| ที่มา | มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | มนต์ทิพย์ ธานะสุข |
| เผยแพร่ |
การล่วงละเมิดทางเพศเด็กเป็นปัญหาด้านมืดในสังคมมาเลเซียที่กำลังเกิดขึ้นแพร่หลาย แต่ปัญหานี้ยังคงถูกหมกเม็ดและผู้กระทำผิดส่วนใหญ่มักรอดพื้นเงื้อมมือของกฎหมายไปได้ ซึ่งผู้เชี่ยวชาญจากหลายฝ่ายที่เกี่ยวข้องรวมถึงจากเจ้าหน้าที่รัฐของมาเลเซียเองมองเห็นตรงกันว่าต้นตอของปัญหามาจากการดำเนินนโยบายและระบบกฎหมายที่อ่อนแอของมาเลเซีย
จากข้อมูลที่จัดอยู่ในชั้นความลับทางราชการของสำนักงานตำรวจมาเลเซียที่สำนักข่าวรอยเตอร์นำออกมาเปิดเผยเมื่อวันก่อนระบุว่า ตั้งแต่เดือนมกราคมปี 2012 จนถึงเดือนกรกฎาคมปีนี้ มีคดีล่วงละเมิดทางเพศเด็กในมาเลเซียที่มีการแจ้งความต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจ 12,987 กรณี แต่ในจำนวนนี้มีกรณีที่มีการตั้งข้อกล่าวหาดำเนินคดีกับผู้ที่ถูกกล่าวหาเพียง 2,189 คดีเท่านั้น ขณะที่มีผู้ถูกศาลตัดสินว่ากระทำความผิดจริงเพียงแค่ 140 ราย
รอยเตอร์บอกว่าข้อมูลข้างต้นของสำนักงานตำรวจมาเลเซียไม่ได้มีการเปิดเผยว่ามีบุคคลที่เกี่ยวข้องกับคดีล่วงละเมิดทางเพศเด็กที่เกิดขึ้นเป็นจำนวนเท่าใด หรือคดีเป็นอย่างไรต่อไปหลังจากที่มีการตั้งข้อหาต่อผู้ที่ถูกกล่าวหาแล้ว และยังไม่มีการเปิดเผยรายละเอียดใดๆ แม้ในกรณีที่มีการตัดสินคดีว่ามีผู้กระทำผิดในคดีล่วงละเมิดทางเพศเด็ก กระทั่งปัญหานี้ถูกจุดความสนใจขึ้นเมื่อศาลอังกฤษพิพากษาโทษจำคุกตลอดชีวิตต่อนายริชาร์ด ฮัคเคิล เมื่อเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา จากกรณีการล่วงละเมิดทารกและเด็กที่ตกเป็นเหยื่อมากถึง 200 ราย โดยเด็กที่ตกเป็นเหยื่อส่วนใหญ่อยู่ในประเทศมาเลเซีย
แม้ที่ผ่านมากลุ่มนักรณรงค์ด้านสิทธิเด็กจะพยายามผลักดันให้รัฐบาลมาเลเซียเปิดเผยข้อมูลการล่วงละเมิดทางเพศเด็กต่อสาธารณชน เพื่อที่จะได้เพิ่มความตระหนักให้กับสังคมและจะได้หามาตรการรับมือกับปัญหานี้ที่นับวันยิ่งมีเพิ่มมากขึ้น แต่ความพยายามดังกล่าวยังคงไม่บรรลุผล เพราะมาเลเซียมีรัฐบัญญัติว่าด้วยความลับทางราชการ ซึ่งเปิดทางให้รัฐบาลไม่จำเป็นต้องเปิดเผยข้อมูลการล่วงละเมิดทางเพศเด็ก ยกเว้นจะได้รับการร้องขอจากสมาชิกรัฐสภาเท่านั้น
เจ้าหน้าที่รัฐและกลุ่มนักเคลื่อนไหวด้านสิทธิเด็กยังชี้อีกว่ายังมีกรณีล่วงละเมิดทางเพศเด็กอยู่อีกมากในมาเลเซียที่ไม่เคยมีการรายงาน เพราะมีข้อห้ามและผู้ตกเป็นเหยื่อยังไม่มีความไว้วางใจในเจ้าหน้าที่รัฐ
ความอ่อนแอทางนโยบายและกฎหมายคุ้มครองเด็กที่มีให้เห็นอยู่เช่นนี้ หากยังไม่เร่งแก้ไขหรืออุดช่องโหว่ที่มี อาชญากรทางเพศก็จะยังคงลอยนวลอยู่ในสังคมได้ต่อไป โดยที่เราไม่รู้ว่าจะมีเด็กที่ตกเป็นเหยื่ออีกมากมายแค่ไหน
