| ที่มา | นสพ.มติชน รายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | ศรีสกุล ลีลาพีระพันธ์ |
| เผยแพร่ |
“ซีเรีย” ดินแดนที่ยังคงคุกรุ่นไปด้วยสงครามกลางเมือง ทั้งจากความขัดแย้งระหว่างรัฐบาลกับกลุ่มกบฏ ไหนจะบรรดากองกำลังจากนานาชาติ ที่เข้าไปหนุนฝ่ายของตัวเอง ทั่วทั้งประเทศซีเรียตอนนี้ จึงมีแต่ร่องรอยของสงคราม กลุ่มควันที่มาจากซากปรักหักพัง
หากแต่ความหวังเพื่อการอยู่รอด ไม่มีหมดไป
ท่ามกลางซากบ้านเรือนที่พังทลาย ในเมืองดาเรย์ยา ชานกรุงดามัสกัส เมืองหลวงของซีเรีย ที่ผู้คนต้องอยู่กันอย่างไม่มีอาหาร ไม่มีน้ำ ไม่มีหมอรักษา ท่ามกลางความรุนแรงที่เกิดขึ้นทุกวัน ยังมีมุมเล็กๆ มุมหนึ่ง ที่ผู้คนจากหลากหลายกลุ่มร่วมมือกัน ทั้งจากกลุ่มกบฏ รวมทั้งพลเรือน ที่ร่วมมือกันสร้างห้องสมุดใต้ดินขึ้นมา
ด้วยการค่อยๆ เก็บหนังสือจากสถานที่ต่างๆ บางครั้ง ก็เก็บมาจากอาคารที่ถูกระเบิดถล่ม แล้วรวบรวมเอามาเก็บไว้ ณ ที่ว่างแห่งหนึ่ง ที่เงียบ สงบ เกิดเป็นห้องสมุดใต้ดินเล็กๆ ขึ้นมา
แม้ว่าการเดินออกจากบ้านไปห้องสมุด จะดูเป็นเรื่องที่แสนอันตราย แต่ก็ยังมีผู้มาใช้บริการอยู่เรื่อยๆ โดยมี “อัมจัด” เด็กชายวัย 14 ปี เป็นผู้ดูแลห้องสมุดใต้ดินแห่งนี้
อัมจัดบอกว่า เขามีหน้าที่ในการแยกหนังสือ จัดระเบียบ ให้คนยืม และนำหนังสือมาคืน โดยจะทำงานวันละ 4 ชั่วโมง ที่ห้องสมุดแห่งนี้ คือไปห้องสมุดตอนบ่ายโมง แล้วกลับตอนห้าโมงเย็น
ทั้งนี้ เมืองดาเรย์ยา ตกอยู่ภายใต้วงล้อมสงครามนานกว่า 4 ปี กระทั่งปลายเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา รัฐบาลซีเรียและกลุ่มกบฏในดาเรย์ยา สามารถบรรลุข้อตกลงระหว่างกันได้ กลุ่มกบฏได้รับอนุญาตให้ย้ายออกไปอย่างปลอดภัย ส่วนพลเรือน ไปอาศัยอยู่ตามศูนย์พักพิงชั่วคราวต่างๆ และรัฐบาลซีเรียเข้าควบคุมเมืองดาเรย์ยาแทน
ผู้สื่อข่าวซีเอ็นเอ็น ได้ไปพบห้องสมุดใต้ดินแห่งนี้ ตอนที่รัฐบาลซีเรียเข้าไปเคลียร์หนังสือที่อยู่ในห้องสมุด แล้วนำขึ้นรถบรรทุกไป หนังสือเกลื่อนกลาดอยู่ทั่วห้องสมุด มีทั้งหนังสือวิทยาศาสตร์ ศาสนา และอื่นๆ ไม่มีไฟฟ้า มีแต่ความมืดมัวหมองภายในห้องสมุดใต้ดินแห่งนี้
เมื่อตอนที่ซีเอ็นเอ็นไปพบกับอัมจัดที่ศูนย์พักพิงแห่งหนึ่ง ที่ตอนใต้ของกรุงดามัสกัส พร้อมกับโชว์ภาพของห้องสมุดใต้ดินที่ถ่ายเอาไว้ สายตาของเด็กชายกลับเปล่งประกายขึ้นมา ก่อนจะบอกว่า “ผมชอบห้องสมุดนี้มาก ผมชอบที่จะเรียนรู้ ผมชอบการอ่าน ผมสามารถอ่านได้ ผมเข้าใจได้ ผมอยากจะไปห้องสมุดกับเพื่อนๆ”
อัมจัดบอกด้วยว่า แม้มันจะเป็นช่วงเวลาของความยากลำบาก แต่ห้องสมุดนี้ ได้เปลี่ยนแปลงชีวิตของเขา ทำให้เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ได้สอนแม่อ่านหนังสือ และตอนที่ต้องจากห้องสมุดไป เขาถึงกับร้องไห้ เพราะเขารักมันมาก
แม้ว่าตอนนี้ห้องสมุดใต้ดินจะกลายเป็นอดีตไปแล้ว แต่สำหรับอัมจัด มันยังคงติดอยู่ในหัวใจและอยู่ในความทรงจำตลอดไป
