| ที่มา | นสพ.มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | ศรีสกุล ลีลาพีระพันธ์ |
| เผยแพร่ |
ที่ย่านอูเซอี ในกรุงเบรุต ประเทศเลบานอน บ้านเรือนถูกสร้างขึ้นอย่างไม่เป็นระเบียบ อันเนื่องมาจากเป็นที่อยู่ของผู้คนที่โยกย้ายเข้ามาในช่วงสงครามกลางเมือง ปี ค.ศ.1975-1990 ส่วนใหญ่เป็นบ้านเรือนที่สร้างขึ้นโดยไม่ได้รับอนุญาต และกลายเป็นเหมือนกับ “สลัม” แห่งหนึ่งในกรุงเบรุต
ทำให้ อูเซอี กลายเป็นย่านอยู่อาศัยที่ดูรก และมีสายไฟฟ้าระโยงระยาง
อายัด นาสเซอร์ นักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งเกิดที่ย่านอูเซอีแห่งนี้ แต่ได้ย้ายหนีภัยสงครามกลางเมืองไป จึงได้คิดโครงการ “อูซวิลล์” ขึ้นมาตั้งแต่เมื่อ 18 เดือนก่อน ด้วยการเชิญบรรดาศิลปินสตรีทอาร์ตทั้งชาวเลบานอนและชาติอื่นๆ ให้มาร่วมสร้างความสวยงามให้แก่ “อูเซอี”
นาสเซอร์บอกว่า รู้สึกว่า ส่วนที่ถูกทอดทิ้งมากที่สุดในเลบานอน ก็คือ อูเซอี เป็นเวลา 40 ปีแล้ว ที่ไม่มีใครเข้ามาดูแล ไม่มีรัฐบาล ไม่มีพรรคการเมืองท้องถิ่น หรือแม้แต่ชาวบ้านในพื้นที่เอง ก็ไม่ได้ดูแล อูเซอี เลย
ด้วยเหตุนี้จึงเป็นที่มาของการทำให้ อูเซอี มีสีสัน มีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง ด้วย “ศิลปะ” บนกำแพง
นาสเซอร์จึงได้ทำงานร่วมกับชาวบ้าน เพื่อดูว่าจะแต่งแต้มสีสันให้แก่ถนนและอาคารแห่งใดบ้าง
และตอนนี้ก็มีอาคารราว 140 แห่งที่ถูกทาแต่งเติมสีสันใหม่ไปแล้ว
นาสเซอร์บอกว่า เป้าหมายส่วนหนึ่งคือ การทำลายภาพลักษณ์เก่าๆของอูเซอี ที่ชาวเลบานอนหลายคนมองว่า เป็นเหมือนกับสลัมที่ควรต้องหลีกเลี่ยง
ราเนีย อัล-ฮาลาบี ศิลปินสมัครเล่น หนึ่งในผู้ร่วมโครงการอูซวิลล์ บอกว่า สีสันทำให้ทุกอย่างในชีวิตดูสวยงามขึ้น และได้เปลี่ยนแปลงชีวิตของทุกคน
ตอนนี้ แม้ว่าชาวบ้านจะรู้สึกดีกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ใช่ว่าทุกอย่างจะราบรื่น นาสเซอร์เองจำต้องระดมทุนรอบใหม่เพื่อให้สามารถสานต่อโครงการอูซวิลล์ต่อไปได้
ซาคาเรีย โคบรอสลี ชาวประมงวัย 57 ปี ที่อาศัยอยู่ในย่านอูเซอี ยอมรับว่า โครงการอูซวิลล์นี้ช่วยยกระดับความเป็นอยู่ของชาวบ้าน เมื่อก่อน ชาวบ้านจะอยู่กันแต่ในบ้าน ใช้ชีวิตอยู่แต่ในบ้าน แต่ตอนนี้ ผู้คนพากันออกมาเดินเล่นข้างนอก และทำให้ชาวบ้านได้เริ่มรู้จักกันมากขึ้น
อูซวิลล์ มอบความสามัคคี ก่อความรู้สึกเป็นชุมชนให้เกิดขึ้นกับ อูเซอี อย่างแท้จริง
