‘สถานทูต-ศูนย์ภาษาและวัฒนธรรมโปรตุเกส’ มอบกลอนรักจาก ‘ลุยช์ วาช ดือ กามอยช์’ เนื่องในวันชาติโปรตุเกส

เนื่องในโอกาสวันชาติโปรตุเกส ในวันที่ 10 มิถุนายน 2564 ชาวโปรตุเกสและศูนย์ภาษาและวัฒนธรรมโปรตุเกส  (Camões) รวมทั้งชุมชนชาวโปรตุเกสทั่วโลก ได้ร่วมกันเฉลิมฉลองในวันสำคัญแห่งชาติซึ่งยังมีความสำคัญเป็นอย่างมากในด้านประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม เนื่องจากเป็นวันระลึกการครบรอบชาตกาลของกวีเอกอย่าง ลุยช์ วาช ดือ กามอยช์ (Luis Vaz de Camões) ที่ได้จากไปในวันเดียวกันนี้เมื่อปีค. ศ. 1580 เนื่องด้วยโอกาสพิเศษนี้ สถานเอกอัครราชทูตโปรตุเกสประจำประเทศไทยและศูนย์ภาษาและวัฒนธรรมโปรตุเกสในกรุงเทพฯ (Camões) ขอมอบบทกลอนรักจาก ลุยช์ วาช ดือ กามอยช์ ให้กับผู้อ่านทุกท่าน

Amor é um fogo que arde sem se ver,

é ferida que dói, e não se sente;

é um contentamento descontente,

é dor que desatina sem doer.

รักคือไฟเเผดเผาเเม้มิอาจเห็น

คือเเผลเจ็บไร้สัมผัสตระหนักรู้

คือระรื่นชื่นบานโศกาดูร

คือเเผลช้ำดาลเดือลปราศเสียดเเทง

É um não querer mais que bem querer;

é um andar solitário entre a gente;

é nunca contentar-se de contente;

é um cuidar que ganha em se perder.

คือหาไม่ใคร่หาเเต่ยังใฝ่

คือเปล่าเปลี่ยวหัวใจในหมู่คน

คือไม่เคยเริงร่าเมื่อสุขสม

คือหลงใหลเมื่ออับจนหมดหนทาง

É querer estar preso por vontade;

é servir a quem vence, o vencedor;

é ter com quem nos mata, lealdade.

คือประสงค์ปลงใจถูกกักขัง

คือนับปราชัยนั้นเป็นอัปราชัย

คือวางใจสัตย์ซื่อมือสังหาร

Mas como causar pode seu favor

nos corações humanos amizade,

se tão contrário a si é o mesmo Amor?

ทว่ารักนิรมิตเฉกเช่นใด

ทำต่อใจมนุษย์เราที่เห็นพ้อง

หากรักเป็นปรปักษ์ต่อรักเอง

เกาะติดทุกสถานการณ์จาก Line@matichon ได้ที่นี่