| ที่มา | นสพ.มติชน รายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | ศรีสกุล ลีลาพีระพันธ์ |
| เผยแพร่ |
ในแต่ละปี จะมีผู้หญิงหรือเด็กหญิงในอินเดียหลายร้อยคน ที่ตกเป็นเหยื่อของการ “สาดน้ำกรด” ที่ถือว่าเป็นการก่อเหตุรุนแรงที่เกิดขึ้นกับผู้หญิงและเด็กหญิงบ่อยมากในอินเดีย จะเพื่อการแก้แค้น หรืออะไรก็แล้วแต่ เหยื่อที่ถูกสาดน้ำกรดเหล่านี้ หากไม่เสียชีวิต ก็ต้องอยู่กับบาดแผลบนตัวไปจนตาย
ที่หนักกว่าบาดแผลที่มองเห็น คือบาดแผลทางจิตใจ ที่ถูกคนในสังคม “รังเกียจ”
มูลนิธิชานวี ซึ่งเป็นมูลนิธิที่ก่อตั้งขึ้นเพื่อดูแลเหยื่อที่ถูกสาดน้ำกรดให้สามารถใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้ต่อไป ตั้งแต่ปี 2014 และเริ่มรณรงค์ “หยุดการทำร้ายด้วยน้ำกรด” จึงได้หาทางช่วยเหลือเหยื่อสาดน้ำกรด ด้วยการให้ผู้หญิงเหล่านี้มีงานทำ
และในเดือนธันวาคมปีเดียวกัน ได้มีการเปิดร้านอาหาร “ชีโรส์ แฮงเอาต์ คาเฟ่” ที่เมืองอัครา รัฐอุตตรประเทศ ตอนเหนือของประเทศอินเดีย ซึ่งเป็นร้านอาหารแห่งแรกในโลกที่มีแต่พนักงานที่เป็นเหยื่อของการสาดน้ำกรดทั้งสิ้น
จุดประสงค์ของการเปิดร้านอาหารแห่งนี้ ไม่เพียงแค่ต้องการให้เหยื่อสาดน้ำกรดมีงานทำเท่านั้น หากแต่ต้องการให้สังคมได้รับรู้เกี่ยวกับภัยจากการสาดน้ำกรดด้วย และยังช่วยสร้างความเชื่อมั่นให้กับบรรดาเหยื่อสาดน้ำกรดว่า พวกเธอเหล่านี้สามารถยืนหยัดอยู่ในสังคมได้
ด้วยความนิยมอย่างมากของร้านชีโรส์ ทำให้มูลนิธิชานวีเดินหน้าเปิดร้านอาหารในลักษณะเดียวกันขึ้นอีก 2 แห่ง คือที่เมืองลัคนาว ในรัฐอุตตรประเทศ เมื่อวันที่ 8 มีนาคม 2559 และที่เมืองอุทัยปุระ รัฐราชสถาน เมื่อวันที่ 19 กันยายน 2559
ปัจจุบัน ร้านอาหารทั้ง 3 แห่งของมูลนิธิชานวี มีผู้หญิงที่เป็นเหยื่อสาดน้ำกรดทำงานอยู่ถึง 20 คน อายุตั้งแต่ 17-35 ปี
เรชมา ในวัย 35 ปี หนึ่งในพนักงานของร้านที่เมืองลัคนาว เปิดเผยเรื่องราวของตัวเองว่า เธอถูกสามีกระทำรุนแรงมาตลอด และแม้ว่าจะมีลูกสาวด้วยกัน 5 คน แต่สามีและครอบครัวกลับไม่พอใจ เพราะอยากได้ลูกชายมากกว่า เมื่อตั้งครรภ์ลูกคนที่ 6 สามีก็บังคับให้เธอไปตรวจเพศของลูก แต่เธอปฏิเสธ ทำให้สามีโมโห และนำน้ำกรดมาสาดใส่บริเวณอวัยวะเพศของเธอ
หลังจากนั้น ก็มีคนของมูลนิธิติดต่อมาหาเธอเพื่อบอกให้รู้ว่าทางมูลนิธิกำลังทำอะไรอยู่ ที่สุดแล้ว เธอก็ตัดสินใจมาทำงานที่ร้านอาหารแห่งนี้ ในตำแหน่ง
ผู้จัดการห้องครัว และได้รับเงินเดือน เดือนละ 13,000 รูปี
“การได้มาทำงานที่ร้านอาหารแห่งนี้ เป็นเหมือนกับโอกาสครั้งที่ 2 ของชีวิต เพราะการทำงานก็เหมือนการเพิ่มพลังให้กับชีวิต ฉันชอบเพื่อนร่วมงานและสิ่งที่ฉันได้ทำ ตอนนี้ ฉันมีความสุขกับชีวิตมาก” เรชมาบอก
นอกจากเรชมาแล้ว ก็ยังมีผู้หญิงอีกหลายคนที่ต้องเผชิญกับชะตาชีวิตที่เลวร้ายและถูกดูหมิ่นหลังถูกน้ำกรดสาด แต่ก็ได้ชีวิตใหม่มาอีกครั้งหลังจากมาทำงานที่ร้านอาหารของกองทุนชานวี
พร้อมกับเกียรติแห่งความเป็นคน ที่เคยถูกคนด้วยกันเหยียบย่ำ
