| ที่มา | มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | มนต์ทิพย์ ธานะสุข |
| เผยแพร่ |
เป็นข้อมูลอีกด้านจาก “เวิลด์วิชั่น” องค์กรสาธารณกุศลเอกชน ที่สะท้อนให้เห็นภาพชีวิตจริงอันน่าเศร้าสลดใจในชะตากรรมของเด็กผู้หญิงในทวีปแอฟริกาจำนวนมาก ที่จำต้องยอมขายร่างกายตัวเอง แลกกับเงินแม้เพียงน้อยนิด เพื่อนำมาเลี้ยงปากท้องตนเองและครอบครัว ท่ามกลางภาวะวิกฤตอดอยากที่องค์การสหประชาชาติ (ยูเอ็น) ระบุว่าผู้คนในภูมิภาคนี้ราว 45 ล้านคนกำลังเผชิญอยู่ และถูกซ้ำเติมด้วยภัยพิบัติต่างๆ ที่คืบคลานเข้าหาอย่างเงียบทั้งภัยแล้ง ภาวะอุทกภัย และความฝืดเคืองทางเศรษฐกิจ
เวิลด์วิชั่นให้ข้อมูลว่า ในแองโกลา ประเทศเล็กๆ ทางตะวันตกเฉียงใต้ของทวีปแอฟริกา ซึ่งกำลังประสบภัยแล้งครั้งเลวร้ายที่สุดในรอบ 40 ปี เด็กผู้หญิงหลายคนในวัยเพียงแค่ 12 ขวบ ยอมขายตัว แม้จะได้เงินมาเพียงแค่ 40 เซนต์ (ราว 13 บาท)เท่านั้น เพื่อมาเลี้ยงครอบครัว
โรเบิร์ต บูลเทน ผู้อำนวยการภาวะฉุกเฉินของเวิลด์วิชั่นในแองโกลา ให้ข้อมูลในเรื่องนี้กับ มูลนิธิธอมป์สัน รอยเตอร์สว่า เด็กผู้หญิงบางคนอาจหาเงินได้ 500 กวันซา (ราว 31 บาท) จากการขายประเวณี ที่พอจะนำไปซื้อหาถั่วได้สัก 1 กิโลกรัม หรือ ข้าวโพดสัก 2 กิโลกรัม แต่เด็กบางคนอาจหาได้แค่ 200 กวันซาเท่านั้น
บูลเทนยังกล่าวว่าองค์กรของเรารับรู้ว่า เด็กผู้หญิงที่นี่ที่ยอมขายตัวเองเพื่อหาเงินเลี้ยงครอบครัว มีจำนวนเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ แต่ไม่สามารถระบุจำนวนที่ชัดเจนได้ เนื่องจากเป็นเรื่องต้องห้าม โดยกลุ่มเด็กที่เขากำลังพูดถึงนี้เป็นกลุ่มเด็กผู้หญิงอายุระหว่าง 12-17 ปี ที่ต้องหาเลี้ยงครอบครัวด้วยวิธีนี้ ซึ่งสถานการณ์อาจจะยิ่งเลวร้ายลงท่ามกลางการคาดหมายว่าภาวะหิวโหยจะยิ่งแย่ลงไปมากกว่านี้ เพราะราคาสินค้าที่เป็นวัตถุดิบหลักบางอย่างถีบตัวเพิ่มขึ้นถึง 2 เท่าจากปีที่แล้ว ในขณะที่ฤดูเก็บเกี่ยวผลผลิตยังมาไม่ถึง
ส่วนสถานการณ์ในประเทศซิมบับเว “แคร์” องค์กรช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมระหว่างประเทศ อ้างอิงข้อมูลจากรายงานหลายแห่งระบุว่า เด็กผู้หญิงในซิมบับเวที่มีอายุน้อยสุดเพียงแค่ 14 ปี เร่ขายประเวณีไปตามที่ต่างๆ โดยเฉพาะเส้นทางมุ่งสู่ประเทศแอฟริกาใต้ และพื้นที่ใกล้กับเหมืองทองคำ
เอฟเวอร์จอย มาฮูกู ผู้เชี่ยวชาญจาก “แคร์” บอกว่าบางทีเด็กผู้หญิงเหล่านี้หาเงินได้เพียง 5 ดอลลาร์อาร์ทีจี หรือเพียงสิบกว่าบาทเท่านั้นจากการขายประเวณี 1 ครั้ง “เป็นเรื่องที่แย่มากจริงๆ เพราะเงินจำนวนนั้นยังไม่พอที่จะซื้อหาขนมปังสักแถวได้เลย”
ขณะที่ ชิคอนดี ชับวูทา ที่ปรึกษาประจำภูมิภาคของ “แอคชั่นเอด” ให้ข้อมูลทำนองเดียวกันว่า ผู้หญิงและเด็กในซิมบับเวและมาลาวี ก็เผชิญชะตากรรมเดียวกันจากการถูกบังคับให้ตกอยู่ในกระบวนการค้าประเวณี เพื่อที่จะเอาชีวิตตัวเองและครอบครัวให้อยู่รอด
อย่างไรก็ดีบูลเทนชี้ว่าเด็กผู้หญิงบางคนในครอบครัวที่ขัดสนยากแค้น ชีวิตก็ไม่ได้ถูกผลักเข้าสู่การค้าประเวณีเสียทั้งหมด โดยมีหลายครอบครัวที่หาวิธีการทำตัวเองให้อยู่รอดได้ ด้วยการจับลูกสาวให้แต่งงานออกไป เพื่อจะได้เป็นการผ่อนเบาภาระครอบครัวออกไปได้อีก 1 ชีวิต
แต่นั่นก็ทำให้เกิดปัญหาการแต่งงานก่อนวัยอันควรตามมา ซึ่งเป็นปัญหาเด่นชัดในซิมบับเว แซมเบีย เลโซโธ และ นามิเบีย และกลายเป็นวังวนปัญหาอยู่เช่นนี้ โดยมีเด็กผู้หญิงตกเป็นเหยื่อของการถูกแสวงหาผลประโยชน์!
