| ผู้เขียน | กฤช เหลือลมัย |
|---|
เดือนเมษายนเป็นฤดูดอก คูน หรือ ราชพฤกษ์ (Golden shower tree) มันบานสะพรั่งสีเหลืองสดใสไปทั่วทุกแห่งหน โดยเฉพาะริมทางหลวงบางช่วง เช่น ถนนสาย 21 (สระบุรี-หล่มสัก) ตั้งแต่โคกสลุง พัฒนานิคม ลำนารายณ์ ลพบุรี ไปจนถึงศรีเทพ วิเชียรบุรี หนองไผ่ เขตเพชรบูรณ์นั้น วันนี้มีต้นคูนนับพันๆ ต้นออกช่อดอกสีเหลืองห้อยระย้า เป็นที่ชุ่มชื่นสายตาแก่ผู้เดินทางผ่านไปมา ช่างน่าชมเชยคนที่คิดนโยบายปลูกต้นคูนเหล่านี้ยิ่งนัก
ดอกคูน รวมทั้งยอดและใบอ่อนเป็นผักยืนต้นกินได้อร่อย ในหนังสือ ตำราปรุงอาหารสำรับรอบปี (พ.ศ.2476) ถึงกับมีสูตร “ทอดมันใบคูน” เลยทีเดียว ส่วนดอกนั้น ผมจำได้ว่าเคยชักชวนให้เอามาแกงส้ม ดองน้ำเกลือจิ้มน้ำพริกกะปิ หรือกินสดมาแล้วก็หลายครั้ง ตามวิธีในหนังสือ ครัวดอกไม้ (สนพ.สีดา, 2546) ของคุณพูลทรัพย์ เจตลีลา สรรพคุณของมันเหมือนพืชผักพื้นบ้านของไทยหลายชนิด คือมีฤทธิ์เป็นยาระบายอ่อนๆ ซึ่งหากกินเป็นกับข้าวในสัดส่วนไม่มากเกินไป ย่อมทำให้ระบบขับถ่ายของร่างกายเป็นปกติ ส่งผลดีต่อสุขภาพแน่นอน
ใครเก็บดอกตูมดอกบานข้างทางมาแกงส้มก็แล้ว จิ้มน้ำพริกก็แล้ว ยังไม่หนำใจ คือติดใจรสชาติมันๆ เนื้อดอกกรอบๆ เคี้ยวเพลิน แถมช่วงนี้ยังมีให้เก็บชนิดไม่มีวันหมด ขอชักชวนทำกับข้าวจานเด็ดที่เพิ่งมีคนบอกให้ผมลองทำกิน นั่นก็คือ “ดอกคูนผัดไข่” สูตรใส่วุ้นเส้นครับ
พื้นความคิดของสูตรนี้ก็คือ ในเมื่อวุ้นเส้นผัดไข่สามารถที่จะประยุกต์ใส่ดอกขจร ดอกข้าวสาร ดอกโสน หรือผักใบกรอบอย่างกะหล่ำปลี ผักกาดขาวได้อร่อย ทำไมจึงจะใส่ดอกคูนกรอบๆ มันๆ บ้างไม่ได้เล่า แค่เราเลือกเก็บช่อดอกที่ยังไม่บานมาก รูดเอาดอกตูมปนดอกที่เพิ่งบานน้อยๆ ล้างเร็วๆ ให้หมดฝุ่น แล้วใส่กระชอนสะเด็ดน้ำไว้ก่อน
เนื่องจากเป็นกระทะทดลอง ผมต้องการชิมรสชาติเต็มๆ ของดอกคูนโดยไม่มีรสปรุงแต่งอื่นๆ มาโหมประโคมผสมในจานมากนัก ผมจึงใช้แค่กุ้งแห้งเป็นหลัก เอาความเค็มจากตัวกุ้งแห้ง ผสมเกลือป่นอีกนิดหน่อยเท่านั้น
ความหอมที่จะมาตัดกลิ่นคาวกุ้งแห้ง ผมใช้กระเทียมจีนแกะเปลือกทุบพอแตก และกระเทียมโทนดองนิดหน่อย ทำอย่างเดียวกัน
ไข่เป็ดและไข่ไก่ อย่างละ 1 ฟอง เอาความนุ่มนิ่มจากไข่ไก่ และความหนึบกรึบหอมมันจากไข่เป็ด
วุ้นเส้นแห้งใช้ยี่ห้อที่เราชอบ แช่น้ำให้นุ่มตามวิธีและเวลาที่ระบุไว้ข้างซอง
ทำเหมือนเราผัดไข่ใส่วุ้นเส้นทุกครั้งนั่นแหละครับ คือตั้งกระทะน้ำมัน เอากุ้งแห้งลงเจียว ตามด้วยกระเทียมสดกระเทียมดอง ไข่เป็ดไข่ไก่ ผัดยีๆ ไปมาเบาๆ ให้ไข่แตกตัวและเริ่มสุก จึงใส่วุ้นเส้น คอยเติมน้ำบ้าง หากเห็นว่าเส้นที่ผัดชักจะแห้งเกินไป โรยเกลือป่น ถ้ายังไม่เค็มพอ
สุดท้ายคือใส่ดอกคูนลงผัดเคล้าจนเข้ากันดี ให้ดอกคูนสุกสักหน่อย ฤทธิ์ในการเป็นยาระบายจะได้อ่อนลงบ้าง จากนั้นก็ตักใส่จาน โรยพริกไทยดำบดใหม่ๆ จะเห็นเลยว่าเป็นผัดไข่ใส่วุ้นเส้นที่นุ่มนวล สีเหลืองจัด เขียวอ่อน เขียวแก่ของกลีบดอกและก้านดอกคูนตัดกับสีส้มของไข่เป็ดแดงสวยทีเดียว ส่วนตัววุ้นเส้นจะออกสีน้ำตาลอ่อนๆ เพราะเราไม่ได้ใส่ซอสผัดใดๆ จึงทำให้ได้ความกรอบของดอกคูน และรสเค็มๆ มันๆ ตามธรรมชาติจริงๆ
ถ้าใครต้องการให้มีกลิ่นน้ำปลาหรือซีอิ๊วดำซีอิ๊วขาวเพิ่ม ก็อาจพรมใส่กระทะไปในขั้นตอนท้ายๆ หรือเอาเหยาะจิ้มจานใครจานมันก็ได้ครับ เช่นเดียวกับน้ำมันหอย ซอสปรุงรส ผงปรุงรสใดๆ ถ้ายังติดรสติดลิ้น จำเป็นต้องโรยในกับข้าวจานโปรด ก็ใส่ได้ตามชอบเลยครับ
แต่ถ้าอยากใส่ให้น้อยลง หรือลอง “หักดิบ” งดไปเลยสักครั้งหนึ่ง ก็อาจจะพบในกระทะนี้เองแหละครับ ว่ารสชาติวัตถุดิบธรรมชาติบางอย่าง พอมันได้เปล่งศักยภาพโดยไม่มีการปรุงแต่งรสมากนัก เผลอๆ อาจเป็นของที่เราชอบมาก แต่ไม่เคยมีโอกาสลองมาโดยตลอดก็ได้
ในทรรศนะผมก็คือ ดอกคูนนั้นไม่ได้แค่สวยงามอย่างเดียวหรอกครับ มันอร่อยมากด้วย
กฤช เหลือลมัย
