วันนี้วันที่ 1 กุมภาพันธ์ วันที่แกนนำคนสำคัญทั้งหมดของพรรคพลังประชารัฐ (พปชร.) จะเชื้อเชิญพล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี และหัวหน้า คสช.ผู้นำรัฐประหารเมื่อ 22 พฤษภาคม 2557 เข้าสู่เส้นทางการเมืองใหม่
ตั้งใจจะเปลี่ยนแนว จาก “ปืน” ไปสู่ “มือ”
จะว่าไปแล้ว ถ้า “250 มือ” ของวุฒิสมาชิกที่มาจาก “การแต่งตั้ง” สวามิภักดิ์ต่ออำนาจของคนแต่งตั้ง จำนวน “มือ” ทั้ง 250 นี้ก็จะเป็นปึกแผ่นแน่นหนาน่าเชื่อถือ น่ามั่นใจเสียยิ่งกว่า “มือ” ของ “ส.ส.” ซึ่งมาจากการเลือกตั้ง
เมื่อกติกาเปิดช่องเปิดทาง ใครจะเหน็บแนม ค่อนขอด กดดันอย่างไร พล.อ.ประยุทธ์ก็ดูจะ “ทนได้” จึงประกาศชัดๆ ว่า ไม่ลาออกทั้งจากนายกรัฐมนตรี และหัวหน้า คสช. เมื่อกฎหมายไม่ได้ให้ออก ก็ไม่ออก จะเป็นนายกฯต่อไปอย่างนี้
แต่ “ออก-ไม่ออก” ยังไม่สำคัญเท่ากับคำตอบที่ว่า บิ๊กตู่ตกลงปลงใจให้พรรคพลังประชารัฐ (พปชร.) เสนอชื่อเป็นนายกรัฐมนตรีภายหลังเลือกตั้งหรือไม่
“พปชร.” ไม่ใช่คณะปฏิวัติรัฐประหาร
“พปชร.” เป็นพรรคการเมืองที่เพิ่งจัดตั้งขึ้นใหม่โดยที่มี สมศักดิ์ เทพสุทิน กับ สุริยะ จึงรุ่งเรืองกิจ เป็นหัวหอกรวบรวมพลพรรคนักการเมืองเก่าๆ มาเข้าสังกัดซึ่งเป็นที่ทราบกันว่า ถ้าไม่มี “พลังลึกลับ” สนับสนุนก็ยากที่ “พปชร.” จะแจ้งเกิด
ยิ่งถ้าไม่มีชื่อ ประยุทธ์ จันทร์โอชา ที่วันนี้ยังเป็นนายกรัฐมนตรี เป็นหัวหน้า คสช.ซึ่งเคยนำกองทัพเข้ายึดอำนาจจากรัฐบาลพลเรือนเมื่อ 22 พฤษภาคม 2557 มาประดับเคียงข้าง “พปชร.” เชื่อได้เลยว่า ไปไม่รอด
การเรียกร้องจากกลุ่มต่างๆ เช่น ให้นายกรัฐมนตรีลาออก ให้ พล.อ.ประยุทธ์ ทิ้งเก้าอี้หัวหน้า คสช. ให้นายกฯเลิกใช้อำนาจพิเศษเบ็ดเสร็จเด็ดขาด หรือแม้กระทั่งการเค้นจะเอาคำตอบว่า “ป-ประยุทธ์” จะไปต่อด้วยการเข้าร่วมกับ “พปชร.” หรือพอแล้ว หยุดแล้ว ล้วนสัมพันธ์กับการดำรงอยู่และการล่มสลายของ “พปชร.”
พรรคทหารทั้งหลายในอดีตก็เป็นมาและเป็นไปเช่นนี้
พล.อ.ประยุทธ์จึงว่า “อย่าเพิ่งเร่งรัดอะไรผมมากนักเลย ผมต้องรอบคอบในการตัดสินใจ”
เหมือนละครชีวิตที่เดินทางถึงจุดที่เป็นหัวเลี้ยวหัวต่อ
สถานการณ์ข้างหน้าบีบบังคับให้ใช้ “สมอง” มากกว่า “กำลัง”
เพื่อวัฒนธรรมอันดี “กองทัพ” ควรที่จะถอยจากการเมือง
วางปืนลงแล้วปัญญาก็ปรากฏ ประเทศจะก้าวไปข้างหน้า !?!!
