| ที่มา | ชายตาหาข้าวเปลือก, มติชนสุดสัปดาห์ |
|---|---|
| ผู้เขียน | กาละแมร์ พัชรศรี twitter :@kalamare |
| เผยแพร่ |
ครั้งหนึ่งในชีวิตต้องไป “ทัชมาฮาล” ใช่ไหม เพราะมันเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลก!!!
นั่นคือความคิดฉันที่บอกเพื่อนที่ไปด้วยกัน แผนการเดินทางจึงต้องมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย
ทัชมาฮาลอยู่ที่เมืองอักรา (Agra) นั่งรถจากเมืองเดลีประมาณ 5 ชั่วโมง
ทัชมาฮาลเป็นสุสานหินอ่อนที่ผู้คนเชื่อว่าเป็นสถาปัตยกรรมแห่งความรักที่สวยที่สุดในโลก นับว่าเป็นหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคกลาง ถูกสร้างขึ้นโดยกษัตริย์อินเดียผู้มีรักมั่นคงต่อพระมเหสีของพระองค์
นั่นคือ พระเจ้าชาห์ ชหาน
ตามตำนานกล่าวว่า พระองค์ได้พบกับ อรชุมันท์ พานุ เพคุม ธิดาของรัฐมนตรี เมื่อพระองค์มีพระชนมายุ 14 พรรษา พระองค์ทรงหลงใหลและหลงรักนาง เจ้าชายขุร์รัมจึงซื้อเพชรด้วยเงิน 10,000 รูปี และบอกแก่พระบิดาของพระองค์ว่าพระองค์มีความประสงค์ที่จะแต่งงานกับบุตรสาวของรัฐมนตรี พิธีอภิเษกถูกจัดขึ้นหลังจากนั้น 5 ปี จากนั้นมาทั้งสองก็มิเคยอยู่ห่างกันอีกเลย
หลังจากที่พระเจ้าชาห์ ชหาน ขึ้นครองราชบัลลังก์ในปี พ.ศ.2171 พระองค์มอบความไว้วางใจแก่พระมเหสีมาก และเรียกนางว่า มุมตัซ มาฮาล “อัญมณีแห่งราชวัง” พระมเหสีติดตามพระองค์ แม้แต่ในสนามรบ แนะนำพระองค์ในเรื่องราชการของประเทศ และพระองค์ซาบซึ้งในน้ำพระทัยของพระมเหสียิ่งนัก
ครั้นในปี พ.ศ.2174 (ค.ศ.1631) พระมเหสีมุมตัซสิ้นพระชนม์ หลังจากให้กำเนิดทายาทองค์ที่ 14 การสิ้นพระชนม์ของพระมเหสีทำให้พระเจ้าชาห์ ชหาน โศกเศร้าอยู่ถึงสองทศวรรษ ราชสมบัติส่วนใหญ่สูญเสียไปเพื่อการสร้างอนุสรณ์แห่งความรักของทั้งสองพระองค์
ในปี พ.ศ.2200 (ค.ศ.1657) พระเจ้าชาห์ ชหาน ทรงประชวร และในปี พ.ศ.2201 (ค.ศ.1658) พระโอรส โอรังเซบ จับพระเจ้าชาห์ ชหาน ขัง และขึ้นครองราชบัลลังก์แทน พระองค์ถูกกักขังอยู่ถึง 8 ปี จนกระทั่งสวรรคตในปี พ.ศ.2209 (ค.ศ.1666)
ตามตำนานกล่าวว่าในวันสุดท้ายของชีวิตพระองค์ใช้เวลาทั้งวันในการจ้องมองเศษกระจกที่สะท้อนภาพของทัชมาฮาล และสิ้นพระชนม์ด้วยเศษกระจกในกำมือ
พระเจ้าชาห์ ชหาน ถูกฝังในทัชมาฮาล เคียงข้างมเหสีซึ่งพระองค์ไม่เคยลืม มีบางคนกล่าวว่าพระเจ้าชาห์ ชหาน มิได้ประสงค์ที่จะถูกฝังร่วมกับพระมเหสี แต่พระองค์มีแผนการที่จะสร้างสุสานอีกแห่งด้วยหินอ่อนสีดำ เพื่อเป็นสุสานของพระองค์ ซึ่งเตรียมที่ไว้แล้ว
แต่ผู้รู้หลายท่านเชื่อว่าพระองค์ประสงค์ที่จะถูกฝังเคียงข้างพระนางมุมตัซ มาฮาล
ภายในทัชมาฮาลส่วนที่มีชื่อเสียงที่สุด คือ หลุมศพของพระนางมุมตัซ มาฮาล ซึ่งถูกสร้างด้วยหินอ่อนสีขาว ศิลาแลง ประดับลวดลายเครื่องเพชร พลอย หิน โมราและเครื่องประดับจากมิตรประเทศ ได้รับคำรับรองว่าสร้างขึ้นด้วยสัดส่วนที่วิจิตรและงดงามที่สุด มีผู้สร้างและออกแบบร่วม 20,000 คน การก่อสร้างกินเวลานานถึง 22 ปี
