“ประชาชนกินแกลบ” คงจะคิดกันแบบนั้นจริงๆ หลาย “พฤติการณ์” จึงไม่เขินอาย ไร้หิริโอตตัปปะ
เหมือนที่มีคำประกาศกึกก้อง
“พรรคเราจะกวาด 350 เสียง”
หรือวาทกรรมอันอหังการ
“รัฐธรรมนูญฉบับนี้ดีไซน์มาเพื่อพวกเรา”
เช่นนี้ “ขอเวลาไม่นาน” จะหมายความว่าอะไรเล่า
คนไทยกินข้าว คนกินข้าวอาจมี “วิธีคิด” และ “วิธีทำ” โดยอาศัย “ปัญญา” ไม่นิยมใช้พวกมาก เครื่องทุ่นแรงหรืออาวุธเข้าห่ำหั่นหักหาญ
รู้ทั้งรู้ว่าการเลือกตั้งที่จะมีขึ้นต้องเล่นตามกติกาเลวร้าย แต่ “คนกินข้าว” จำต้องอดทนข่มกลั้น
ที่สุด “ผู้มีคุณูปการ” ทั้งหลายของ คสช. จะทยอยเผยโฉมกันออกมา
เมื่อปลายสัปดาห์ที่แล้ว “ทนายวันชัย” ก็อดใจไม่ไหวไปบรรยายให้ใครต่อใครได้รับรู้ว่า “ผมเขียนเองในรัฐธรรมนูญนี้” ว่า 6 คนแรกมาจาก ผบ.เหล่าทัพโดยอัตโนมัติ ไม่ต้องคัดไม่ต้องสรรหามาเลย ส่วนอีก 244 คน ถึงแม้จะคัดสรรกันมาก็มาจบที่ คุณประยุทธ์ กับ คสช. แล้วอำนาจ ส.ว.ทั้ง 250 เสียงที่คุณประยุทธ์มีตุนไว้ในกระเป๋านี้ก็มีสิทธิโหวตเลือกนายกรัฐมนตรี ซึ่งก็แน่นอนคือ คุณประยุทธ์
“เรามีตุนไว้แล้ว 250 เสียง หาอีกแค่ 126 ส.ส.ให้พอ 376 เสียง ก็เป็นนายกรัฐมนตรีได้แล้ว”
อาจเกิดคำถาม “การเลือกตั้ง” ภายใต้รัฐธรรมนูญที่ดีไซน์มาเพื่อพวกเขา จะเลือกกันไปทำไม
การเลือกตั้งที่คู่แข่งขันเหนื่อยแสนเหนื่อยกว่าจะได้ ส.ส.มาสักคน ขณะที่อีกฝ่ายมี “ตุน” เอาไว้ให้ยกมือสนับสนุน “นาย” ถึง 250 เสียง
วันนี้เครือข่ายบริวารกับเงื่อนไขที่สร้างเอาไว้ยั่วยวนใจ
ถึงแม้จะเคยสัญญาว่า “ขอเวลาไม่นาน”
แต่การต่อสู้ภายใต้ “กติกู” ที่แทบไม่มีประตูแพ้เช่นนี้ชวนให้ฮึกเหิมหาญ
พวกก็มาก เงินก็มี เสียงเชียร์ก็กระหึ่ม
นี่เรียกว่า เกิดอาการกำเริบ คะนอง ลำพองใจ
แต่ “ประยุทธ์” จะต้องไม่ลืมว่า วันนี้ไม่มีปืน
ในระบอบประชาธิปไตยนั้น การแข่งขันทางการเมืองสู้กันด้วย “มือเปล่า” ทุกคนเป็นเสรีชน มีความเสมอภาคเท่าเทียม ทนต่อแรงเสียดทาน ทนต่อการตรวจสอบ
ทุกคนทุกฝ่ายชนะได้ แพ้ได้
