ตัวจริงของเขาเป็นคนตลก – ที่บอกอย่างนี้ เพราะช่วงเวลาราว 1 ชั่วโมงที่ได้คุยกัน โมสต์ วิศรุต หิมรัตน์ มักจะหลุดคำพูดชวนขำออกมาเป็นระยะๆ และนั่นก็ทำให้บรรยากาศของการสนทนาเป็นไปอย่างสดชื่น แจ่มใส
“ดีใจนะครับ แต่ก็งงๆนิดหนึ่ง” หนุ่มวัย 25 ที่หน้าตาดูอ่อนเยาว์กว่าอายุจริงบอก
“เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ค่อนข้างฉับพลัน ไม่ได้เตรียมตัวเท่าไหร่ แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องดี” พูดอย่างนี้แล้วเขาก็ยิ้ม
ดูน่ารักสมฉายา ‘คิ้วท์ บอย’
โมสต์ที่ช่วงเริ่มแรกรู้เรื่องกระแสความฮอตของละคร ‘บุพเพสันนิวาส’ แบบไกลๆ เพราะตอนละครเริ่มแพร่ภาพ เขาอยู่ในหลักสูตรเรียนภาษาที่สหรัฐอเมริกานาน 7 เดือน ดังนั้นพอกลับมาแล้วเจอปฏิกริยาแฟนๆจึงทำตัวไม่ถูกอยู่นิดนึง”
“ตอนอยู่ต่างประเทศ คนไทยที่นั่นก็ดู เขารู้จักจ้อย เลยรู้จักผม มีคนมาขอถ่ายรูป แล้วก็ถูกเชิญไปกินข้าวที่ร้านอาหารไทยฟรี”
“ความเริ่ดมันอยู่ตรงนี้” เจ้าตัวเล่าพลางหัวเราะ
ก่อนจะเข้าสู่โหมดจริงจัง(ขึ้นนิด) ว่าไม่หรอก เพราะความรู้สึกจริงๆคือปลื้มที่ทำงานแล้วมีคนชื่นชอบต่างหาก
*เกือบได้เป็นนักร้อง แต่เคยได้เป็นพิธีกร (ครั้งหนึ่ง) ด้วยนะออเจ้า
ก่อนหน้าที่จะเป็น ‘อยุธยา คิวท์ บอย’ ในวันนี้ โมสต์บอกว่าเคยผ่านเวที ดัชชี่บอย แอนด์ เกิร์ล เมื่อปี 2009 จากนั้นก็ได้รับคัดเลือกเป็นศิลปินฝึกหัดของแกรมมี่อยู่ 2 ปี ไม่ได้เป็นนักร้องก็จริง หากก็มีโอกาสได้เป็นพิธีกรของช่องแบง รูม
แต่ “เป็นอยู่เทปหนึ่ง แล้วไม่ได้เป็นอีกเลย”
“เขาเรียกเราไป เพราะเราเป็นเด็กน่ารักไง หน้าตาดี แต่ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร เฟลมาก แต่ว่าเข้าใจนะ เพราะตอนนั้นเราร้องเพลงไม่ค่อยได้”
พอมาเจอ ‘ครั้งเดียวจบ’ เด็กหนุ่มที่ “อุตส่าห์มาจากบ้านที่หนองคาย เรียนม.5 เทอม 1 ต้องย้ายกลางคันมากรุงเทพอ่ะ งงไปหมด ทุกอย่างใหม่หมด ไม่รู้เรื่องอะไร” เลยนอยด์ขั้นสุด
พอถึงเวลาต้องเข้ามหาวิทยาลัย เลยเลือกเรียนเอกการแสดง คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ด้วยเหตุผลเดียวคือ “เจ็บใจ” และนั่นก็เป็นจุดเปลี่ยนในชีวิต ที่ทำให้ “จากเด็กมึน ไมรู้ว่าตัวเองต้องการอะไร มีจุดหมายว่าอยากเป็นนักแสดง”
“ตั้งใจมาตั้งแต่ตอนนั้นเลย”
…
* ‘ไก่’ ของจ้อย
“ว่าแล้วต้องถามถึง” เขาลั่นคำนี้ แล้วหัวเราะทันที่ที่ได้ยินคำถาม เพราะหลายคนที่เจอเขาก็ถามไถ่ถึงไก่หลายคน
