| ที่มา | คอลัมน์ ร่อนตามลม มติชนรายวันหน้า 18 |
|---|---|
| เผยแพร่ |
เกิดมา “คอยาว” กรามใหญ่ จมูกเบี้ยว หูกาง ฯลฯ อย่าคิดว่าจะไม่มีทางได้เป็นนายแบบ นางแบบกับใครเขา เพราะคุณลักษณะเหล่านี้ ที่คนส่วนใหญ่อาจมองว่า ไม่สวย ไม่หล่อ หรือถึงขั้น “ขี้เหร่” มีโมเดลลิ่งแห่งหนึ่งในกรุงลอนดอน อังกฤษ มองเป็น “ความงาม” ทั้งนี้ เพราะที่อักลี (Ugly) มีคำขวัญประจำบริษัทว่า “Imperfection is beauty” หรือความไม่สมบูรณ์แบบคือความงาม
มาร์ค เฟรนช์ ผู้ก่อตั้ง อักลี โมเดลลิ่ง ให้สัมภาษณ์เอเอฟพี เมื่อกลางเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ระหว่างมีงานสัปดาห์แฟชั่นในกรุงลอนดอน ซึ่งในบรรดากองทัพนางแบบ นายแบบที่ถูกเรียกใช้ในงานนี้ มีนางแบบ นายแบบจากอักลีปนอยู่ด้วยถึงการมีนายแบบ นางแบบที่ไม่ได้ดูสวยหล่อตามมาตรฐานสังคมเข้ามาทำงานในวงการแฟชั่นว่า “มันเป็นการเฉลิมฉลองความหลากหลายที่มีอยู่จริงๆ และทำให้คนมุ่งให้ความสนใจที่แฟชั่นมากขึ้น มากกว่าจะสนใจแค่การใช้นายแบบ นางแบบที่มีความสวยงามตามมาตรฐานในสายตาของบรรดาบล็อกเกอร์”
แม้จะใช้ชื่อ “อักลี” ซึ่งหมายถึง “น่าเกลียด-ขี้เหร่” มาเป็นชื่อโมเดลลิ่ง แต่เฟรนช์พูดถึงโมเดลลิ่งที่เขาก่อตั้งมาร่วม 50 ปีแล้วว่า เป็นโมเดลลิ่งที่มีคาแร็กเตอร์ มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว โดยยกตัวอย่าง เจอราร์ด เดอปาดิเอ พระเอกรุ่นใหญ่ของฝรั่งเศสที่จมูกก็คด และคนส่วนใหญ่อาจมองว่า หน้าตาแปลกๆ ไม่เห็นจะหล่อตรงไหน? แต่เฟรนช์กลับรู้สึกว่า”คุณลองมองดูเขาสิ เขาเป็นผู้ชายที่มีคาแร็กเตอร์ และมีเสน่ห์ เขาเป็นผู้ชายที่ดูเซ็กซี่ ดูเท่ และดูต่างจากพระเอกทั่วไป”
เฟรนช์มองความไม่สมบูรณ์แบบของคนคือ ความงาม โดยบนกำแพงออฟฟิศของเขา มีรูปเดวิด โบวี่ นักร้องดังรุ่นใหญ่ของอังกฤษ แขวนอยู่พร้อมด้วยข้อความที่เป็นคำขวัญของโมเดลลิ่งของเขาว่า “Imperfection is beauty, madness is genius (ความไม่สมบูรณ์แบบคือความงาม ความบ้าคลั่งคืออัจฉริยะ)”
คริส เชสนีย์ อดีตนักรักบี้ที่สูงเกือบ 2 เมตร น้ำหนักตัว 135 กิโลกรัม หนึ่งในนายแบบสังกัดอักลี ซึ่งไม่ว่าจะมองส่วนไหนบนใบหน้า ก็ไม่เจอส่วนที่คนส่วนใหญ่มองว่าหล่อ ศีรษะก็โล้น มีรอยสักเต็มแขนทั้งสองข้าง บอกว่า “นี่เป็นการผจญภัยครั้งใหม่ของเขา เป็นสิ่งน่าสนใจ เป็นการท้าทายอย่างหนึ่ง”
ขณะที่ชีรา ราวินเดรน สาวศรีลังกาวัย 22 ที่สูงเพียง 161 เซนติเมตร บอกว่า “ฉันเป็นผู้หญิงผิวสี ฉันโตมาโดยไม่เคยเห็นผู้หญิงแบบฉันในวงการแฟชั่นเลย” หรือแม้แต่สาวพิการอย่างฟรานเซส หนึ่งในนางแบบของอักลี ที่ต้องเดินไปไหน มาไหนโดยใช้ไม้ค้ำก็ยังบอกว่า รู้สึกภูมิใจที่ได้แสดงให้ใครต่อใครได้เห็นว่า “ความพิการ ไม่สามารถทำให้ฉันเลิกทำสิ่งที่ฉันต้องการ”
ทั้งนี้ เฟรนช์พูดถึงคุณสมบัติที่ดีของคนที่จะมาเป็นนายแบบ นางแบบในสังกัดของอักลีว่า คือคนที่รู้สึกดีกับสิ่งที่ตัวเองเป็น เพราะ “เราจะไม่รีทัช เราไม่ต้องการให้คนเราเปลี่ยนแปลงสิ่งที่พวกเขาเป็น เมื่อมีใครเดินเข้ามาหาเราในแบบที่เขาเป็น เราไม่เคยบอกเลยว่า คุณน่าจะผอมกว่านี้หน่อย เรื่องนี้มันสำคัญมาก และสร้างความกดดันอย่างมากมายต่อเด็กๆ”
นอกจากนั้น เฟรนช์ยังเล่าว่า เขาพยายามต่อสู้กับการเยาะเย้ย ถากถางจากพวกที่มองรูปลักษณ์หรือคุณลักษณะของนายแบบ นางแบบของเขาเป็นเรื่องตลกด้วย “เราเคยได้รับโทรศัพท์ที่โทรมาบอกว่าอยากได้คนตัวเล็กๆ ที่สามารถเตะหัวตัวเองถึง โอ้ … เรารับไม่ได้กับการพูดจาแบบนี้ มันไม่ถูกต้อง เราเองก็ไม่ได้ทำโมเดลลิ่งนี้เพื่อหาผลประโยชน์จากเพื่อนมนุษย์ หรือดูถูกเพื่อนมนุษย์”
เฟรนช์เล่าว่า ถึงแม้ชื่อของบริษัทจะทำให้ผู้คนที่นึกฝันอยากเป็นนายแบบ นางแบบเดินหนี มากกว่าเดินเข้ามา แต่ “ทันทีที่เขาเข้าใจดีแล้วว่า อักลีคืออะไร ต้องการทำอะไร พวกเขาก็ต้องการที่จะเป็นนายแบบ นางแบบ”
