รอดแล้ว! “เจ้าวันเด็ก”หมีหมาวัย 2 เดือน หลังโคม่าโดนบ่วงแร้วนายพราน ทำขาเน่าจนต้องตัดทิ้งรักษาชีวิต เร่งรักษาฟื้นฟูก่อนส่งคืนป่า “หมอล็อต”ชี้พรานกลับใจนำลูกหมีมาวางให้ จนท.เห็น ระบุช่วง 2-3 เดือนนี้ทั้งช้างป่า -เลียงผา-วัวแดงถูกบ่วงแร้วตาย-พิการสะท้อนความโหดร้ายมนุษย์
เมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ น.สพ.ภัทรพล มณีอ่อน หัวหน้าฝ่ายสุขภาพสัตว์ป่า สำนักอนุรักษ์สัตว์ป่า กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เปิดเผยว่า จากกรณี เจ้าหน้าที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าอุทยานเสด็จในกรมกรมหลวงชุมพร ด้านทิศใต้ออกลาดตระเวน พบลูกหมีหมา เพศผู้ อายุประมาณ 2 เดือน บริเวณป่าหวายแดง ม.8 ต.ปากจั่น อ.กระบุรี จ.ระนอง เมื่อวันที่ 11 มกราคม ที่ผ่านมา ซึ่งเป็นวันเด็กแห่งชาติ โดยลูกหมีหมา อาการโคม่า นอนหมดสติอยู่ริมถนน เดินไม่ได้ ร่างกายซูบผอม ตรวจสอบเบื้องต้น พบแผลที่ขาซ้ายด้านหน้าเน่าเปื่อยจนเห็นกระดูก มีกลิ่นเน่าเหม็น และติดเชื้อรุนแรง เจ้าหน้าที่จึงได้ตั้งชื่อว่า”เจ้าวันเด็ก” โดยนายวิรัตน์ จันทโชติกุล ผู้อำนวยการ ส่วนอนุรักษ์สัตว์ป่า สำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์(สบอ.)ที่ 4 สุราษฎ์ธานี ประสานมายังกลุ่มงานจัดการสุขภาพสัตว์ป่า สำนักอนุรักสัตว์ป่า เพื่อขอคำแนะนำ จึงเห็นควรให้รีบรักษาโดยเร่งด่วน และได้ส่งตัวไปรักษาที่คลินิกปฐมพรรักษาสัตว์ ซึ่งเป็นเครือข่ายรักษาสัตว์ป่ากับกรมอุทยานฯ โดยมีน.สพ.ณทเอก เรียงมณี เป็นผู้รักษา แต่จากการประเมินอาการร่วมกันพบว่าแผลลึกถึงกระดูก เส้นเลือดเส้นประสาทบริเวณปลายนิ้วเสื่อมสภาพ และบาดแผลติดเชื้ออย่างรุนแรง มีความเสี่ยงที่จะติดเชื้อในกระแสเลือดและอาจเสียชีวิตในที่สุด จึงได้ให้คำแนะนำในการตัดสินใจตัดขาที่เน่าเปื่อยเพื่อรักษาชีวิตไว้ เพราะบาดแผลค่อนข้างรุนแรงและอาจลุกลามในอนาคต จึงตัดอวัยวะเพื่อรักษาชีวิต
น.สพ.ภัทรพล กล่าวต่อว่า จากการวิเคราะห์ ลูกหมีหมาตัวนี้ น่าจะโดนบ่วงแร้วที่มีผู้ลักลอบวางไว้ในป่า ด้วยความซุกซนตามวัยของลูกสัตว์ป่า อาจจะไปหยิบจับทำให้บ่วงแร้วรัดแขน ยิ่งขยับบ่วงก็ยิ่งรัดแน่นมากขึ้น หมีหมาในวัย 2 เดือนนี้ เป็นหมีที่ยังติดแม่ ยังไม่หย่านม คาดว่าหลังจากลูกหมีติดบ่วงแร้ว แม่หมีได้พยายามหาทางช่วยเหลือทุกวิถีทางอย่างเต็มที่ตามสัญชาตญาณแม่ แต่ทำอย่างไรบ่วงก็ยิ่งรัดมากขึ้น แต่ความพยายามของแม่หมีท่ามกลางความหวาดกลัวอันตรายที่จะเกิดขึ้นในขณะนั้น ก็ต้องจบลงด้วยการทิ้งลูกไว้เพียงลำพัง และทำได้เพียงเฝ้าดูอยู่ห่าง ๆ เพราะยังต้องระแวงนายพรานที่จะเข้ามาอีกด้วย