แล้วว่า “ดีใจกับไก่นะ ไม่รู้ว่ามันจะรู้ไหมว่ามีแฟนคลับ”
5555
โมสต์ที่ก่อนหน้านี้เคยใกล้ชิดกับไก่ก็เฉพาะตอนทานอาหาร บอกว่าที่เราๆเห็นเขาอุ้มไก่ไปไหนมาไหนแบบชิลล์ๆน่ะ เอาเข้าจริงแล้ว เหนื่อยมาก
“ถ่ายมา 1 ปี 8 เดือน ถ้าเล่นกับตัวละครที่เป็นคน พอถึงระยะหนึ่งก็จะสนิทกัน แต่ว่าไก่เราต้องเปลี่ยนตัวใหม่ตลอดเวลา มันจำเราไม่ได้หรอก เวลาเอาตัวใหม่มา เราก็ต้องดิวกับมันใหม่ แล้วไก่เป็นสัตว์ขี้ตื่น ตกใจง่าย แต่ละตัวยังแตกต่าง ตื่นกลัวไม่เหมือนกัน พลังไม่เหมือนกัน บางตัวเชื่อง ก็อยู่กับผมนิ่งๆ บางตัวก็ยาก จะหนี ที่สำคัญนี่เป็นไก่ตี เวลาขยับตีนแต่ละที แขนผมเป็นรอยเลย”
ทั้งนี้แม้จะศึกษาวิธีจับขาไก่ เพื่อให้ ‘เอาอยู่’ แต่มีหลายทีที่รู้สึกเหมือนจะเอาไม่อยู่ จึงค่อนข้างกัวล โดยเฉพาะตอนพาไก่ขึ้นเรือ ด้วยเดาใจไก่ไม่ถูกจริงๆว่าจะตื่น หรืออยากหนีออกจากตะกร้าตอนไหน
ที่หลายคนห่วงฉากที่เชือกโดนหัวไก่นั้น โมสต์ว่าดูแล้วไม่น่าจะเป็นอะไร เพราะไก่หดหัวได้เร็ว
“เล่นเรื่องนี้ ผมเข้าใจธรรมชาติของสัตว์มากขึ้น ถ้ามีโอกาสได้เล่นละครด้วยกันอีก สัญญาว่าจะดูไก่ให้ดีกว่านี้”
…
*จากเรือพาย สู่เรือใบ
ในละคร เราจะเห็น ‘คุณพี่’ ใช้ ‘จ้อย’ ให้เตรียมเรือ และพายไปส่งไหนต่อไหน ซึ่งบ่าวคนสนิทก็ทำด้วยความขันแข็ง แต่ชีวิตจริง ช่วงที่เริ่มถ่ายทำ “พายเรือนี่เซ็งมากเลย” เขาเล่า
เหตุเพราะฉากไหนที่ไม่ต้องเข้า ไม่มีบทเขา แทนที่จะได้พัก ก็ต้องลงเรือ หัดพาย พาย พาย และพาย
จนสุดท้ายกลายเป็นคนพายเรือเก่ง และเป็นคนชอบเรือ ถึงขั้นไปเริ่มเล่นเรือใบ
“ก่อนหน้านี้อย่าว่าแต่พายเรือเลย ว่ายน้ำยังไม่เป็น ตอนนี้พายเรือเป็น ก็ยังว่ายน้ำไม่เป็นอยู่นะ แต่ว่าชอบความรู้สึกที่ได้อยู่เรือ แล่นเรือ”
…
*ว่าด้วยเรื่อง ‘แฟน’
“โสดมาสักพักแล้วนะ” นี่เขาว่า
ก่อนบอกที่ผ่านมาแม้จะรู้ว่าคนเราก็ต้องมีเรื่องกุ๊กกิ๊กไว้หล่อเลี้ยงชีวิตบ้าง แต่เขาเองไม่ค่อยมีเรื่องแบบนี้ อีกทั้งช่วงที่มีก็ไม่เคยเล่าให้ครอบครัวฟัง
“ที่บ้านถามว่าเป็นตุ๊ดหรือเปล่า” เล่าพลางยิ้ม ก่อนยืนยันกับเราด้วยคำเดียวที่บอกกับทางบ้าน “ไม่ได้เป็นนะ”
เรื่องนี้สาวคนที่เขาคุยอยู่คงยืนยันได้
“ผมชอบผู้หญิงผิวแทน แล้วก็สายตาดุๆนิดนึง ชอบคนที่มองแล้วเราเห็นความเป็นตัวของตัวเองของเขา คนที่มีความธรรมชาติ แสดงออกถึงความเป็นตัวเองแบบกำลังดี”
และยิ่งถ้ามีความสดใสและความเซ็กซี่อยู่ในตัว นี่คือใช่!!
