เป็นที่น่าสังเกตใน “พฤติกรรม” ของข้าราชการระดับสูง ซึ่งถือเป็น “ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทาง” ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงในชีวิตราชการกับ “นักการเมือง” ผู้ช่ำชอง คร่ำหวอด
คนสองกลุ่มนี้ ต่างก็มีความรู้ ความสามารถ ประสบการณ์ และมีหน้าที่ต่างกันซึ่งในยามที่ต้องทำงานร่วมกันสองฝ่ายต้องเกื้อกูลกัน
แต่เมื่อ “เกิดปัญหา” หรือถ้าถึงขั้นเป็น “คดีความ” น่าสังเกตว่า “ท่าที” ของสองกลุ่มนี้เป็นอย่างไร
อย่างเช่น กรณีการก่อสร้างโรงพักฉาว 396 แห่งกับแฟลตตำรวจ 163 แห่ง
แน่นอนว่า จะสร้างโรงพักสร้างแฟลตตำรวจ ต้นเรื่องต้องมาจาก “ตำรวจ” ไม่ใช่ “รัฐมนตรี” หรือรองนายกฯที่ควบคุมกำกับดูแล ซึ่งก็เหมือนกับ จะซื้อเรือดำน้ำ ซื้อรถถัง ซื้อเครื่องบินรบ ต้นเรื่องก็ต้องมาจาก “ทหาร” ไม่ใช่มาจาก “รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม”
คำอธิบายของ สุเทพ เทือกสุบรรณ ต่อเรื่องสร้างโรงพักฉาว 396 แห่ง ก็ “ฟังได้ส่วนหนึ่ง” ว่า อนุมัติไปตามที่ “ตำรวจ” เสนอมา แล้วก็ไม่ใช่ว่าตำรวจเสนออะไรมาก็อนุมัติหมด ก็ที่เสนอมานั้นมีเหตุผล มีหลักฐาน มีขั้นตอนปฏิบัติอย่างชัดเจน ซึ่งการจัดซื้อจัดจ้างสร้างโรงพักทั้ง 396 แห่งก็ได้ตัดสินใจให้ความเห็นชอบหรืออนุมัติไปตามหลักฐานและข้อเสนอของสำนักงานตำรวจแห่งชาติทั้งสิ้น
“สำนักงานตำรวจแห่งชาติ” ตามที่นายสุเทพกล่าวนั้นหมายถึง ยุคสมัยของ พล.ต.อ.พัชรวาท วงษ์สุวรรณ ครั้งเป็น ผบ.ตร. กระทั่ง “พัชรวาท” ออกจากตำแหน่งไป ก็ถึงมือ พล.ต.อ.ปทีป ตันประเสริฐ รักษาการ ผบ.ตร.กระทั่ง ไปจบสมัย พล.ต.อ.วิเชียร พจน์โพธิ์ศรี เป็น ผบ.ตร.และ พล.ต.อ.พงศพัศ พงษ์เจริญ ขณะเป็นผู้ช่วย ผบ.ตร.
“สุเทพ” ระบุว่า “ปทีป” ทำหนังสือลงวันที่ 18 พ.ย.2552 เสนอ ขอยกเลิกวิธีการจัดจ้างเดิม ให้เปลี่ยนจาก 9 สัญญา เป็น สัญญาเดียว บริษัทเดียวทำทั่วประเทศ
คุณสุเทพก็อนุมัติตาม พล.ต.อ.ปทีปเสนอเพราะคิดว่านั่นคือ “อำนาจ” ของหัวหน้าหน่วย หรือ “ผบ.ตร.”
ท่วงท่าของ “สุเทพ” ผู้ช่ำชองทางการเมืองต่างไปจาก “ท่าที” ของฝ่ายข้าราชการประจำ ที่มี “อำนาจ-หน้าที่” ในฐานะผู้นำสูงสุดของหน่วยงาน
ทั้ง พล.ต.อ.พัชรวาท พล.ต.อ.ปทีป และพล.ต.อ.วิเชียร เมื่อเผชิญกับการพาดพิงอันล่อแหลมก็ยังคง “สงวนท่าที”
ทำไมไม่ออกมาใช้ท่วงท่าดุเดือดเลือดพล่าน สาดหมัดชุดใส่กระบวนการไต่สวนว่า “มีอคติ” ตั้งใจเตะตัดขา หรือท้าเอาชีวิตเป็นเดิมพัน !?!!
