เพียงปรากฎการณ์ “เราจะไม่ทิ้งกัน” ปรากฏภาพแห่งสังคมไทยก็สะท้อนออก
ตั้งแต่เริ่มจากการจดทะเบียนผ่าน “ธนาคาร”
กระทั่งการแจ้งจดทะเบียนแสดงความจำนงผ่าน “เว็บไซต์”ของกระทรวงการคลัง
ไม่ว่าในเรื่อง “จำนวน” คนไหลเข้าร่วม “โครงการ”
ไม่ว่าอาการ “สะดุด” ไม่ว่าจะเป็นที่ “ธนาคาร” ไม่ว่าจะเป็นที่ “เว็บไซต์”
นี่คือภาพจริงอันเกิดขึ้นและดำรงอยู่ในสถานการณ์โควิด
เป็นภาพจริงอันสร้างความรู้สึกทั้งน่ายินดีและไม่น่ายินดีไป ด้วยในขณะเดียวกัน
เป็นความจริงอันร้ายกาจ เป็นความจริงอันน่าชื่นชม
ความจริงอันน่าชื่นชมสะท้อนความห่วงหาอาทรที่รัฐบาลโดยกระ ทรวงการคลังมีต่อราษฎรในยามยากลำบาก
นั่นคือการจัดสรรเงินจำนวน 5,000 บาทต่อเดือนต่อคนเป็นเวลา 3 เดือน
การจัดตั้งโครงการ “เราจะไม่ทิ้งกัน” นับว่าถูกต้อง
ขณะเดียวกัน การดำเนินโครงการไม่ว่าจะผ่านระบบธนาคาร ไม่ว่าจะผ่านระบบอินเตอร์เน็ต รวมแล้วมี
ประชาชนเข้าแจงจดลงทะเบียนไม่ต่ำกว่า 10 ล้าน
จำนวน 10 ล้านแม้จะเป็นเพียง “ส่วนหนึ่ง” ของประชากรกว่า 60 ล้านคน แต่ก็เป็นความจริงที่ดำรงอยู่ เป็นความจริงอันเป็นฐานข้อมูลให้กับรัฐบาล
ไม่ว่าจะเป็นคนในส่วนกลาง ไม่ว่าจะเป็นคนในส่วนภูมิภาค นี่คือความจริงที่จะต้องยอมรับ
ยอมรับเพื่อที่จะหาช่องทางช่วยเหลือ และเยียวยา
พร้อมกับความพยายามอย่างเต็มกำลังของรัฐบาลในการช่วยเหลือประชาชน ก็ปรากฏช่องว่าง ช่องโหว่ รอยตำหนิและไฝฝ้าราคีบังเกิด
1 เด่นชัดว่าการแจ้งจดทะเบียนผ่านธนาคารไม่สอดคล้องกับ สภาพความเป็นจริงของกฎว่าด้วย”ระยะห่าง”
1 เด่นชัดในความไม่พร้อมทาง”เทคโนโลยี”
และ 1 เด่นชัดว่าในความตั้งใจดีของรัฐบาลก็ปรากฏมิจฉาชีพจ้องจะหลอกลวงผ่านกระบวนการเทคโนโลยี
ทั้งหมดนี้เป็นกระบวนการอันเกิดขึ้นทั้งจาก “ภาครัฐ” และจาก “ภาคสังคม” เป็นกระบวนการอันเกิดในท่ามกลางเจตนาอันดีและความประสงค์ร้าย
เป็นเรื่องที่จะต้องทำความเข้าใจและหาหนทางขจัดปัดเป่าให้หมดสิ้นไป
