จนถึงวันนี้ไม่แน่ใจว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ซึ่งสลัดคราบจากผู้นำรัฐประหาร “หัวหน้า คสช.” มาเป็น นายกรัฐมนตรี สมัยที่ 2 จะมีความเข้าใจ “การทำหน้าที่” ภายใต้กลไกระบบรัฐสภาแล้วหรือยัง
ตั้งแต่วันที่รัฐบาลแถลงนโยบาย พล.อ.ประยุทธ์ก็ยังเต็มไปด้วยท่วงทำนองฮึกเหิมห้าวหาญของทหาร (ปาก) กล้า พูดนัวไม่คำนึงถึงผู้ฟัง
พล.อ.ประยุทธ์ไม่เข้าใจแม้กระทั่งว่าในรัฐสภามี “ประธาน” เป็นบุคคลสำคัญหมายเลข 1
การประชุมรัฐสภาซึ่งประกอบไปด้วยคนหมู่มากหลากหลายจะต้องมีระเบียบ มีข้อบังคับ และทั้งฝ่ายรัฐบาลฝ่ายค้านต่างก็มี “ผู้ควบคุม” เกมการอภิปราย
ประการสำคัญ ทุกถ้อยคำของทุกคนถูกบันทึกไว้ พูดอะไร แสดงกิริยาอย่างไรเอาไว้ในวันวาน ถึงวันนี้ก็กลายเป็น “ประวัติศาสตร์”
สืบค้นได้ศึกษาย้อนหลังได้
พล.อ.ประยุทธ์พูดอะไรก็ถูกบันทึกไว้
ที่กล่าวกันว่า นายกรัฐมนตรีพูดถึงเศรษฐกิจที่ฝืดเคืองเพราะคนจนไม่เสียภาษีนั้นก็ต้องมีบันทึก กิริยาท่วงท่าชี้นิ้วชี้หน้า หรือที่ขู่ใครว่า “มีคดีค้างอยู่กว่าพันคดี เตรียมตัวไว้แล้วกัน” นั้นก็มีบันทึก
ที่บังอาจ “ข้ามหัว” ประธานรัฐสภาไปอนุญาตให้สมาชิกรัฐสภาลุกขึ้นอภิปรายก็มีบันทึก
ไม่มีใครกลั่นแกล้ง หรือทำร้ายนายกรัฐมนตรีได้
ที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็น “เหตุการณ์จริง” ไม่ใช่ความรู้สึกที่มีใครนึกมโนหรือสาดโคลนให้ร้าย
“ประยุทธ์” จะเปรียบรัฐบาลเป็น “เรือ” ก็เป็นไป
ประชาชนเป็น “น้ำ” ก็ว่าไป
แต่ที่บอกว่า “ใครอย่าเอาเท้าราน้ำ” นั้นสะท้อนให้เห็นว่า “ยังไม่เข้าใจระบบรัฐสภา” ที่เมื่อฝ่ายหนึ่ง ทำหน้าที่บริหารประเทศ ใช้งบประมาณของแผ่นดินที่มาจากเงินภาษีประชาชน ก็ต้องมีอีกฝ่ายหนึ่ง ต้องทำหน้าที่ ตรวจสอบ ถ่วงดุล และคัดค้าน จนอาจถึงขั้น “อภิปรายไม่ไว้วางใจ”
ทำรัฐประหาร นั่งปกครองประเทศโดยไม่มีฝ่ายค้าน ไม่มีผู้ตรวจสอบถ่วงดุล และซักถามเถียงมากว่า 5 ปี เมื่ออุตริอยากจะเป็นนายกรัฐมนตรีต่อไปก็ต้องเรียนรู้ที่จะปรับตัวให้เข้ากับค่านิยมธรรมเนียมประเพณีการปกครองของระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข
รัฐบาลประยุทธ์ภาค 2 จะไปรอดหรือไม่รอด ไม่ได้ขึ้นอยู่กับ “เท้า” ของผู้ใดราน้ำ แต่ขึ้นอยู่ “วุฒิภาวะ” ของผู้นำและความสามารถในการบริหารจัดการ
“วุฒิภาวะ” ไม่ใช่อายุ ไม่ใช่ยศศักดิ์ หน้าตา ฐานะ แต่เป็นการพัฒนาของภายใน !?!!