ทัชมาฮาลมีเนื้อที่ประมาณ 42 เอเคอร์ มีมัสยิดในนั้นด้วย ทุกวันนี้ก็ยังใช้ทุกวันศุกร์
ทัชมาฮาลจึงไม่เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชมวันศุกร์
ในการสร้างทัชมาฮาลครั้งนั้น ต้องใช้แรงงานและเงินเป็นจำนวนมาก จึงมีการเกณฑ์ช่างฝีมือแรงงานและมีการขูดรีดเก็บภาษีจากราษฎรเพื่อเอาเงินมาใช้ในการก่อสร้างอย่างมากมาย
ช่างฝีมือจำนวนมากที่แกะสลักหินต้องตาบอดเนื่องจากต้องทำงานกลางแดดจัดเป็นเวลานาน
คนงานจำนวนมากต้องล้มตายลงเพราะทำงานหนักและถูกบังคับทารุณให้ทำงานไม่มีหยุด
พอสร้างทัชมาฮาลสำเร็จลง พระเจ้าชาห์ ชหาน ก็สั่งให้ฆ่าสถาปนิกผู้ออกแบบทันที เพื่อป้องกันไม่ให้ไปสร้างสิ่งก่อสร้างสวยงามอื่นมาเป็นคู่แข่งกับทัชมาฮาลอีกต่อไป
ภายในนั้นมีการจำลองแท่นพระศพของพระเจ้าชาร์กับพระนางมุมตัสไว้ให้ชมกัน ส่วนของจริงอยู่ลึกลงไปใต้ดิน
นอกจากประวัติของทัชมาฮาลที่ทำให้ต้องตะลึงแล้ว บรรดาช่างภาพอินเดียที่คอยให้บริการนักท่องเที่ยวก็ทำเอาตะลึงไม่น้อยเช่นกัน
พอมีนักท่องเที่ยวเข้ามา ก็จะมีช่างภาพที่ได้รับการอนุญาตแล้วมาประกบเรา ไต่ถามว่าถ่ายรูปให้ไหม เมื่อตกลง เขาจะนำพาเราไปทุกจุดที่คิดว่าเห็นทัชมาฮาลดีที่สุด!!
ถ้าจุดไหนมีนักท่องเที่ยวคนอื่นถ่ายอยู่ เขาจะบอกให้หลบ หรือถ้าเรายืนถ่ายแล้วมีคนมาเข้าเฟรมเขาจะกันออกไป นี่ช่างภาพมาเฟียชัดๆ!!
แต่ถ้าเจอพวกช่างภาพที่ทำมาหากินเหมือนกัน เขาก็จะรอจนเพื่อนเขาถ่ายจนเสร็จ แล้วให้เรารีบไปต่อทันที
นอกจากจะหาจุดถ่ายให้ได้มุมสวยแล้ว ยังกำกับท่าทางในการถ่ายรูปให้ด้วย ทั้งยืน นั่ง นอน!
ยังไม่พอ ให้ยกมือเท้าเอว ยกแขนแตะหัวทั้ง 2 ข้าง (นี่มันยุคไหนกันแน่นะเนี่ย) พออิดออดจะไม่ทำ นางก็จะคะยั้นคะยอให้ทำจนได้ คิดในใจเอาวะทำๆ ไปให้มันเสร็จๆ จะได้ปล่อยตรูไปเสียที
แถมยังบังคับให้ถอดแจ๊กเก็ตออกด้วย ถามตรูก่อนไหมว่าหนาวหรือเปล่า แต่อินังนี่ก็เชื่อเขานะ ถอดก็ถอด
พอถ่ายจนสาแกใจนางแล้ว นางจะพาไปหลบมุมใต้ต้นไม้เพื่อเช็กภาพ ถ่ายไปทั้งหมด 170 กว่ารูป!! นางบอกว่าถ้าเอาทั้งหมดนี้ ปริ๊นต์ออกมาให้ แถมซีดี ทรัมบ์ไดรฟ์ ทั้งหมด 10,000 รูปี!!! (ประมาณ 5,000 บาท)
แหม…นี่ไง เจองูกับเจอแขก เขาว่าให้ตีใครก่อนนะ
แต่แขกต้องเจอไทยซะหน่อย ฉันกับเพื่อนนั่งเลือกรูปที่ต้องการ เพราะเอาเข้าจริงเขาก็ไม่ได้ถ่ายดีทุกรูป ระหว่างเลือกเขาก็จะลดราคาลงเรื่อยๆ เราต้องทำหูทวนลมเลือกรูปเราไป สุดท้ายบอกเจอกันหน้าประตูทางออกนะ จะเอารูปไปให้
ตอนกลับเดินจนจะก้าวขาออกประตูแล้ว นางก็กระโดดโผล่มาพร้อมรูปที่ปริ๊นต์ในมือ คำนวณจำนวนรูปแล้วเราจ่ายไป 1,000 รูปี (500 บาท) และสุดท้ายก่อนเราจะเดินจากไป นางยังถามอีกว่า “ซีดีไหม 1,000 รูปีเท่านั้น”
โอ้ยยยยยยยย!!! พออออออออออ
การมาชมทัชมาฮาลไม่ใช่เรื่องโรแมนติกอย่างที่คาดคิด
ยิ่งได้รู้เรื่องราวและได้เห็นสถานที่สุดท้ายที่พระเจ้าชาร์ประทับในวาระสุดท้ายของชีวิต ทำให้กลับมาคิดว่า คนเราควรทำอะไรแต่พอดี
รักให้พอดี ทำให้พอดี
และเรียนรู้ที่จะอยู่กับปัจจุบัน…
