| ที่มา | ชายตาหาข้าวเปลือก, มติชนสุดสัปดาห์ |
|---|---|
| ผู้เขียน | กาละแมร์ พัชรศรี twitter :@kalamare |
| เผยแพร่ |
ประสบการณ์เสียวในต่างแดน
ประสบการณ์ครั้งแรกไม่ว่าทำอะไรมันตื่นเต้นและน่าจดจำเสมอ!
ในวัยจะเข้า 40 ปี!! จิตวิญญาณภายในของฉันยังคงกระโดดโลดเต้นเสมอ การได้ทำสิ่งแปลกใหม่ ไปในที่ที่ไม่เคยไป มันทำให้ฉันตาเป็นประกายและท้องไส้ปั่นป่วนได้ทุกเวลา
ล่าสุด การเดินไปสโลวีเนีย ประเทศเล็กๆ ในยุโรปติดกับอิตาลีและโครเอเชีย ทำให้ฉันต้องขับรถในประเทศเอง!
ทั้งๆ ที่แผนการแต่แรกมันไม่ได้เป็นอย่างนั้น จะต้องมีเพื่อนอีกคนที่เคยไป นางบอกจะมาช่วยขับรถให้
แต่สุดท้ายมีปัญหาเรื่องวีซ่า
ฉันและเพื่อนผู้ร่วมเดินทางด้วยกันเสมอจึงต้องหันมามองหน้ากัน
ซึ่งเพื่อนฉันรีบบอกว่า “กรูขับรถไม่เป็น”
นั่นหมายความว่า… คงต้องเป็นกรูสินะ
การขับรถในยุโรปต้องขับพวงมาลัยซ้าย ขับช้าชิดขวา อยากแซงต้องแซงซ้าย ไฟเลี้ยวอยู่คนละด้านกับรถญี่ปุ่นที่ขับอยู่ เกียร์อยู่ทางขวา ปุ่มกดกระจกย้ายไปทางซ้าย
ที่สำคัญไปขับเข้าป่าขึ้นเขา-ลงเขา!!!!
วันไปถึง รับรถที่เช่าไว้ พนักงานถามว่าทำประกันแบบไหน เลยบอกว่าเอาแบบที่ครอบคลุมทุกสิ่งน่ะ อะไรก็ได้อย่าให้จ่ายเพิ่มจนหมดตัว เอาเซฟๆ เอาให้สบายใจหายห่วงที่สุด
เพื่อนเช่า GPS มาด้วย ซึ่งตอนแรกนางก็เอามาแต่เนื่องจากกระเป๋าเดินทางของนางไม่มา ซึ่งเอาจริงๆ นะ ของฉันมันก็ไม่มา ทั้งๆ ที่ฉันบินจากไทยต่อเครื่องตุรกีแล้วมาถึงสโลวีเนีย ส่วนเพื่อนบินออกจากเบลเยียมต่อเครื่องปรากแล้วมาสโลวีเนีย
นี่ก็เป็นประสบการณ์ครั้งแรกของฉันที่กระเป๋าไม่มา ระหว่างรอเพื่อนจะบินมาถึง เพื่อนคนที่ตอนแรกจะมาขับรถให้แนะนำว่าให้นั่งแท็กซี่เข้าเมืองไปซื้อเสื้อผ้าก่อน เผื่อว่ากระเป๋าจะมาอีกวัน โอ้ยยยยยย…ชีวิตดี๊ดีอะค่ะ
ซื้อเสร็จกลับมาสนามบินใหม่ มารอเพื่อน นางเดินออกมาตัวเปล่าไร้กระเป๋า ก็ขำกันใหญ่ ชะตากรรมเดียวกัน แต่เนื่องจากเราต้องไปอีกเมืองคือ Bled ไม่ใช่เมืองหลวง เราต้องบอกที่อยู่ให้เขาไปส่งที่โรงแรมเมืองนั้น หมดหน้าที่เรา ได้แต่ภาวนาให้กระเป๋ามาถึง
มารู้ตัวอีกทีก็นั่งอยู่หลังพวงมาลัยแล้วค่ะ เราได้รถโอเปิ้ล รุ่นอะไรก็จำไม่ได้ แต่ใส่กระเป๋าใหญ่ได้ 2 ใบพอดี ก่อนออกจากรถ ตรวจเช็ก ดูปุ่มกันยกใหญ่ เหมือนขับรถครั้งแรกยังไงยังงั้น ฉันและเพื่อนไหว้พระโดยพร้อมเพรียง อยู่เมืองนอกไม่รู้พระจะตามมาคุ้มครองรึเปล่าก็ไม่รู้ ไหว้เอาสติ เอาปัญญา เอากำลังใจไว้ก่อน
เราแบ่งหน้าที่กันคือ ฉันเป็นคนขับ เพื่อนเป็นคนดูทาง!
