| ที่มา | มติชนรายวันหน้า 18 |
|---|---|
| ผู้เขียน | คอลัมน์ สรรหามาเล่า |
| เผยแพร่ |
สรรหามาเล่า …เพราะไม่เคยหยุดตามหา แม่ชาว แคนาดา ‘เจอลูกชาย’ ที่หายไป 31 ปี
สรรหามาเล่า – 31 ปี ไม่ใช่เวลาน้อยๆ แต่มันก็ช่างคุ้มค่ากับความอดทน รอคอยของ เลเน็ธ แมนน์-ลูอิส หญิงชาวเมืองโตรอนโต ประเทศแคนาดา ที่ได้เจอหน้า เจอร์เมน อัลลัน แมนน์ ลูกชายที่ถูกอดีตสามีของเธอ แอบลักพาตัวไปอยู่ที่สหรัฐอเมริกาตั้งแต่ลูกชายอายุแค่ 21 เดือน
“ไม่มีคำพูดใดๆ ที่สามารถอธิบายความรู้สึกของฉัน ตอนฉันได้ยินว่าลูกชายคุณยังมีชีวิตอยู่ เราเจอตัวเขาแล้ว ฉันดีใจแทบช็อก” เลเน็ธเล่าในวันแถลงข่าวที่นครโตรอนโต เมื่อปลายเดือนตุลาคมที่ผ่านมา และว่า
สิ่งแรกที่เธอทำเมื่อเดินทางไปที่สหรัฐ เพื่อเจอหน้าลูกชายที่ตอนนี้โตเป็นหนุ่มอายุ 33 ปีแล้วก็คือ ดึงตัวลูกชายเข้ามากอด “เพราะฉันอยากรู้ว่านี่คือเขาจริงๆ แล้วฉันก็ร้องอุทานออกมาว่า โอ้ มาย ก๊อด ลูกชายของฉัน”
บีบีซีรายงานว่า เจอร์เมนถูกนายอัลลัน แมนน์ พ่อบังเกิดเกล้า ลักพาตัวไปเมื่อปี 2530 ตั้งแต่อายุแค่ 21 เดือนระหว่างนายอัลลัน เดินทางมาเยี่ยมลูกชายที่โตรอนโต หลังจากแยกทางกับ นางเลเน็ธได้ไม่ถึงปี
ระหว่างพาลูกชายไปอยู่ที่สหรัฐด้วยกัน นายอัลลันปลอมแปลงเอกสารทั้งของเขาและลูกชาย และใช้ “ชื่อปลอม” ทั้งตัวเองและลูกชาย จนกระทั่งมาพลาดท่า ถูกจับได้ว่าใช้เอกสารปลอม และถูกตำรวจจับเมื่อวันที่ 26 ตุลาคมที่ผ่านมา ที่เมืองเวอร์นอน รัฐคอนเนคทิคัต อันนำไปสู่การสอบสวน กระทั่งได้เจอตัว เจอร์เมน อัลลัน แมนน์ ที่ถูกลักพาตัวไปตั้งแต่ยังเล็กๆ โดยที่ตลอดเวลาที่ผ่านมา เจ้าหน้าที่ตำรวจบริเวณชายแดนทั้งของสหรัฐและแคนาดาไม่เคยหยุดตามสืบคดีนี้ และรูปถ่ายของเจอร์เมนที่สันนิษฐานจากอายุที่เพิ่มขึ้นว่าน่าจะมีหน้าตาอย่างไร ก็ถูกเผยแพร่อยู่ในเว็บที่ประกาศตามหาเด็กหายอยู่ตลอดเวลา
เลเน็ธเล่าให้นักข่าวฟังทั้งน้ำตาว่า
“มันเป็นเวลา 31 ปี ที่ยาวนานและสุดแสนทรมานนับแต่ลูกชายฉันถูกลักตัวไป ฉันต้องอดทนอยู่กับวันเวลาที่สุดทรมานเหล่านั้น แต่วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุด และฉันมาอยู่ตรงนี้เพื่อจะแบ่งปันการสิ้นสุดของความทุกข์ทรมานนี้กับพวกคุณ และฉันอยากเป็นกำลังใจให้ครอบครัวที่กำลังตามหาลูกที่หายไป หรือมีคนในครอบครัวหายไปว่าจงอย่าหมดหวังในการติดตามหาพวกเขา
เรื่องราวของฉันเป็นบทพิสูจน์ได้ว่า หลังจาก 31 ปีแห่งความทุกข์ทรมาน แต่ถ้าเราไม่ยอมแพ้ และอดทน เข้มแข็ง เชื่อมั่น ทุกสิ่งย่อมเป็นไปได้เสมอ และทุกสิ่งทุกอย่างก็จะคลี่คลายในที่สุด”
อนึ่ง หลังจากได้พบหน้ากัน เลเน็ธเล่าว่า ลูกชายเข้ามาหอม มากอด และบอกกับเธอว่า
“แม่ ดวงตาของแม่เหมือนตาของผมเลย”
จากนั้นเธอและลูกชายได้คุยกันอยู่นานหลายชั่วโมง และก่อนเดินทางกลับแคนาดา เธอยังมีโอกาสเข้าครัว ทำอาหารให้ลูกชายชิมฝีมือของเธอด้วย
