ถ้าหลับตาแล้วนึกย้อนอดีตตั้งแต่สิบปียี่สิบปีหรือหลายสิบปีแทบไม่น่าเชื่อว่า “ประวัติศาสตร์การเมืองไทย” เต็มไปด้วยความโหดร้ายทารุณถึงเลือดถึงชีวิต
แต่ไม่มีคำตอบสำหรับผู้แพ้ทุกชีวิตที่ถูกฆ่า !
ไม่เว้นกระทั่งระดับอดีต 4 รัฐมนตรี “ทองเปลว-ทองอินทร์-ถวิล-จำลอง” ซึ่งถูกยิงทิ้งคารถตำรวจในยุคอัศวินครองเมืองทั้งๆ ที่ถูกล่ามโซ่ใส่กุญแจมือ
จะย้อนหลังไปเป็นสิบปี ยี่สิบปี สามสิบปี สี่สิบปี หรือกว่าครึ่งศตวรรษ การเมืองไทยไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ในวันนี้ เดือนนี้ เมื่อ 10 ปีที่แล้วก็เช่นเดียวกัน
ใจกลางของความเจริญในเมืองหลวง มีการชุมนุมทางการเมืองเรียกร้องให้กำหนดวันเลือกตั้งที่ชัดเจนแน่นอน รัฐบาลถึงกับสั่งเคลื่อนทัพ ใช้กำลังรบพร้อมอาวุธสงครามเต็มอัตราศึกและหน่วยซุ่มยิง (สไนเปอร์) เข้าล้อมปราบผู้ชุมนุมภายใต้วาทะประดิษฐ์ว่า “กระชับวงล้อม”
“กระชับวงล้อม” ด้วยกระสุนนับแสนนัด !
มีคนบาดเจ็บเกือบ 2 พัน ตาย 94 ศพ แต่ละรายถูกกระสุนเจาะกะโหลกศีรษะ ใบหน้า ลำคอ ลำตัว หัวใจ ปอดฉีดขาด สุดอเนจอนาถ
เมื่อยัดเยียดความพ่ายแพ้ให้ด้วย “กระสุน” และ “ความตาย” สภาพของแต่ละชีวิตก็ราวกับไม่ใช่คน !?
ซ้ำร้ายไปกว่านั้น ตลอดเวลา 10 ปีมานี้ พ่อแม่พี่น้องลูกหลานตลอดจนญาติผู้เสียชีวิตทุกรายดิ้นรนขวนขวายเพรียกหา “ความยุติธรรม” มีความผิดปกติอะไรหรือถึง “ไม่มีคำตอบ”
ตามปกติ เมื่อมีใครสักคนตายโดยผิดธรรมชาติ ไม่ได้ตายเพราะแก่ชรา ไม่ได้ตายด้วยโรคภัยไข้เจ็บ กฎหมายกำหนดให้ต้องพิสูจน์การตายนั้นว่าตายอย่างไร ตายด้วยเหตุใด และใครทำให้ตาย จากนั้นเจ้าพนักงานของรัฐผู้มีหน้าที่ก็จะติดตามสืบสวนสอบสวนรวบรวมพยานหลักฐานและหาตัว
ผู้กระทำความผิดมาสู่กระบวนการยุติธรรม
ตามปกติ แม้จะไม่สามารถเรียกชีวิตที่สูญเสียกลับคืนมาได้ แต่หลักประกันจาก “ระบบกฎหมาย” ในประเทศที่มีนิติธรรมคือ “ไม่ตายฟรี”
แต่เหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้น ในวันนี้ เดือนนี้ เมื่อ 10 ปีที่แล้ว “ไม่ปกติ” !
ตราบเท่าที่ผู้เกี่ยวข้องกับการสั่งปราบปรามยังคงมี “อำนาจทางการเมือง” แทบจะมองไม่เห็น “ทาง” ที่จะค้นหาความจริงและได้รับความยุติธรรม
การก่ออาชญากรรมทางการเมืองจึงเป็น “ภาพซ้ำ” ที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า !?!!
