เนื่องในโอกาสวันชาติโปรตุเกส ในวันที่ 10 มิถุนายน 2564 ชาวโปรตุเกสและศูนย์ภาษาและวัฒนธรรมโปรตุเกส (Camões) รวมทั้งชุมชนชาวโปรตุเกสทั่วโลก ได้ร่วมกันเฉลิมฉลองในวันสำคัญแห่งชาติซึ่งยังมีความสำคัญเป็นอย่างมากในด้านประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม เนื่องจากเป็นวันระลึกการครบรอบชาตกาลของกวีเอกอย่าง ลุยช์ วาช ดือ กามอยช์ (Luis Vaz de Camões) ที่ได้จากไปในวันเดียวกันนี้เมื่อปีค. ศ. 1580 เนื่องด้วยโอกาสพิเศษนี้ สถานเอกอัครราชทูตโปรตุเกสประจำประเทศไทยและศูนย์ภาษาและวัฒนธรรมโปรตุเกสในกรุงเทพฯ (Camões) ขอมอบบทกลอนรักจาก ลุยช์ วาช ดือ กามอยช์ ให้กับผู้อ่านทุกท่าน
Amor é um fogo que arde sem se ver,
é ferida que dói, e não se sente;
é um contentamento descontente,
é dor que desatina sem doer.
รักคือไฟเเผดเผาเเม้มิอาจเห็น
คือเเผลเจ็บไร้สัมผัสตระหนักรู้
คือระรื่นชื่นบานโศกาดูร
คือเเผลช้ำดาลเดือลปราศเสียดเเทง
É um não querer mais que bem querer;
é um andar solitário entre a gente;
é nunca contentar-se de contente;
é um cuidar que ganha em se perder.
คือหาไม่ใคร่หาเเต่ยังใฝ่
คือเปล่าเปลี่ยวหัวใจในหมู่คน
คือไม่เคยเริงร่าเมื่อสุขสม
คือหลงใหลเมื่ออับจนหมดหนทาง
É querer estar preso por vontade;
é servir a quem vence, o vencedor;
é ter com quem nos mata, lealdade.
คือประสงค์ปลงใจถูกกักขัง
คือนับปราชัยนั้นเป็นอัปราชัย
คือวางใจสัตย์ซื่อมือสังหาร
Mas como causar pode seu favor
nos corações humanos amizade,
se tão contrário a si é o mesmo Amor?
ทว่ารักนิรมิตเฉกเช่นใด
ทำต่อใจมนุษย์เราที่เห็นพ้อง
หากรักเป็นปรปักษ์ต่อรักเอง
