อาจารย์ ม.อ.ปัตตานี ซัดไม่มี ‘คำขอโทษ’ จากภาครัฐ เหตุโกดังประทัดระเบิด ชี้วัฒนธรรมลอยตัว
จากเหตุการณ์โกดังประทัดร้านวิรวัฒน์พาณิชย์ระเบิด ที่ ต.มูโนะ อ.สุไหงโก-ลก จ.นราธิวาส โดยมีผู้เสียชีวิต 12 ราย และบาดเจ็บ 121 ราย บ้านเรือนประชาชนเสียหายกว่า 200 หลัง ในรัศมี 500 เมตร
รศ.เอกรินทร์ ต่วนศิริ อาจารย์ประจำคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี โพสต์เฟซบุ๊ก Ekkarin Tuansiri ระบุว่า ไม่มี “คำขอโทษ” ต่อประชาชนหมู่บ้านมูโนะ
เหตุการณ์ระเบิดที่โกดังพลุดอกไม้ไฟที่หมู่บ้านมูโนะ จังหวัดนราธิวาส เป็นหมู่บ้านที่ติดกับประเทศมาเลเซีย ทำให้มีผู้เสียชีวิตสิบสองคน บาดเจ็บร้อยกว่าคน บ้านเรือนเสียหายมากกว่าสองร้อยหลังคาเรือน
ผ่านไปแล้ว 4 วัน ยังไม่มี “คำขอโทษ” จากเจ้าหน้าที่รัฐแม้แต่สักหน่วยงานเดียว ตั้งแต่ระดับนายกรัฐมนตรี (รักษาการ) รองนายกรัฐมนตรี รัฐมนตรี ผู้ว่าราชการจังหวัด กองทัพ หน่วยความมั่นคง กอ.รมน.ภาค 4 เจ้าหน้าที่ตำรวจ จนกระทั่งหน่วยงานราชการที่รับผิดชอบอยู่ในพื้นที่ มิพักต้องเอ่ยถึงเจ้าของกิจการโกดังที่หายตัวไปจากพื้นที่อย่างรวดเร็ว
ต้องไม่ลืมว่าพื้นที่นี้เป็น “พื้นที่พิเศษ” ที่มีเจ้าหน้าที่รัฐ หน่วยงานความมั่นคง เต็มเมืองเต็มถนน เห็นได้ชัดจากด่านตรวจบนท้องถนนที่มีอยู่จำนวนมากในพื้นที่ ระดับความเข้มงวดของด่านตรวจแม้กระทั่งรถมอเตอร์ไซค์ทุกคันก็ต้องถูกตรวจอย่างละเอียด และด้วยคำถามของเจ้าหน้าที่ที่ว่า มาจากไหน ไปไหน ไปทำอะไร
การขนส่งสินค้าจำพวกพลุดอกไม้ไฟจำนวนหลายตัน หลายคันรถสิบล้อแบบนี้ ต้องผ่านด่านตรวจในพื้นที่ไม่ต่ำว่าสิบด่านแน่นอน คำถามคือแล้วรถบรรทุกสินค้าจำนวนมากผ่านเข้ามาในพื้นที่ได้อย่างไร
แม้ว่าจะเป็นอุบัติเหตุของโกดังเอกชน แต่ก็อย่าลืมว่ากิจการประเภทจัดจำหน่ายพลุดอกไม้ไฟ ต้องมีการขอใบอนุญาตจากเจ้าหน้าที่รัฐ ยิ่งเป็นพื้นที่พิเศษ มีกฎหมายพิเศษ ที่เป็นเครื่องมือให้เจ้าหน้าที่ ยิ่งต้องทำงานอย่างเข้มงวดในการตรวจสอบ แต่กลับพบว่ามีโกดังพิเศษตั้งอยู่ในพื้นที่ชุมชนอย่างโจ่งแจ้ง
การไม่ตระหนักของผู้นำประเทศและหน่วยงานของรัฐ การไม่สำนึกว่าตัวเองบกพร่องต่อหน้าที่จนเป็นเหตุทำให้คนเสียชีวิตและบาดเจ็บจำนวนมาก เราจึงเห็น “วัฒนธรรมลอยตัว” ของหน่วยงานรัฐที่ปราศจากความรับผิดชอบ
“คำขอโทษ” จากผู้นำประเทศ หน่วยงานรัฐ เจ้าหน้าที่รัฐที่รับผิดชอบ ควรเป็นการกระทำสิ่งแรกของผู้ที่รู้ว่าตัวเองบกพร่องต่อหน้าที่ เพื่อจะทำหน้าที่ในการแก้ไขต่อไป ให้คนในชุมชนไว้เนื้อเชื่อใจและร่วมมือกันได้อีกครั้ง เพื่อฟื้นฟูหมู่บ้านกลับมาอีกครั้ง
