คุณจำนูญ คุณจำรัส คุณจำเป็น และคุณจรัล ช่วยกันคนละไม้ละมือ เริ่มด้วยใช้ไม้ไผ่ผ่าซีกฟาดคุณผาดจนล้มลง แล้วกอดปล้ำ กด แขนขาตรึงตัวคุณผาดไว้ จากนั้นใช้ด้ามพร้าวนตีซ้ำๆ ที่หัวของคุณผาด บริเวณหน้าผาก โหนกแก้มและส่วนอื่นๆ บริเวณหัว หวังให้ผีปอบที่สิงในร่างนั้นออกไป
ฟาดกันอยู่นานราว 2 ชั่วโมง จนคุณผาดสงบ แน่นิ่งไปและเสียชีวิตในที่สุด
สี่คุณถูกจับกุม พนักงานอัยการเป็นโจทก์ฟ้อง ขอให้ลงโทษคุณจำนูญ คุณจำรัส คุณจำเป็น และคุณจรัล ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288 (ฆ่า), 289 (โดยทรมานหรือโดยกระทำทารุณโหดร้าย)
คุณจำนูญ คุณจำรัส คุณจำเป็น และคุณจรัล ให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า คุณจำนูญ คุณจำรัส และคุณจำเป็น มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 289 (5) ส่วนคุณจรัลมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 289 (5) ประกอบมาตรา 86 (ผู้สนับสนุนการกระทำความผิด)
ให้ลงโทษประหารชีวิตคุณจำนูญ คุณจำรัส คุณจำเป็น และจำคุกคุณจรัลตลอดชีวิต
คุณจำนูญ คุณจำรัส คุณจำเป็น และคุณจรัล อุทธรณ์
ศาลชั้นอุทธรณ์พิพากษายืน
คุณจำนูญ คุณจำรัส และคุณจรัล ฎีกาขอให้ยกฟ้อง คุณจำเป็นฎีกาขอให้ลงโทษฐานฆ่าคนโดยไม่เจตนา
ระหว่างการพิจารณาของศาลฎีกาคุณจำนูญขอถอนฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า พยานโจทก์สำหรับคุณจรัลจึงยังมีเหตุน่าสงสัย ไม่พอฟังว่าคุณจรัลเป็นผู้สนับสนุนการกระทำความผิดครั้งนี้ คุณจรัลไม่มีความผิด
ปัญหาต่อไปมีว่า การกระทำของคุณจำรัส และคุณจำเป็น เป็นความผิดตามที่ฟ้องหรือไม่
ปัญหานี้เมื่อฟังว่าคุณจรัลไม่ได้เป็นผู้สนับสนุนการกระทำความผิด ที่โจทก์นำสืบว่าคุณจรัลกับผู้ตายเคยมีปากเสียงพูดจาดูถูกกันมาก่อน จึงไม่ใช่เรื่องที่คุณจำรัสและคุณจำเป็นกับพวกจะถือมาเป็นสาเหตุทำร้ายผู้ตาย
ข้อเท็จจริงจึงน่าเชื่อตามคำเบิกความของพยานโจทก์ว่า ที่คุณจำรัสและคุณจำเป็นร่วมกับพวกทำร้ายผู้ตายก็โดยเข้าใจว่าผู้ตายถูกผีปอบเข้า และต้องการจะไล่ผีปอบออกไปจากร่างของผู้ตายเท่านั้น
พิเคราะห์การกระทำของคุณจำรัส และคุณจำเป็นกับพวกแล้ว เมื่อใช้ไม้ไผ่ผ่าซีกตีผู้ตายล้มลงแล้ว ได้ช่วยกันจับแขนและนั่งทับขาแล้วใช้ด้ามมีดตีศีรษะผู้ตายต่อไปอีก ด้ามมีดดังกล่าวทำด้วยเหล็กขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 1 นิ้ว ยาว 8.5 นิ้ว วัดโดยรอบได้ 3.5 นิ้ว ซึ่งมีน้ำหนักมากพอสมควร คุณจำรัสและคุณจำเป็นกับพวกย่อมเล็งเห็นผลได้ว่าถ้าตีศีรษะผู้ตายโดยแรงและตีนานๆ ย่อมทำให้ผู้ตายถึงแก่ความตายได้ โดยคุณจำรัสและคุณจำเป็นกับพวกตีคุณผาดอยู่นานถึง 2 ชั่วโมง
