พรรคทหาร พรรคตัวแทนทหาร หรือพรรคพันธมิตรทหาร คือสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในการเลือกตั้งครั้งหน้า
ไม่ใช่เรื่องแปลกอันใด พรรคทหาร ตัวแทนทหาร หรือพันธมิตรทหารนั้นเคยมีมานานแล้ว แต่ถ้ายังคงขายได้มาถึง พ.ศ.นี้ก็แสดงว่า อุดมการณ์หนึ่งยังคงอุดมในสังคมไทย
ตั้งแต่ยุครัฐประหาร 2490 เป็นต้นมา “กองทัพบก” ได้สถาปนา “รัฐประหาร” ให้เป็น “รัฏฐาธิปัตย์” เกิดประเพณีที่ยอมรับกันว่า “ผู้ชนะคือความถูกต้อง”
แต่นั้นมา การแต่งตั้งโยกย้ายนายทหารถูกจับ “ปืน” กับ “การคุมกำลังรบ” คือคำตอบ
จากยุคจอมพล ป.พิบูลสงคราม เผ่า ศรียานนท์ สฤษดิ์ ธนะรัชต์ ถนอม กิตติขจร เปรม ติณสูลานนท์ สุจินดา คราประยูร สนธิ บุณยรัตกลิน จนถึงประยุทธ์ จันทร์โอชา หน้าประวัติศาสตร์การเมืองเต็มไปด้วยบทบาทของ “ทหาร”
ไม่ใช่บทบาทของ “ทหารอาชีพ” หากแต่เป็น “ทหารการเมือง” !
บทบาทของกองทัพเกือบ 1 ศตวรรษที่ผ่านมานี้ เกลือกกลั้วอยู่กับการช่วงชิงอำนาจรัฐและผลประโยชน์จึงถูกมองว่า “ไม่เป็นกลางทางการเมือง”
ใช่ทีเดียว กองทัพเดินผิดทาง !
แต่จะว่าไปแล้ว “ความหลงผิด” ที่ว่านั้นก็เป็นเรื่องพื้นๆ ของมนุษย์
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต) อธิบายเอาไว้แจ่มแจ้งอย่างยิ่งว่า “ทิฏฐิ” หรือความคิดความเชื่อที่ผิด หรือระบบความคิดที่ผิดพลาด เป็น “ต้นธาร” แห่งความยุ่งเหยิง
อย่าได้เข้าใจว่ากระทำลงไปเป็นบทบาทเฉกเช่นเดียวกับ “อัศวิน”
สำหรับบ้านเมืองที่พัฒนาแล้วทางด้านการศึกษา สติปัญญา วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีนั้น ความมีเกียรติภูมิของกองทัพ คือการเป็น “ทหารอาชีพ”
ไม่สามารถจะอุตริอวดอ้างถ้อยคำอันใดในการเข้าสู่ “อำนาจทางการเมือง” !
ในทางพุทธศาสนายังมีคำว่า “มานะ” อันหมายถึง ความมั่นหมายในอัตตา จนดูเหมือนประเทศนี้มีแต่ “ผู้ร้าย” ผู้บ่อนทำลายความสงบสุขความมั่นคง ยกเว้นแต่ “ตัวกู ของกู” เท่านั้นที่ “ดี” จนไม่อาจแตะต้อง
การวิพากษ์วิจารณ์จึงถูกตีความเป็นการหลู่เกียรติหมิ่นหยามศักดิ์ศรี
สุดท้ายทุกคณะรัฐประหารก็จะลงเอยที่คำว่า “ตัณหา” หรือร่านอยาก
การก่อรัฐประหารของทหารทุกครั้งในประวัติศาสตร์มีรูปแบบ วิธีการและใช้ชุดเหตุผลอันเดียวกันเพื่ออ้างความชอบธรรม
สุดท้ายก็จะเปิดเผยตรงไปตรงมาว่ามีความต้องการ ทะยานอยากและพร้อมที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อบรรลุเป้าหมายอย่างไม่ซ่อนเร้นอำพรางอีกต่อไป
ภาษาวัยรุ่นสมัยนี้เรียกว่า “โป๊ะแตก” !?!!!
