ถึงวันนี้ “ศบค.” ยังคงแบ่งจังหวัดออกเป็น 3 สีเพื่ออธิบายความเข้มข้นการแพร่ระบาดของโควิด-19
สีส้มอ่อน มี 34 จังหวัด ที่ในรอบ 28 วันมานี้ “ยังมีผู้ป่วย”
สีเหลืองอ่อน มี 34 จังหวัดที่ในรอบ 28 วัน “ไม่มีรายงานผู้ป่วย”
สีเขียว มี 9 จังหวัดที่ “ไม่เคยมี” ผู้ป่วยแม้แต่คนเดียว
ภายใต้อำนาจพิเศษซึ่งสถาปนากันขึ้นมาในสถานการณ์ที่โควิด-19 แพร่ระบาด ถามว่าผู้มีอำนาจหน้าที่จะทำอย่างไรกับ 43 จังหวัดหรือกว่าครึ่งประเทศที่ในรอบ 28 วันที่ผ่านมานี้ “ไม่มีรายงานผู้ป่วยเลย”
จะปิด จะเปิด หรือ มะงุมมะงาหรากันต่อไป?!
บ่อยครั้งที่ได้ยินโฆษก ศบค.แถลงกรอกหูว่า “ประเทศไทยดีใจได้ แต่อย่าการ์ดตก”
“การ์ดตก” เป็นภาษาที่ใช้ในวงการมวย ซึ่งนักมวยจะใช้หมัดตั้งท่าป้องกันตัวตั้งแต่ช่วงคอถึงศีรษะ
ถ้านักมวย “การ์ดตก” ก็เท่ากับเปิดช่องให้คู่ต่อสู้น็อกได้ทั้งด้วยหมัดแข้งเข่าศอก
“การ์ดตก” มีความหมายเช่นเดียวกับ “ประมาท” หรือความชะล่าใจ
ที่จริงคำว่า “อย่าการ์ดตก” นั้นควรเป็นคำเตือน ไม่ใช่คำขู่ให้กลัว
การกล่าวลอยๆ บ่อยครั้งว่า “อย่าการ์ดตก” นั้นสร้างคลุมเครือ นอกจากจะทำให้ผู้คนระแวงกันแบบไร้เหตุผลแล้วยังทำให้บรรดา “ผู้มีอำนาจหน้าที่” ในจังหวัดเข้าใจคลาดเคลื่อน ใครจะอดตายใครจะเดือดร้อนอย่างไรก็ช่าง ขอเพียงไม่กระด้างกระเดื่องกับคำสั่งนายจากส่วนกลางก็จะ “รอดตัว”
ไม่ควรใช้คำว่า “อย่าการ์ดตก” พร่ำเพรื่อ
แต่ควรให้ความรู้ว่าภัยคุกคามคืออะไร สามารถทำร้ายผู้คนได้ในช่องทางใดบ้าง มีความร้ายแรงระดับไหนและจะต้องมีมาตรการรับมืออย่างไรถึงจะปลอดภัย
ผู้มีอำนาจหน้าที่ควรเสนอวิธีปฏิบัติด้วยเมตตากรุณา อย่าหลอกล่อ อย่าข่มขู่กันจนผู้คนถึงขั้นหวาดผวาหวั่นระแวง
พี่น้องผองเพื่อนญาติมิตรคนใกล้ชิดว่าติดโควิดกันหมดแล้ว เพียงแต่ซ่อนเร้นไม่แสดงอาการ
“ไม่การ์ดตก” ก็ด้วยการรักษาระยะห่างทางสังคมตามเหมาะสม สวมหน้ากากอนามัยเมื่อออกจากบ้านหรือไปในที่ชุมชนที่สาธารณะกับล้างมือให้สะอาดกันบ่อยๆ เพื่อสุขอนามัยที่ดีตลอดไปไม่ว่าโควิด-19 จะอยู่หรือไป
เมื่อจบสิ้นแล้วก็เปิดบ้านเปิดกิจการทำมาหากิน !?!!
