วันที่ 1 ก.ย. ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ทิชา ณ นคร หรือป้ามล ผู้อำนวยการศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนบ้านกาญจนาภิเษก โพสต์เฟซบุ๊กส่วนตัว “Thicha Nanakorn” ระบุว่า จากคำถาม 10 ข้อที่มีคนส่งมา 1 ข้อ ถามว่า …
บางคนมองกลุ่มที่ปะทะกับเจ้าหน้าที่ที่แยกดินแดงเป็นเด็กแว้น เด็กเกเร ไม่สนใจขื่อแปของบ้านเมือง ป้ามองอย่างไร ?
ถ้าอธิบายปรากฏการณ์เด็กแว้นจากประสบการณ์เกือบ 20 ปี ในการทำงานกับเยาวชนที่ถูกจับ ถูกศาลพิพากษาในคดีอุกฉกรรจ์หลายคดีคิดว่า “การมองปัญหาในระดับปัจเจก” หรือคิดว่าเป็นปัญหาของเด็กคนนั้น คนโน้น กลุ่มนี้ กลุ่มนั้น ซึ่งทุกหน่วยงานในระบบราชการไทยแก้ไขกันมาตลอดไม่รู้กี่สิบปี นอกจากไม่ตอบโจทย์ ยังสิ้นเปลืองงบประมาณและทำลายอนาคตของเด็ก ของสังคม อย่างน่าเสียดาย
คำอธิบายที่ต้องพัฒนา ต้องยกระดับขึ้นมาก็คืออะไรเป็นปัจจัยผลักให้พวกเขาออกมาแว้นทั้งที่มีความเสี่ยง ความตายรออยู่ข้างหน้า
คำตอบอาจมีหลายข้อ แต่พื้นๆ เลยก็คือ วัยรุ่นชอบอะไรที่ท้าทาย แม้จะมีข้อโต้เเย้งว่าไม่ใช่วัยรุ่นทุกคนจะชอบท้าทาย แต่ timeline ชีวิตช่วงวัยรุ่นอารมณ์จะประมาณนั้น
การเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม ของแก๊งก็เป็นอารมณ์ของวัยรุ่นส่วนใหญ่เช่นกัน
แต่การไม่มีพื้นที่ให้ปล่อยของ ปล่อยแสง อย่างสร้างสรรค์ ซึ่งพื้นที่แบบนี้วัยรุ่นกำหนดเองไม่ได้ เพราะมันผูกพันกับนโยบาย กับระบบและงบประมาณมหาศาล ที่สำคัญรัฐบาลที่ไม่มีวิสัยทัศน์จะคิดไม่เป็น คิดไม่ออก
สรุปคือตราบใดที่รัฐบาล-เจ้าหน้าที่รัฐที่รับผิดชอบบ้านเมืองทำเป็นแค่ไล่จับเด็กเเว้น แต่ไม่รู้จักคิดนโยบายสาธารณะ หรือคิดค้น แสวงหาพื้นที่สร้างสรรค์ให้วัยรุ่นได้ปล่อยของ ปล่อยแสงอย่างเป็นระบบ ปัญหาเด็กแว้นคือภาพสะท้อนปัญหาของรัฐบาลที่ไม่มีวิสัยทัศน์ ไม่รู้จักนโยบายสาธารณะในเชิงเฝ้าระวัง
เด็กแว้นหรือเด็กในชื่อใดๆ ก็ตามจึงเป็นผลผลิต ผลลัพธ์ของการตัดสินใจหรือไม่ตัดสินใจนโยบายสาธารณะเชิงสร้างสรรค์เพื่อเด็กและเยาวชนของรัฐบาลทุกยุคทุกสมัย ที่ผ่านมา
ทิชา ณ นคร
