว่าของตัวเองดีที่สุด ใครเสียเงินซื้อหาแล้วว่าไม่ได้ แตะต้องไม่ได้ ก็คงเสียจริตไปแล้ว
เสียงวิจารณ์ต่างๆจากสาธารณชนมากหลายเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ ยากจะกลั่นกรอง ควรที่ผู้สร้างงาน หรือผู้ผลิต จะมานะอดทนเลือกเฟ้นรับฟังแต่ที่ให้ประโยชน์กับตน จะไปโมโหโทโสโต้ตอบ เอ็ดตะโรกับข้อความแสดงอารมณ์หยาบร้าย ในเรื่องที่ไม่เป็นแก่นสาร (เว้นแต่ชี้แจงข้อมูลเท็จจริง) จึงนอกจากแสดงตัวตนที่ไม่มั่นคงแล้ว ยังบอกวุฒิภาวะที่มีไม่มากไม่น้อยกว่าฝ่ายวิพากษ์วิจารณ์อีกด้วย
นักแสดงที่ผู้ชมมองเห็นว่า ไม่เหมาะสมกับบทบาทนั้นๆ ฉุนเฉียวโต้ตอบว่า งั้นก็มาแสดงเองสิ คงไม่เข้าใจจินตนาการของผู้ชมที่รู้จักเนื้อหานิยายหรือละครเรื่องนั้นๆ โดยเฉพาะที่เคยสร้างมาแล้ว อาจเห็นรูปลักษณ์พระนางในความคิดเป็นอีกอย่าง จึงแสดงความเห็นออกมา
เช่น รัญญา ศิยานนท์ ที่กำกับ ‘พริ้ง คนเริงเมือง’ ฉบับใหม่ ซึ่งจะแพร่ภาพในปีนี้ อันเป็นเรื่องในความทรงจำของผู้ชมจำนวนมาก ยากจะหานักแสดงนำมาสวมบท เห็นว่า อคัมย์สิริ สุวรรณศุข ซึ่งมีผู้เสนอชื่อขึ้น ไม่น่าจะเหมาะกับบทนี้ หรือไม่น่าจะเล่นบทนี้ได้ แต่ในที่สุด เมื่อต้องทำงานร่วมกัน ท้ายที่สุด รัญญาต้องขอบคุณอคัมย์สิริด้วยหัวใจที่เล่นบทพริ้งได้อย่างดีเกินความคาดหมายของเธอ
นักแสดงก็มีความสุข ผู้กำกับยิ่งมีความสุขกว่า ที่กำไรก็ต้องเป็นผู้ชม
ถ้าเข้าใจประเด็นเช่นนี้ ก็ไม่ต้องเสียเวลาเสียหัวกับความเห็นซึ่งพิสูจน์เป็นวิทยาศาสตร์ไม่ได้
หรือผู้สร้าง ผู้จัดรายการที่โต้ตอบกับผู้ชมต่อสาธารณะว่า ละครไม่ดี รายการไม่สนุกก็อย่าดูสิ ยิ่งเสียรังวัดไปใหญ่ เพราะไม่ดีจริง หรือเขาไม่ชอบจริง ไม่ต้องบอกเขาก็ไม่ดูอยู่แล้ว แต่หากเขาติค่อนบ้างแต่ก็ยังตามดูอยู่ แทนที่จะอารมณ์เสียใส่เขา ควรจะขอบคุณเขา ขณะเดียวกันก็ต้องพิจารณาตัวเองไปด้วย ตามความเห็นนั้นๆ การวางตัวเป็นผู้ถูกแตะต้องไม่ได้นั้น มีแต่ทางหายนะ ไม่มีคุณเลยแม้แต่น้อย
ดูตัวอย่างร้อยแปดที่เห็นในบ้านเมืองสิ บรรดาที่แตะต้องไม่ได้นั้น เดี๋ยวนี้มีบั้นปลายอยู่ที่ไหน.
