มีอย่างที่ไหน แอมมี่ เดอะบัททอม บลูส์ แค่เห็นต่างจากฝ่ายรัฐบาล ไปรักชอบเห็นดีเห็นงามไปร้องรำทำเพลงร่วมกับผู้ชุมนุม กลับถูกดำเนินคดีจนนับข้อหาไม่ถ้วน
ต่างจากกลุ่มชายฉกรรจ์ที่ถูกเกณฑ์มาจากต่างจังหวัด !
ถึงจะปรากฏคลิปชัดๆ ว่ามีพฤติการณ์เกเรอันธพาลไล่กลุ้มรุมทำร้ายร่างกายผู้ที่มาชุมนุมอย่างสงบ กลับไม่มีตำรวจหน้าตาขึงขังจริงจังเอาตัวไปดำเนินคดีตามกฎหมาย
แค่มีน้องผู้หญิงคนหนึ่งแต่งชุดนักเรียน
นั่งบนเก้าอี้ตัวเล็กๆ อย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ไม่ได้ขึ้นเวทีปราศรัย ไม่มีเสียงเรียกร้อง แค่มีพลาสเตอร์สีดำปิดปากกับในมือถือแผ่นกระดาษที่มีข้อความว่า “หนูถูกครูทำอนาจาร- ร.ร.ไม่ใช่สถานที่ปลอดภัย”
มีอย่างที่ไหน แทนที่ฝ่ายรัฐซึ่งมากไปด้วยอำนาจจะสนใจ “ค้นหาความจริง” เพื่อแก้ไขปัญหา กลับส่งบริวารออกคุกคามข่มขู่ว่าถ้าโกหก “ระวังจะติดคุก” จนนักเขียนหญิงเจ้าของรางวัลดับเบิลซีไรต์ วีรพร นิติประภา ต้องออกมาโพสต์ในเฟซบุ๊กว่า
“สื่อเลวร้ายเอาไปเปิดวาร์ปอย่างน่าขยะแขยง แล้วเพจฝั่งเชียร์รัฐบาลประโคมต่อ เรียกเอไอมาหยาบคายผสมโรงต่ำตม ช่วยกันตีข่าวซ้ำแล้วยังมี ส.ส.คนนั้นออกโรงเรียกคะแนนใส่ตัวสำทับยิ่งทำให้ดังไปทั่วโลก…”
“ภาพและเรื่อง” ของนักเรียนไทยถูกคุกคามทางเพศจึงได้ฉาวกระฉ่อนโลก !
แค่ไปชุมนุมหน้ารัฐสภา เรียกร้องให้รับร่างรัฐธรรมนูญ ฉบับหนึ่ง มีอย่างที่ไหน ถึงกับสั่งสลายการชุมนุม ให้ยิงกระสุนยาง ให้ฉีดน้ำแรงดันสูงจนมีผู้ชุมนุมบาดเจ็บ เนื้อหนังหลุด เกิดรอยไหม้ เป็นแผลเปื่อยพุพองจากสารเคมีอันตรายและแก๊สน้ำตา
“คนเห็นต่าง” ไปที่ไหน-รัฐจัดให้ด้วยการส่งมารไปก่อกวนออกคุกคามไล่ล่าด่าทอด้วยภาษาโฆษณาชวนเชื่อยุค 50 ปีก่อน เช่น คนหนักแผ่นดิน เนรคุณชาติ ให้ออกไปจากแผ่นดินไทย
จาก “ความแตกต่าง” บิดเบือนและจุดไฟให้กลายเป็นความเกลียดชัง แตกแยก
จากการชุมนุมอย่างเปิดเผย เรียกร้องบอกกล่าวเล่าปัญหาอย่างสันติ แทนที่รัฐจะร่วมกันสร้าง “วัฒนธรรมทางการเมือง” และ “ศีลธรรมอันดี” ด้วยการเปิดใจรับฟัง กลับปฏิบัติการทางตรงกันข้าม
ถ้าตามบดขยี้ ไล่ล่า มุ่งมั่นใช้กฎหมายทุกฉบับทุกมาตรากดหัวกันอย่างนี้ก็เห็นทีจะสิ้นแล้ว !?!!
