ห้องสมุดบนหลังม้า
“ห้องสมุด” ชื่อนี้ที่หลายคนคุ้นเคย แต่อีกหลายคนไม่มีโอกาสได้ใช้บริการ อาจเพราะห่างไกลความเจริญ หรือด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่
ริดวัน สุรุรี ชายชาวอินโดนีเซีย จึงพยายามจะหาทางอุดช่องโหว่นี้ ด้วยน้ำพักน้ำแรงเท่าที่มี ด้วยการสร้างห้องสมุดขึ้น
หากแต่ไม่ใช่ห้องสมุดใหญ่โตอะไร เป็นเพียง “ห้องสมุดบนหลังม้า” ที่เขาตั้งใจจะทำมันขึ้นมาด้วยมือของตัวเอง
สุรุรีทำกล่องวางหนังสือเล็กๆ สำหรับวางบนหลังม้า แล้วนำหนังสือทั้งหลายใส่ลงไปในกล่อง ก่อนออกตระเวนไปตามหมู่บ้านห่างไกล “เซรัง” บนเกาะชวา เพื่อให้ชาวบ้านได้มีแหล่งหนังสือสำหรับอ่าน ในประเทศที่ถูกจัดอยู่อันดับที่ 60 จาก 61 ประเทศ ที่รู้หนังสือ ซึ่งวัดจากปัจจัยหลายอย่าง เช่น การเข้าถึงหนังสือพิมพ์ ห้องสมุด และคอมพิวเตอร์
ด้วยการอุทิศเวลาให้แก่ประโยชน์ส่วนรวม สุรุรีจึงได้รับการขนานนามจาก นายปูตู ซาโยกา ช่างภาพ ว่าเป็น “ดอนกิโฆเต้แห่งการเรียนรู้” หลังจากใช้เวลาในการตามติดชีวิตของสุรุรีเมื่อปีที่ผ่านมา
ซาโยกาบอกว่า แม้ในเทือกเขาที่เดินทางลำบาก แต่ม้าของสุรุรีก็แข็งแกร่งอย่างมาก
“ที่ประเทศอินโดนีเซีย มีผู้คนที่ไม่มีโอกาสอ่านหนังสืออีกจำนวนมาก ดังนั้นสิ่งที่เขาทำจึงเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่ง เขาต้องการที่จะทำให้ผู้คนมีความรู้กันมากขึ้น และสำหรับผม หนังสือก็เป็นหนทางที่ดีที่สุดที่จะได้รู้จักโลกนี้ และเพื่อเพิ่มความรู้ในเรื่องต่างๆ”
เมื่อซาโยกาได้เห็นเรื่องราวของห้องสมุดหลังม้าบนหน้าเฟซบุ๊กของเพื่อน ก็ทำให้ซาโยกาหวนรำลึกถึงเมื่อครั้งยังเยาว์ ที่โรงเรียนของเขามีแต่หนังสือที่เก่าแล้วทั้งนั้น ซาโยกาก็เลยสนใจที่อยากจะค้นหาเรื่องราวของนายสุรุรี แล้วก็ได้พูดคุยกัน จนซาโยกาเดินทางจากบาหลีไปอยู่ที่บ้านของสุรุรีช่วงหนึ่ง เพื่อถ่ายภาพชีวิตประจำวันของสุรุรี
อาชีพของสุรุรีคือการดูแลม้า รวมไปถึงนำนักท่องเที่ยวไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ ด้วยม้า ให้นักท่องเที่ยวได้ขี่ม้าชมวิว พอนักท่องเที่ยวคนไหนที่รู้ว่าสุรุรีมีโครงการนี้อยู่ก็จะมอบหนังสือที่มีอยู่ให้ เพื่อช่วยสมทบห้องสมุดเคลื่อนที่แห่งนี้
และหากสุรุรีเดินทางไปยังโรงเรียนต่างๆ เด็กนักเรียนก็จะสามารถยืมหนังสือของเขาได้เป็นเวลา 3 วัน ซึ่งความต้องการยืมหนังสือและอ่านหนังสือจากห้องสมุดบนหลังม้าก็มากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้สุรุรีก็มีหนังสือเป็นหลายพันเล่มแล้ว
เมื่อความฝันเริ่มมีตัวตน สุรุรีก็เริ่มฝันไปอีกขั้น
“เขาอยากจะสร้างห้องสมุดขึ้นที่บ้านของเขา เพื่อที่ว่าเด็กๆ ที่อยากอ่านหนังสือจะได้ไม่ต้องรอห้องสมุดม้าเดินทางไปหาอีก แต่เด็กๆ จะสามารถมาที่บ้านเขาแล้วอ่านหนังสือได้เลย” ซาโยกาบอกถึงเป้าหมายต่อไปของสุรุรี
ที่ยังไม่รู้เหมือนกันว่า จะเป็นจริงได้เมื่อใด
