คุณโผงมีอาชีพหลักรับราชการที่สำนักงานสาธารณสุข อีกอาชีพหลัก คือ ออกเงินให้กู้กินดอก
วิธีการ คือ ให้ผู้กู้ลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มสัญญากู้ยืมเงินสำเร็จรูป โดยไม่กรอกตัวเลขจำนวนเงิน แล้วรับเงินไป
คุณจำนูญนี่ เป็นลูกค้าประจำเลยก็ว่าได้ ใช้บริการกันต่อเนื่องมายาวนาน
ล่าสุดคุณโผงนำเอาสัญญาเงินกู้นั้นมากรอกตัวเลขลงไป 6,040,000 บาท แล้วนำมาฟ้องคดีว่า คุณจำนูญกู้ยืมเงินไปหลายครั้งตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ 2552 แต่ละครั้งเป็นจำนวนหลักแสนบาท เรื่อยมาแล้วไม่ชำระหนี้ จนเป็นหนี้ต้นเงินอยู่ ทั้งสิ้น 5,890,000 บาท แล้วในวันที่ 26 ตุลาคม 2553 ให้คุณจำนูญกู้ยืมเงินอีก 150,000 บาท จึงรวมเป็นต้นเงินใหม่ 6,040,000 บาท คิดดอกเบี้ยแล้ว ขอให้บังคับคุณจำนูญชำระเงิน 7,131,300 บาท
คุณจำนูญให้การขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษา ยกฟ้อง
คุณโผงอุทธรณ์
ศาลชั้นอุทธรณ์พิพากษายืน
คุณโผงฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ทางนำสืบของคุณโผง ว่าคุณจำนูญกู้คุณโผงมาหลายปี มีหนี้ค้างชำระถึง 5,890,000 บาท ตามสัญญา 57 ฉบับ คุณโผงจึงต้องมีความระมัดระวังอยู่บ้าง มิให้คู่สัญญาบิดเบือนในภายหลังได้ ในการทำสัญญากู้พิพาทโดยรวมหนี้ที่ค้างชำระดังกล่าวกับต้นเงินกู้ใหม่ 150,000 บาท เป็นต้นเงินกู้ 6,040,000 บาท ก่อนที่คุณโผงจะทำลายสัญญากู้ฉบับเดิมทิ้งทั้ง 57 ฉบับ จึงควรที่จะให้คุณจำนูญเป็นผู้กรอกข้อความลงในสัญญาเงินกู้พิพาทเอง มิใช่เพียงแต่ให้คุณจำนูญลงลายมือชื่อในช่องผู้กู้เท่านั้น
ด้วยเหตุดังวินิจฉัยว่านี้ ข้อนำสืบของคุณโผงจึงขัดต่อเหตุผล มีข้อพิรุธสงสัยอยู่มาก ไม่มีน้ำหนักน่าเชื่อถือที่จะรับฟังได้ว่า คุณจำนูญเป็นหนี้กู้ยืมเงิน 6,040,000 บาท ตามที่คุณโผงกรอกข้อความลงในสัญญา รูปคดีจึงต้องฟังตามข้อต่อสู้ของคุณจำนูญว่า เคยเพียงแต่ลงลายมือชื่อในช่องผู้กู้ของสัญญาเงินกู้พิพาท กู้ยืมเงินคุณโผง 200,000 บาท และมอบสมุดคู่มือจดทะเบียนรถจักรยานยนต์ให้ยึดถือไว้เป็นหลักประกัน
ดังนี้ การที่คุณโผงกรอกข้อความลงในสัญญากู้พิพาทว่า คุณจำนูญกู้ยืมเงิน 6,040,000 บาท จึงเป็นการกรอกข้อความลงในแผ่นกระดาษที่มีลายมือชื่อของผู้อื่นโดยไม่ได้รับความยินยอม หรือโดยฝ่าฝืนคำสั่งของผู้อื่นนั้น สัญญากู้เงินพิพาทจึงเป็นเอกสารปลอม คุณโผงไม่อาจอ้างอิงแสวงสิทธิจากเอกสารปลอมได้
การกู้ยืมเงินนี้จึงไม่มีหลักฐานแห่งการกู้ยืมเป็นหนังสืออย่างใดอย่างหนึ่งลงลายมือชื่อผู้ยืมเป็นสำคัญ
คุณโผงต้องห้ามมิให้ฟ้องร้องบังคับคดี
พิพากษายืน
(เทียบคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2560/2559)
———————————————-
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา 653 การกู้ยืมเงินกว่าสองพันบาทขึ้นไปนั้น ถ้ามิได้มีหลักฐานแห่งการกู้ยืมเป็นหนังสืออย่างใดอย่างหนึ่งลงลายมือชื่อผู้ยืมเป็นสำคัญ จะฟ้องร้องให้บังคับคดีหาได้ไม่ [12]
ในการกู้ยืมเงินมีหลักฐานเป็นหนังสือนั้น ท่านว่าจะนำสืบการใช้เงินได้ต่อเมื่อมีหลักฐานเป็นหนังสืออย่างใดอย่างหนึ่ง ลงลายมือชื่อผู้ให้ยืมมาแสดงหรือเอกสารอันเป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมนั้นได้ เวนคืนแล้ว หรือได้แทงเพิกถอนลงในเอกสารนั้นแล้ว