คือฉันก็ดูนะทางน่ะ แต่พวกป้ายต่างๆ กดทิศทางใน GPS ยกให้เพื่อนทั้งสิ้น
พอขับเข้าจริงมันขับง่ายกว่าที่กลัวไว้เยอะเลยค่ะ เพียงแต่ตอนแรกยังไม่ชินกับการเข้าเกียร์ เผลอกดปุ่มกระจกด้านซ้ายตลอด เวลาขับก็ต้องดูเส้นประให้อยู่ซ้ายมือเราตลอด เพื่อนอีกคนที่เคยขับบอกเทคนิคไว้ก่อนมา
แต่เอาเข้าจริงพอชินทาง นังนี่ขับแซงออกเลนซ้ายตลอดๆ บางทีถนนไฮเวย์โล่งๆ นั่งนี่เหยียบไป 140-150 ก.ม./ช.ม. รถมันนิ่มและนิ่งมากค่าคุณ!!!
แล้วพอเราขับเร็วเกินกำหนด GPS มันจะร้องเตือนเราเลยค่ะ แล้วบอกว่ากำหนดความเร็วตอนนี้คือเท่าไหร่ ช่วงไหนมีกล้อง มันจะร้องเตือนบอกว่านี่ๆ ตรงนี้มีกล้องนะ ให้ขับประมาณ 60 ก.ม./ช.ม.
พอมีเสียงเตือนปุ๊บ เสียงที่ดังต่อมาคือเสียงเพื่อน “เฮ้ยๆๆๆ มรึงๆๆๆ เบาๆๆๆ” เป็นการเตือนขั้นกว่า!!
นอกจากเพื่อนจะมีเสียงเตือนแล้ว มันยังมีเสียง “ซี้ดดดดดด” ดังเป็นระยะ มันบอกว่ามันเสียว!
“มรึงๆ ช่วยขับชิดไปทางซ้ายหน่อยได้ไหม กรูไม่อยากเห็นเสาเห็นต้นไม้ใกล้ขนาดนี้”
เวลามีรถใหญ่ขับมาขนาบข้างมันยิ่งร้องดัง มันบอก “ใกล้กรูมากกกก”
นอกจากมันจะไม่ขับรถแล้ว จริงๆ มันไม่ชอบนั่งข้างหน้าด้วยซ้ำ มันบอกไม่ชอบ มันเสียว แล้วบอกทีก็ไม่ได้มีอะไรน่าตื่นเต้น มันก็ร้องโอ๊ะ ร้องโอ้ย ของมันไปเรื่อยเปื่อย
จนต้องบอกมันว่า “มรึงอย่าร้องพร่ำเพรื่อกรูตกใจ”
ตลอดเส้นทางการขับรถในสโลวีเนีย ต้องบอกเลยว่าถนนบ้านเขาดีมาก หลุมบ่อแทบไม่มี ขนาดไปขับในป่า ขึ้นเขา ลงเขา ทางยังเรียบ มีแต่แคบและโค้งเท่านั้นที่ทำให้พอเสียวไส้กันได้
และตลอดการขับไม่มีอุบัติเหตุใดๆ เกิดขึ้น มีตกถนนไปด้านขวา 1 ครั้ง ยางเบียดเสาไป 1 ครั้ง และระหว่างรอรถจะเลี้ยวตรงสามแยก มัวแต่ดูขวา ไม่ดูรถซ้าย เขาก็รอจะเลี้ยวเหมือนกัน เกือบได้ประสานงากันแล้ว ก็ยังดีที่หันมาเห็นก่อนเหยียบคันเร่ง ทุกครั้งพอจอดรถได้ปั๊บ เพื่อนบอก “ขับรถเที่ยวเองนี่ดีเนอะมีซิกซ์แพ็กเลย ก็นี่กรูนั่งเกร็งท้องมาตลอดทางเลยเนี่ย!”
เอาน่ามีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งต่อไป รับรองว่าเสียวกว่านี้แน่!!!
