ถากถางกัน หยามหยันกันว่า “อนาคตใหม่” อาจกลายเป็น “อนาคตหมด” หรือว่า มีวันนี้ แต่อาจจะไม่มีอนาคต
ว่ากันไป
ไม่มีสิ่งใดแน่นอน มั่นคง และยั่งยืน
การเมืองก็ไม่ได้อยู่เหนือกฎเกณฑ์
พรรคการเมืองไทยมีเกิด มีแตกดับไปตามธรรมชาติ เพียงแต่ต่อมาภายหลัง พรรคการเมืองอาจแตกดับด้วยอิทธิฤทธิ์ด้วยองค์กรอื่นก็ได้
การมีขึ้น การดำรงอยู่และการสิ้นไปของพรรคการเมือง มีเหตุปัจจัยแตกต่างกันไป
บางพรรคอาจเกิดขึ้นเพื่อเป็นถุงเท้า เป็นรองเท้าให้กับผู้แสวงหาอำนาจทางลัด ซึ่งไม่ประสงค์ลงเลือกตั้ง !
บางพรรคอาจเกิดขึ้นเพียงเป็นไม้ประดับในแจกัน พอเหี่ยวเน่าก็หมดสิ้นหน้าที่
อย่างไรก็ดี ระบอบเสรีประชาธิปไตย “เปิดกว้าง” สำหรับการเกิดพรรคการเมืองเสมอ
กลุ่มคนที่มีแนวคิดคล้ายๆ กันสามารถรวมตัวกันจัดตั้งพรรคการเมือง กลุ่มผลประโยชน์ กลุ่มอาชีพ กลุ่มกิจกรรมสามารถรวมตัวกันจัดตั้งพรรคการเมืองเพื่อให้บรรลุประสงค์
จากประวัติศาสตร์การเมือง พรรคการเมืองไทยเคยมีมาทุกรูปแบบ
พรรคเจ้าขุนมูลนาย พรรคแนวอนุรักษ์ พรรคแนวเสรีนิยม แนวสังคมนิยมไปจนถึงพรรคคอมมิวนิสต์ พรรคตัวแทนคณะรัฐประหาร พรรคชาวไร่ชาวนา พรรคชาตินิยม พรรคกรรมกร พรรคสงเคราะห์อาชีพและการกุศล หรือพรรคท้องถิ่นนิยม อย่างเช่น พรรคอีสาน ซึ่งถูก จอมพล สฤษดิ์ ธนะรัชต์ กล่าวหาว่าฝักใฝ่ลัทธิคอมมิวนิสต์ แบ่งแยกดินแดน และสั่งจับประหารชีวิตต่อหน้าสาธารณชน หรือพรรคท้องถิ่นชายแดนภาคใต้ก็ในสมัย “สฤษดิ์” เหมือนกันที่สั่งจับ ส.ส.มุสลิมในสภา พร้อมกับกล่าวหาว่าเป็นกบฏ แบ่งแยกดินแดน
วันนี้แทบไม่เหลือพรรคการเมืองเก่าๆ
จึงไม่น่าจะมีคำว่า “เก๋า” ลายครามอย่างแท้จริง
ถ้าจะมีก็แค่คนเก่า คนแก่ ซึ่งถ้าจะว่าไปก็ไม่ได้มีจุดยืนทางการเมืองที่จะพึ่งหวังได้
“อนาคตใหม่” เป็นพรรคที่เกิดใหม่เมื่อเดือนมีนาคม 2561 เกิดขึ้นท่ามกลางความพิกลพิการของกติกาทางการเมือง เขียนฝันกับประกาศด้วยท่วงทำนองเปิดเผยท้าทายที่จะสู้ภายใต้ระบบรัฐสภา
อาจจะมาถูกที่ถูกเวลา “อนาคตใหม่” ที่มีอายุแค่ปีเดียวจึงมีชัยในการเลือกตั้ง 2562 ด้วยคะแนนมาเป็นอันดับ 3 รองจากพรรคเพื่อไทยและพรรคพลังประชารัฐที่มากด้วยประสบการณ์และทรัพยากร
แต่การเมืองไทยไม่ได้ก้าวหน้า ไม่ได้สร้างสรรค์ ไม่ได้พัฒนา
จึงมักจะมีเรื่องราวดราม่าคล้ายๆ ละครน้ำเน่าที่เน้นฉากอิจฉาริษยาทำร้ายตบตีกันพัลวัน !?!!
