| ที่มา | คอลัมน์ เคี้ยวตุ้ย...ตะลุยกิน |
|---|---|
| ผู้เขียน | ชมนำพา [email protected] |
| เผยแพร่ |
เรื่องรสนิยมการกินนี้ว่ากันไม่ได้นะคะ อย่างอาหารแขกอันอุดมด้วยเครื่องเทศนี่บางคนชอบมาก แต่บางคนก็ส่ายหัว
สำหรับคนที่ชอบ แหล่งชิมนั้นหาไม่ยาก ร้านอาหารสไตล์นี้ตั้งเรียงรายให้เลือกที่ซอยนานา
หรือถ้าใครผ่านไปมาย่านรามคำแหง ต้องโรงแรมอัล มีรอซ นอกจากที่พักดี อาหารก็อร่อย
ที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องอาหารต้นตำรับอาราเบียนแท้ๆ แต่รสชาติละมุนลิ้น ถือเป็นสูตรเด็ดมัดใจ
หนึ่งในจานซิกเนเจอร์ ที่หมายมั่นปั้นมือว่าต้องชิมให้ได้ เพราะเป็นเมนูง่ายๆ แต่ไม่ธรรมดา อย่าง “ข้าวหมกล็อบสเตอร์” หรือล็อบสเตอร์ บีรยานี นั่นเอง
และแล้ว ข้าวหมกล็อบสเตอร์พูนชามขนาด 2 คนอิ่ม ก็มาเสิร์ฟ พร้อมกับผักสด ผักดอง และซอส 3 ชนิด จานนี้ 1 พันบาทถ้วน
กลิ่นดีไม่ฉุนมาก คือ ว้าวแรก ว้าวที่สอง คือ ความละมุนของข้าวหมก ที่ใช้ข้าวบาสมาติเม็ดเรียวยาว ร่วน แต่ความนุ่มกินขาด บวกกับรสเค็มนิดๆ และเนื้อที่หนั่นแน่นของล็อบสเตอร์แคนาดาก็เข้ากันได้ดี แกล้มด้วยผักดองให้รสชาติเปรี้ยวหวานตัดเลี่ยนเครื่องเทศได้อย่างลงตัว
อิ่มหนำเป็นที่เรียบร้อย ได้จังหวะคุยกับเชฟ “อภิรัคค์ มานะเฝ้า” Executive Chef ที่ประสบการณ์ด้านอาหารกว่า 18 ปี สั่งสมประสบการณ์ประจำโรงแรมต่างๆ จนมาประจำที่ “อัล มีรอซ”
ด้วยประทับใจว่าเป็นโรงแรมฮาลาล 100% ทั้งอาหารและ บริการ ยิ่งสร้างแรงบันดาลใจให้เชฟซึ่งเป็นมุสลิมอยู่แล้วมีความคิดปรุงอาหารมุสลิมให้กว้างมากยิ่งขึ้น โดยวัตถุดิบต้องแปลกใหม่ แต่คงมาตรฐานฮาลาลไม่มีหลุด
“ข้าวหมกล็อบสเตอร์ มีแรงบันดาลใจ คือ ตอนเป็นเด็กเวลามะ (คำใช้เรียกแม่ของชาวมุสลิม) พาไปกินข้าวหมก จะได้กินแต่ข้าวหมกไก่ พอโตขึ้นมาเป็นเชฟ มันต้องสนองอะไรสักอย่างหนึ่ง” เชฟเล่าพร้อมรอยยิ้ม
เมื่อลงตัวที่ล็อบสเตอร์จากแคนาดาแล้ว เชฟนำมาคิดปรับสูตรจนลงตัว แล้วผ่านปลายจวักของเชฟ Khurram Jahangir Khan จากลาฮอร์ ปากีสถาน เจ้าของวัฒนธรรมตัวจริงอีกทอดหนึ่ง
วิธีทำ คือ นำเครื่องเทศ ตั้งแต่พริกอินเดียป่น ขมิ้น ยี่หร่าป่น เม็ดผักชีป่น ขิงบด พริกไทย ผักชีแห้ง ยี่หร่าเม็ด เกลือ น้ำมันพืช มะเขือเทศ หอมใหญ่ มาผัดให้เข้าเนื้อล็อบสเตอร์จนได้ที่ ส่วนหนึ่งนำไปหุงกับข้าวให้หอม จากนั้นนำข้าวที่หุงเสร็จเทลงกระทะผัดคลุกเคล้ากับซอสที่เหลืออีกครั้ง
เป็นอันเสร็จพิธีกรรมของความอร่อย
