จากใจเพื่อนคนหนึ่งถึง “ปอ โนวาแดง”
“มึงไม่เคยเป็นดาราในสายตากูเลย เพื่อนๆ ทุกคนรักมึงเสมอ..”
“ปอยังไงมึงก็เป็นปอคนเดิมมาตลอด มึงไม่เคยเป็นดาราในสายตากูเลย เพื่อนๆ ทุกคนรักมึงเสมอนะ”
นี่คือประโยคที่ ธนารัตน์ อุ่นจิตต หรือโอ้ หนึ่งในเพื่อนสนิทของปอ-ทฤษฎีที่กล่าวกับปอก่อนที่จะนำนำศพบรรจุในโลง
“ผมเรียนร่วมกับปอ ตั้งแต่ชั้นอนุบาล 1 จนถึงอนุบาล 2 ที่โรงเรียนอนุบาลบุรีรัมย์ แต่พอขึ้นชั้นป.1 ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน จนกระทั่งขึ้นชั้นม.1 – ม.3 ที่โรงเรียนบุรีรัมย์พิทยาคม และชั้นม.ปลายที่เรียนสายวิทย์-คณิต-คอมพิวเตอร์ ก็ได้อยู่ห้องเดียวกันมาตลอด”
“ผมอยากให้ทุกคนได้รู้เรื่องราวของปอตอนวัยรุ่นบ้างนะ เพราะมันเป็นความทรงจำอีกด้านหนึ่งของชีวิตปอกับเพื่อนๆ” ธนารัตน์เล่าพร้อมยิ้มเล็กน้อย
“ช่วงมัธยมต้น ตอนนั้นโรงเรียนยังปล่อยให้กลับบ้านไปกินข้าวในตอนเที่ยงได้ ผมกับปอและเพื่อนๆ ก็มักจะออกไปหาข้าวกินแล้วจึงกลับมาเรียน”
“แต่บางวันก็โดดเรียนกันบ้างนะ ไปแต่งรถมอเตอร์ไซค์ มาเทสแข่งทางตรงกันบ้าง ไปตกปลาที่สวนบ้านเพื่อนบ้าง ตามชีวิตวัยรุ่นต่างจังหวัดทั่วไป”
“แต่เรื่องผลการเรียนไม่มีปัญหานะ” (ยิ้ม)
“ตอนนั้น ปอ มักจะขับ รถมอเตอร์ไซต์ ฮอนด้า โนวา สีแดง จนเพื่อนๆ มักเรียกว่า ปอ โนวาแดง”
“และพอเวลาเราหายไปช่วงบ่าย วันรุ่งขึ้นครูพูนศรีที่สอนคณิตศาสตร์ แกเป็นครูที่ดุมากในตอนนั้นก็มักจะมาถามว่าหายไปไหนมา เราก็มักจะตอบว่ารถยางรั่ว” ธนารัตน์ กล่าวพร้อมหัวเราะเล็กน้อย
“มีวันหนึ่งผมเทสรถแล้วรถล้ม ปอและเพื่อนเห็นผมหายไปนานก็ออกตามหา ผมประทับใจเหตุการณ์นั้นมากนะ ยังจำได้อยู่เลย ทั้งที่ชีวิตเราส่วนใหญ่ก็มักจะทำอะไรเดิมซ้ำๆ เรื่อยตลอด”
“ส่วนตอน ม.ปลาย โรงเรียนเขาปรับใหม่ไม่ให้ไปกินข้าวในช่วงพักเที่ยง พวกเราก็มักชวนกันไปเตะฟุตบอลหลังกินข้าวเสร็จ แต่บางวันจะแอบปีนรั้วไปที่บ้านผมที่อยู่หลังโรงเรียน เพื่อฟังเพลงกัน ซึ่งช่วงนั้นศิลปิน ค่ายอาร์เอส กำลังดัง โดยเฉพาะ เต๋า สมชาย เข็มกลัด”
“ปอเป็นคนหน้าตาดีมาตั้งแต่ตอนเรียน ดังนั้นตอน ม.ปลาย มักจะมีสาวมากรี๊ด แต่มักจะเป็นรุ่นพี่นะ มาตามจีบ มาแซวเยอะมาก”
“พอถึงช่วงวันวาเลนไทน์ เสื้อปอนี่มีสติ๊กเกอร์รูปหัวใจจากสาวๆ เยอะกว่าใครเลย”
“ส่วนเวลาไปเรียนการแต่งตัวเขาชอบใส่เสื้อตัวใหญ่ๆ ใส่กางเกงเวสต์ปอยต์ สะพายกระเป๋า Outdoor และใส่รองเท้านันยางเหยียบส้น
“เวลาไปข้างนอกก็มักจะใส่เสื้อตัวใหญ่ๆ กับกางเกงกีฬาอัมโบร”
“ปอเป็นคนมีเพื่อนเยอะตั้งแต่สมัยเรียน เพราะเขาอัธยาศัยดี ชอบช่วยเหลือเพื่อน ไม่เคยไปมีเรื่องกับใคร แม้จะหนีเรียนบ้าง แต่เราก็สนุกสนานกันตามวัย ไม่เคยเกเร แต่จะสนุกสนานเฮฮากันตามกลุ่มเพื่อนเท่านั้น”
“ถึงแม้เขาจะเป็นดารา เมื่อกลับเยี่ยมบ้าน เขาก็จะแวะมาเที่ยวหาเพื่อนเสมอ มากินข้าวสังสรรค์กันเหมือนเดิมไม่เคยลืมตัว พูดภาษาถิ่นเหมือนเดิม”
“เมื่อเจอเพื่อนที่อยู่กรุงเทพ เขาก็จะเข้าไปทัก ไม่เคยถือตัว เพื่อนบางคนบอกว่าเห็นปอแต่ไม่กล้าทัก เพราะเขาเป็นดารา ปอก็เขามาทักเพื่อน เขาไม่เคยลืมเพื่อน ตอนเรียนเขาเป็นอย่างไร เมื่อเป็นดาราเขาก็ยังเหมือนเดิม”
“เพื่อนยังไงก็ยังเป็นเพื่อนเหมือนเดิม มึงกับกูก็ยังเป็นเพื่อนคนเดิม และเพื่อนทุกคนยังคงรักเขาเหมือนเดิมเสมอ” ธนารัตน์ ทิ้งท้าย
