“เพราะว่ามันเป็นเงินก้นถุง” ตั๊ก บงกช คงมาลัย ว่าอย่างนั้น หลังฝากบรรดาสื่อบอกไปถึงแฟนๆ ว่าอยากให้ไปดูหนัง ‘เพื่อนฉัน ฝันสลาย’ งานชิ้นใหม่ที่เจ้าตัวลงทั้งเงิน ลงทั้งแรง ทั้งความสามารถ เพื่อกำกับการแสดง
ดังนั้นถ้าผลงานเรื่องนี้ไม่ประสบความสำเร็จ “ภาพยนตร์เรื่องต่อไปของตั๊กจะลำบากในการทำงานมากขึ้น” เธอบอกตามตรง
กับงานที่ตั๊กบอกว่า ไม่สามารถระบุชัดว่าใช้เงินไปเป็นจำนวนเท่าไหร่ เพราะระหว่างที่ทำจะเป็นการทยอยทำ ทยอยจ่ายนั้น เธอคิดจะทำมาตั้งแต่ 8 ปีก่อน โดยได้แรงบันดาลใจจากเพื่อนสนิท ผู้คอยปกป้องและให้คำแนะนำเธอ ที่ในสมัยเมื่อ 10 กว่าปีก่อน “ยังซน เกเร และไม่มีกฎเกณฑ์ในการใช้ชีวิต”
“เมื่อมองย้อนกลับไปตอนอายุ 18-20 ตอนนั้นไม่ได้เพื่อนคนนี้ เราคงจะไปในทางที่แย่เหมือนกัน” ตั๊กในวัย 32 ปีว่า
แต่สุดท้ายเพื่อนผู้แสนดีคนดังกล่าวก็จากไป เมื่อมีอายุได้เพียง 23 ปีเท่านั้น
“ตั๊กอยู่กับเขาก่อนเขาเสีย เลยได้เห็นความใกล้ตายของมนุษย์ และผู้หญิงคนหนึ่งจากสดใส ทรุดโทรม”
ก่อนจะได้เห็นแม่ซึ่งดูเหมือนจะแข็งแรงดี แต่อยู่ๆก็กลับป่วยหนักและเสียชีวิตเช่นกัน
การจากไปของคนใกล้ตัว 2 คนนั้น ทำให้เธอตระหนักในธรรม จนอยากนำเรื่องทั้งหมดดังกล่าวมานำเสนอ
“แต่ไม่เชย” ตั๊กยืนยัน พลางยิ้ม
ขณะเดียวกันเพื่อไม่ให้หนังออกแนวเหงานัก เศร้าหนัก และไม่ใช่ ‘หนังแจกหมอน’ คือ เข้าไปแล้วหลับ เธอเลยเติมเนื้อหาในส่วนที่ให้ความสดใส ใส่ลงไปให้ดูแล้วรู้สึกสนุก
หากกระนั้นสารอันเป็นจุดประสงค์ ที่ไม่อยากให้คนรู้สึกประมาทกับชีวิตก็ยังมีอยู่ ให้ทุกคนเข้าไปดู ไปยิ้ม ไปหัวเราะ ไปโศกเศร้า สามารถตระหนักได้ในหลายๆเรื่อง
ตั๊กซึ่งอยู่ในวงการภาพยนตร์มาตั้งแต่อายุ 13 ปียังบอกอีกว่า แม้จะตั้งใจทำงานเรื่องนี้อย่างเต็มที่ แต่งานชิ้นนี้ไม่ได้มุ่งหวังที่รางวัล
“รางวัลไม่เอา” ตั๊กบอกเป็นประโยคแรก
ก่อนขยายความว่า ไม่ได้หมายถึงถ้ามีคนให้แล้วไม่รับ เพียงแต่เป้าประสงค์หลักตอนทำ “ไม่ได้ทำเพื่ออยากได้รางวัล”
แต่ “เราอยากมีอาชีพ”
อาชีพเกี่ยวกับการสร้างหนัง
และการได้สร้างหนังดีๆ
หนังที่เอาเข้าจริงแล้ว “ตั๊กรักนะ แต่ว่ามันเหมือนทั้งรักทั้งชัง”
เพราะแม้ในด้านหนึ่งหนังจะสร้างชื่อเสียงให้ จนเธอเป็นที่รู้จัก หากแต่ในอีกด้าน “มันน้อยใจ ที่หนังที่สร้างชื่อเสียง สร้างพื้นฐานให้ตั๊ก แต่บางครั้งรู้สึกว่าทำให้ตั๊กเฟล”
แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจยึดอาชีพนี้
จึงได้มี “เพื่อนฉัน ฝันสลาย” มาให้ชมกันในวันที่ 8 กุมภาพันธ์ที่จะถึง
“ตั๊กอยากให้ทุกคนดู ไม่มีกรอบว่าดูแล้วต้องคิดอะไร แค่อยากให้เขารู้จักหนังเรื่องนี้”
“ได้ดูสิ่งที่ตั๊กตั้งใจจะเล่า”
ส่วนจะเก็บอะไรจากหนังกลับไปบ้างหรือไม่ ก็แล้วแต่เลยจริงๆ