” การพบหมีหมาบริเวณริมถนนในพื้นที่ลาดตระเวนของเจ้าหน้าที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าอุทยานเสด็จในกรมฯ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ คาดว่าน่าจะมีคนอุ้มมาวางไว้ และคนนั้นน่าจะเป็นนายพรานหรือคนที่ลักลอบวางบ่วงแร้วในพื้นที่ป่านั่นเอง เมื่อสัตว์ติดบ่วงแร้วจะส่งเสียงร้องด้วยความทุกข์ทรมาน เมื่อเห็นหมีหมาติดบ่วงที่เกิดจากผลของการกระทำของตนเอง อยู่ในอาการโคม่า คงเกิดการละอายใจ สงสารจึงตัดบ่วงแร้ว และอุ้มมาวางไว้ในจุดที่เจ้าหน้าที่พบเห็นได้ ไม่มีใครไปเดินเล่นในป่า คิดว่านายพรานน่าจะเป็นคนตัดบ่วงออกให้ จะมามอบให้เจ้าหน้าที่โดยตรงก็กลัวมีความผิด ต้องบอกว่าห้วงเวลาที่เขาตัดสินใจจะทิ้งหรือช่วยเหลือ มันเป็นการตัดสินใจที่ยิ่งใหญ่มาก และทำถูกต้องแล้ว”น.สพ.ภัทรพลกล่าว
หัวหน้าฝ่ายสุขภาพสัตว์ป่าฯ กล่าวต่อว่า ทั้งนี้ในทางการรักษาฟื้นฟูหมีหมาพิการตัวนี้ ซึ่งล่าสุดเจ้าวันเด็ก มีอาการดีขึ้น แข็งแรง ซุกซนได้ตามวัย ยังคงอยู่ระหว่างการกักโรคและดูแลสุขภาพ ที่ศูนย์ช่วยเหลือสัตว์ป่า เขาประทับช้าง จ.ราชบุรี ขั้นตอนต่อไปที่ต้องทำควบคู่กับการรักษาคือการฟื้นฟูสัญชาตญาณและสมรรถภาพทางร่างกาย ฝึกให้สามารถปืนต้นไม้ หาอาหารในธรรมชาติได้เอง และสร้างกล้ามเนื้อขาที่เหลือให้แข็งแรง ให้สามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติแม้จะสูญเสียขาไป 1 ข้าง โดยมีโปรแกรมเตรียมไว้แล้ว ซึ่งการรักษาสัตว์ป่าบาดเจ็บที่มาจากธรรมชาติไม่ได้จบที่การรักษาเพียงอย่างเดียว แต่ต้องทำให้กลับไปดำรงชีวิตในถิ่นอาศัยเดิมตามธรรมชาติได้ด้วย และเมื่อถึงวันที่เจ้าวันเด็กพร้อมกลับไปใช้ชีวิตในธรรมชาติ เจ้าหน้าที่จะพากลับไปยังถิ่นอาศัยเดิม โดยหวังให้มีชีวิตรอดปลอดภัย ได้พบกับครอบครัว และสามารถขยายสืบทอดเผ่าพันธุ์ด้วยตัวเองได้ ทั้งนี้ตนขอขอบคุณน.สพ.ณทเอก และเจ้าหน้าที่ คลินิกปฐมพรรักษาสัตว์ ที่มุ่งมั่นตั้งใจ และยืนยันในระหวางการรักษว่าจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้เจ้าวันเด็กรอดชีวิต
“เจ้าวันเด็กเป็นสัตว์ที่โชคร้ายเช่นเดียวกับลูกช้างป่า เลียงผา และวัวแดง ในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าพื้นที่อื่นๆ ในช่วง 2-3 เดือนนี้ ที่ถูกบ่วงแร้วรัดขา จนทำให้พิการและตาย ความทุกข์ทรมานและความเจ็บปวดของสัตว์เหล่านี้ สะท้อนให้เห็นถึงความโหดร้ายของเครื่องมือดักจับสัตว์ของนายพรานหรือผู้ที่แอบลักลอบวางบ่วงแร้วในพื้นที่ป่า เพียงเพื่อนำซากสัตว์ไปจำหน่ายหรือบริโภคตามความเชื่อส่วนบุคคล แต่สุดท้ายคนที่ทุกข์ที่สุด คือการรู้ตัวว่าทำผิดไปแล้ว แต่กลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่นายพรานคนนี้ กลับไปแก้ไขได้ จึงนำมาสู่ความสุขของเจ้าวันเด็กนับต่อจากนี้ แม้จะเริ่มต้นมาจากความเลวร้ายก็ตาม”น.สพ.ภัทรพล กล่าว
