ชอบชื่อบทความของ “ดร.โกร่ง” อาจารย์วีรพงษ์ รามางกูร ในหนังสือพิมพ์มติชนรายวัน ฉบับพฤหัสบดีที่ 3 มกราคมที่ใช้ชื่อว่า “ไม่ดีจริงอย่ามาอีกเลย”
จึงขออนุญาตตั้งชื่อล้อเสียเลยว่า “ไม่ยุติธรรมจริง-อย่าอยู่เลย”
จะบอกให้ว่า “ความไม่จริง” ทั้งหลายจะนำไปสู่ “ความเสื่อม”
ในมิติของการเมือง อาจารย์โกร่งว่า รัฐบาลที่ไม่อยู่ภายใต้การตรวจสอบของประชาชน ไม่มีทางเป็นรัฐบาลของคนดี คนสะอาดได้ เพียงหลอก ปิดบังไม่ให้รู้และไม่มีทางรู้ เพราะสถาบันและองค์กรอิสระหลายแห่งมาจากการแต่งตั้งของรัฐบาลนี้ จึงต้องเกรงใจรัฐบาลเป็นธรรมดา
“ความไม่ดีจริง” ในมิติการเมืองนี้หมายถึง อำนาจอันล้นพ้นที่ไม่ยอมรับการตรวจสอบ และการถ่วงดุล
กล่าวสำหรับในมิติของ “ระบบยุติธรรม” กับ “ระบบตรวจสอบการใช้อำนาจรัฐ” ที่ในปัจจุบันได้สร้างสิ่งที่เรียกว่า องค์กรอิสระหรือองค์กรที่เป็นกลางขึ้นมามากมายนั้น ถ้า “ไม่ใช่ของจริง” จะยิ่งอันตรายกว่า
“ความไม่ยุติธรรม” เป็นภัยคุกคามที่จะทำลายทุกสิ่งสิ้น
คนที่เรียนกฎหมายทราบดีว่า ถ้ารับราชการเป็นพนักงานสอบสวน เป็นพนักงานอัยการ เป็นผู้พิพากษา จะถือในเรื่อง “ความยุติธรรม” มาก เพราะ “สิ่งที่ตรงกันข้าม” คือความไม่ซื่อ ฉ้อฉล คดโกง ตุกติก ทำผิดกฎหมาย ไร้มารยาท ไม่มียางอาย สิ่งเหล่านี้บ่อนทำลายความเชื่อมั่น ความสงบสุขในสังคม
องค์กรหรือบุคคลที่เป็นกลาง ต้องวางตัวเป็นกลาง มีหน้าที่รักษากฎหมายก็ต้องรักษากฎหมาย
ถ้าวันใด ผู้มีหน้าที่ตัดสินชี้ขาด เอนเอียง เลือกข้าง ไม่ทำตามครรลอง ถ้าวันใด องค์กรอิสระ ตกอยู่ในอาณัติ ขลาดกลัว เกรงแต่จะได้รับผลร้ายจนไม่มีความอิสระ ก็เหมือน “ทหารหนีทัพ” ที่ขี้ขลาด ทิ้งหน้าที่
บ้านเมืองดำรงอยู่ไม่ได้
ถ้าธำรง “ความยุติธรรม” เอาไว้ไม่ได้ ก็ไม่ควรอยู่
ถ้าไม่มีความอิสระ หรือขลาดกลัวในการทำหน้าที่อำนวยความยุติธรรม ถึงแม้จะมีชื่อเรียกตำแหน่งว่าอย่างไร ก็ไม่มีความหมาย
ไม่ดีจริง-อย่ามาอีกเลย ไม่ยุติธรรมจริง-อย่าอยู่เลย
มีแต่คนสวด มีแต่คนด่า คนแช่ง ประณามหยามท่าน เคราะห์กรรมจะลามไปถึงคนที่เรารัก !?!!
