| ผู้เขียน | น้ำแข็งเปล่า |
|---|
หากใครเป็นแฟนการ์ตูนมังงะ เชื่อว่าต้องรู้จัก “Ghost In The Shell” การ์ตูนแนววิทยาศาสตร์และปรัชญาที่ได้รับความนิยมอย่างสูงของญี่ปุ่น ซึ่งแต่งขึ้นโดย ชิโระ มาซามูเนะ และเคยถูกสร้างเป็นแอนิเมชั่นมาแล้ว 2 ภาค ก่อนจะถูกดัดแปลงเป็นภาพยนตร์โดย รูเพิร์ต แซนเดอร์ส ได้ สการ์เล็ตต์ โจแฮนสัน รับบทนำ
หนังเล่าเรื่องของ “มีร่า (เมเจอร์)” มนุษย์ผู้ถูกช่วยชีวิตไว้จากอุบัติเหตุรุนแรง ด้วยการปรับแต่งทางเทคโนโลยีเชื่อมต่อสมองเข้ากับร่างหุ่นยนต์ จนกลายเป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งหุ่นยนต์คนแรกของโลกที่สมบูรณ์แบบ ผู้อุทิศตนให้กับการหยุดยั้งอาชญากร หน้าที่ของเธอคือการดูแลความปลอดภัยในประเทศญี่ปุ่น
เมื่อเกิดเหตุอาชญากรที่สามารถแฮ็กเข้าไปยังสมองของผู้คนและควบคุมพวกเขาได้ การปฏิบัติการครั้งนี้ทำให้เธอพบความจริงบางอย่าง เธอจึงตั้งคำถามกับตัวเองว่าเธอเป็นใคร เกิดอะไรขึ้นในอดีตของเธอ หรือว่าสิ่งที่เธอเคยได้รับรู้มาทั้งหมดนั้นคือเรื่องโกหก
ในฐานะที่ไม่เคยดูเวอร์ชั่นการ์ตูนมาก่อน จึงไม่สามารถบอกได้ว่า หนังทำได้เหมือนหรือต่างจากต้นฉบับมากน้อยขนาดไหน แต่สิ่งที่โดดเด่นและน่าประทับใจในเวอร์ชั่นนี้ คือภาพวิชวลสุดตระการตาที่ล้ำสมัยมากๆ แม้จะรู้สึกจับต้องยากไปนิด แต่ก็สวยงามดูแล้วเพลินตาเหมือนหลุดไปอยู่ในโลกอนาคต
การเล่าเรื่องค่อนข้างไหลลื่นแต่ไม่ดึงดูดให้ติดตามสักเท่าไร แถมฉากแอ๊กชั่นก็ไม่ถึงใจเท่าที่ควร นั่นเพราะหนังเลือกใช้วิธีนำเสนอแบบสโลว์โมชั่น ที่เน้นแสดงสเปเชียลเอ็ฟเฟ็กต์ที่มีความละเอียดในระดับสูง ซึ่งเราจะสัมผัสได้ถึงน้ำทุกหยดที่สาดกระเด็น เศษกระจกทุกส่วนที่แตกกระจาย จนทำให้ทุกฉากการต่อสู้ดูสวยงามมากกว่ามันส์ระทึกใจ
ด้าน สการ์เล็ตต์ โจแฮนสัน ก็ทำได้ดีตามมาตรฐาน ทุกการแสดงออกทางสีหน้า แววตา ทำให้เชื่อว่าเธอคือไซบอร์กเกิรล์ที่กำลังหลงทางในวังวนแห่งความทรงจำ
นอกจากความอลังการของภาพดังที่กล่าวมาแล้ว หนังยังสอดแทรกเรื่องปรัชญาเกี่ยวกับสิ่งสำคัญในชีวิตและคุณค่าของ “จิตวิญญาณ (ghost)” ในยุคที่เทคโนโลยีและการพัฒนาทางวิทยาการอย่างไม่หยุดยั้งก่อกำเนิด “หุ่นยนต์” เพื่อตอบสนองการใช้งานในด้านต่างๆ แทนมนุษย์
เมื่อหุ่นยนต์เข้ามามีบทบาทในชีวิตประจำวันของเรามากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้บางครั้งเราหลงลืมความเป็น “มนุษย์” ของตัวเองไปชั่วขณะ และลืมไปว่าอะไรคือคุณค่าที่แท้จริง
ดังเช่นการที่ “เมเจอร์” คอยถามตัวเองอยู่ตลอดว่าเธอคือใคร เกิดมาเพื่ออะไร ซึ่งเมื่อรู้คุณค่าของตัวเองแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดจึงไม่ใช่เพียงรูปกาย แม้ “เปลือก (shell)” ที่ห่อหุ้มอยู่จะเป็นร่างของหุ่นยนต์แต่เมื่อมีความสำนึกคิดย่อมสูงค่ากว่ามนุษย์ที่ไร้จิตวิญญาณและความนึกคิด
การรู้ตัวตนของตัวเองว่าเราเป็นใครและเรากำลังทำอะไรอยู่จึงเป็นสิ่งสำคัญ
ฉะนั้น จงเห็นคุณค่าในตัวเอง อย่าให้ใครเอาความเป็นมนุษย์ไปจากเรา
