เพื่อนรักต่างสายพันธุ์
สัญชาตญาณดิบของสัตว์ทั้งหลาย คือ การดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง
ล่า หาเหยื่อเพื่อท้องอิ่ม เพื่อยังชีพให้อยู่รอดต่อไป อีกวัน อีกเดือน หรืออีกฤดูกาลหนึ่ง
ฆ่า เพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองถูกฆ่า หรือต้องล้มตายลงเมื่ออดอยาก
มนุษย์ ผูกขาดความรัก ความเข้าใจ เห็นอกเห็นใจและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ไว้กับสายพันธุ์ของตนเองเพียงลำพัง
ถึงกับแปลกใจเมื่อสรรพสัตว์สำแดงออกถึงความรัก ความปรารถนาดีที่มีต่อกันและกัน
พยายามควานหาคำตอบให้ได้ว่า ด้วยเหตุใด สัตว์หลายชนิดแสดงออกถึงสายใยผูกพัน ไม่เพียงในหมู่เพื่อนสัตว์ชนิดเดียวกันเท่านั้น แต่ยังเผื่อแผ่ออกไปถึงเพื่อนสัตว์ต่างสายพันธุ์อีกด้วย
ทำไม? สัตว์นักล่าถึงไม่ยอมจัดการใดๆ กับ สัตว์อีกสายพันธุ์หนึ่งซึ่งตกเป็นเหยื่อของตัวเองมาตลอดทั้งชีวิต
ทำไม? สัตว์ต่างชนิด ต่างขนาด ถึงได้ยอมรับซึ่งกันและกัน ผูกพันซึ่งกันและกันอย่างลึกซึ้ง
ตัวอย่างมีให้เห็นมากมายทั้งในสภาพธรรมชาติในพื้นที่ป่าและโลกแคบๆ ในกรงขัง ภายใต้การควบคุมของสัตว์มนุษย์
หรือเรากำลังตั้งคำถามผิด?
ข้อกังขาทั้งหลายที่เรากำลังพยายามควานหาคำตอบจากสัตว์เหล่านี้ ไม่ควรถามต่อสัตว์ แต่ควรเป็นคำถามสำหรับคนมากกว่า?
หรือ สัญชาตญาณดิบของการฆ่า เป็นของคนมากกว่าสัตว์
คนฆ่าคน ไล่ล่าบีบคั้นเอาชีวิต ผู้คนด้วยกัน หลายต่อหลายครั้งมีเหตุผลอันควรละหรือ?
คำถามต่อส่ำสัตว์บนผืนโลกอาจต้องปรับเปลี่ยน
สัญชาติญาณดิบเถื่อนที่แท้จริงของสรรพสัตว์หรือคือความรัก?
ที่แสดงออกมาเป็นอุทธาหรณ์ให้มนุษย์เห็นเป็นประจักษ์แก่ตา!?!