คุณผาดเงียบเสียงและถึงแก่ความตาย คุณจำรัสและคุณจำเป็นกับพวกจึงหยุดตี
คุณผาดถูกตีมีรอยฟกช้ำที่บริเวณหน้าผากและโหนกแก้มด้านซ้าย ศีรษะโดยทั่วไปบวมช้ำ แพทย์ผู้ตรวจชันสูตรบาดแผลเบิกความว่า บาดแผลที่ศีรษะผู้ตายมีลักษณะนุ่ม เหมือนอย่างที่ชาวบ้านเรียกกันว่า ตีจนศีรษะน่วม มันสมองด้านซ้ายถูกทำลายไปทั้งแถบเป็นเหตุให้ถึงแก่ความตาย
ความตายของผู้ตายจึงเป็นผลโดยตรงจากการทำร้ายของคุณจำรัสและคุณจำเป็นกับพวก
คุณจำรัส คุณจำเป็นกับพวกย่อมเล็งเห็นผลของการกระทำนั้นได้ คุณจำรัสและคุณจำเป็น จึงต้องมีความผิดฐานฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา
ส่วนปัญหาว่าการกระทำนั้นเป็นการฆ่าผู้อื่นโดยกระทำทารุณโหดร้ายหรือไม่นั้น เห็นว่า เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้ว่าคุณจำรัสและคุณจำเป็นกับพวกทำร้ายผู้ตายเพื่อไล่ผีปอบตามความเชื่อถือและตามประเพณีของท้องถิ่นที่ปฏิบัติกันมา แม้จะใช้เวลานานถึง 2 ชั่วโมง และทำร้ายจนผู้ตายถึงแก่ความตายก็เป็นเรื่องของการไล่ผีปอบ ไม่ได้เป็นการกระทำที่แสดงถึงความโหดร้ายทารุณเป็นพิเศษอันจะถือว่าเป็นการฆ่าผู้อื่นโดยกระทำทารุณโหดร้าย ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 289 (5) แต่อย่างใด
คุณจำรัสและคุณจำเป็นกับพวกจึงมีความผิดฐานฆ่าผู้อื่นตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 เท่านั้น
พิพากษาแก้เป็นว่า คุณจำนูญ คุณจำรัส และคุณจำเป็น มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 83 วางโทษจำคุกคนละ 20 ปี
คุณจำนูญ คุณจำรัส และคุณจำเป็น ให้การรับสารภาพชั้นจับกุมและชั้นสอบสวน เป็นประโยชน์แก่การพิจารณามีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 หนึ่งในสาม คงจำคุกคนละ 13 ปี 4 เดือน ข้อหาอื่นให้ยก และให้ยกฟ้องคุณจรัล
นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
นี่เป็นตัวอย่างของเจตนาฆ่าโดยย่อมเล็งเห็นผลอีกกรณีหนึ่ง
(เทียบคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 263/2531)
ประมวลกฎหมายอาญา
มาตรา 59 วรรคสอง
กระทำโดยเจตนาได้แก่กระทำโดยรู้สำนึกในการที่กระทำและในขณะเดียวกันผู้กระทำประสงค์ต่อผลหรือย่อมเล็งเห็นผลของการกระทำนั้น
มาตรา 288 ผู้ใดฆ่าผู้อื่นต้องระวางโทษประหารชีวิตจำคุกตลอดชีวิตหรือ
จำคุกตั้งแต่สิบห้าปีถึงยี่สิบปี
