อานนท์ ห่วง ขนุน สิรภพ ซึมเศร้าระหว่างคุมขัง ยังไม่ได้รับอิสรภาพจากคดี 112
เมื่อวันที่ 18 กันยายน เพจเฟซบุ๊ก อานนท์ นำภา ของ นายอานนท์ นำภา ทนายความด้านสิทธิมนุษยชน ซึ่งขณะนี้รับโทษและถูกคุมขังอยู่ในเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ เผยแพร่จดหมายจากแดน 4 ซึ่งเป็นฉบับวันที่ 16 กันยายน 2567 เขียนถึง ขนุน สิรภพ จำเลยคดี 112 ซึ่งถูกคุมขังอยู่ในเรือนจำกับอานนท์ ความดังนี้
ถ้าไม่เป็นโรคซึมเศร้าไปก่อน ก็เป็นไปได้ที่เขาจะสติแตกก่อนได้รับอิสรภาพ เขาไม่ใช่ “ทุเรียน” ที่มีเปลือกหนา มีหนามแหลมที่พอคุ้มภัยได้ แต่เขาคือ “ขนุน”
16 กันยายน 2567 ถึงปราณและขาล ลูกรัก
คงจำน้าขนุนของพวกเธอได้ “ขนุน” เด็กหนุ่มร่าเริงแว่นหนา ท่าทางเนิร์ดๆ ดูไม่มีพิษไม่มีภัยกับใคร หลายเดือนแล้ว ที่นาขนุนต้องเข้ามาอยู่ที่นี่ และรอการประกันตัวในชั้นอุทธรณ์ จากเด็กร่าเริงข้างนอกก็กลายเป็นคนซึมเศร้า ทำอะไรแปลกแปลกผิดเพี้ยนไปจากเดิม
พวกเรานักโทษการเมืองได้แต่ให้กำลังใจและคอยดูแลอยู่ห่างๆ โชคดีที่แดนสี่มีผู้คุมที่คอยให้กำลังใจและช่วยเหลือขนุนอีกหลายเรื่อง รวมทั้งโชคดีที่น้าขนุนได้ย้ายมาแดน 4 แดนที่มีความหลากหลาย มีอะไรให้ทำฆ่าเวลาหลายอย่างและเป็นแดนที่มีแมวมากกว่าแดนอื่นๆ
น้าขนุนชอบเล่นกับแมวในแดน เค้าบอกว่า “แมวมันใจดี” ในโต๊ะการเมืองที่แดน 4 พวกเรายังมีเพื่อนชาวฟิลิปปินส์ที่เป็นเสมือนครูสอนภาษาอังกฤษ และภาษาตากาล็อกให้น้าขนุน การได้เขียนจดหมาย ได้เล่นกับแมว และเพื่อนใหม่ คือสิ่งที่ช่วยเยียวยาจิตใจของน้าขนุน พ่อคิดเช่นนั้น
ในช่วงเดือนนี้ พ่อชวนน้าขนุนเข้ายิมเพื่อออกกำลังกายกับน้าเก็ทในทุกเช้า สองสัปดาห์ผ่านไปหน้าตาน้าขนุนดูสดใสร่าเริงขึ้น ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ทีมทนายความพยายามยื่นประกันตัวน้าขนุนแล้วไม่ผ่าน น้าขนุนดูซึมๆ ไม่กินข้าวเป็นวันๆ กระทั่งครั้งสุดท้ายเมื่อสัปดาห์ที่แล้วที่ผลประกันออกมาว่า “ไม่ผ่าน” ท่าทีของน้าขนุนเปลี่ยนไปจากครั้งก่อนๆ เขายิ้มอย่างเข้าใจชีวิตมากขึ้น กินข้าวเล่นกับแมว ออกกำลังกาย
นิทซ์เช่เคยกล่าวไว้ว่า “สิ่งที่ไม่ได้ฆ่าฉันให้ตาย ทำให้ฉันแข็งแกร่งขึ้น” พวกเราได้แต่หวังว่าน้าขนุนจะสอบผ่านในบททดสอบนี้ ไม่ต้องถึงกับเป็นทุเรียนก็ได้แต่เป็นขนุน ขนุนที่เข้มแข็ง ขนุนที่สามารถผ่านพ้นห้วงเวลาที่โหดร้ายไปได้ หวังว่าลูกทั้งสองจะร่วมลุ้นและให้กำลังใจไปพร้อมพวกเรา
รักและคิดถึง
อานนท์ นำภา
