| ผู้เขียน | ขรัวตาขำ |
|---|
สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ
ภาษิตฝรั่งบทหนึ่งบอกว่า อำนาจเหมือนน้ำในถ้วยแก้ว ยิ่งใช้ก็ยิ่งหมดไป ในที่สุดก็ไม่มีเหลืออยู่เลย
บางบทบางที่แสดงว่า อำนาจเหมือนกิเลสที่ติดแล้วถอนยาก อยากอยู่ยาวก็ไม่เย็น อยากอยู่เป็นไม่ควรยาว
บางแห่ง อำนาจผูกติดกับผลประโยชน์ ภาษาคน ภาษาใบ้ ภาษาพูด พูดกันไม่รู้เรื่อง กว่าจะรู้ว่า เป็นมือปืนรับจ้างโดยไม่รู้ตัว เจ้าของปืนก็เท่งทึงล่วงหน้าไปก่อนนี้แล้ว
การอภิปรายไม่ไว้วางใจของฝ่ายค้านที่มีต่อรัฐบาลในห้วงสัปดาห์นี้ เรียกว่าเป็นบทเรียนฉบับสามัญก็ได้
ที่สุดแล้ว ด้วยมติตามระบบที่วางไว้ จากอำนาจและผลประโยชน์
รัฐบาลที่น่าสงสารก็ยังอยู่
อยู่ด้วยอำนาจและผลประโยชน์นั่นแล
ซึ่งมิใช่เหตุและปัจจัยเดียว
ปัจจัยและเหตุอื่น ยังมีแทรกซ้อนสุดคณานับ
เหมือนสาเหตุที่ต้องอภิปราย
ซึ่งเอาจริงๆ ผู้ถูกอภิปรายก็รู้
ทว่า ตะแบงได้ตลอดว่า หาคนมาแทนซิ่
อำนาจและผลประโยชน์อันเป็นขื่อคาจองจำคนโง่ เซ่อ บ้า ให้ดิ้นคาหนังคาเขาอยู่ทุกวันนี้
เป็นเมือกหล่อลื่นกิเลสตัณหาชั้นดี
ที่ไม่ค่อยมีใครหลุดหนีไปได้
ทั้งที่เป็นอยู่ยาก
กินไม่ได้นอนไม่หลับยาก
ยังชีวิตให้อยู่เป็นปกติยาก
ยากกันถึงป่านนี้ ก็ยังกระเสือกกระสนอยู่
ขนาดชีวิตสั้นนิดเดียว
ไม่ต้องเป็นห่วงว่า การอภิปรายไม่ไว้วางใจจะไม่มีใครได้อะไรกลับไปเลย
ไอ้เหงา อีเฉา อาจหลับๆ ตื่นๆ อยู่
ไอ้ตื้อ บ้องตัน อาจปราดเปรียวต่องานเบื้องหน้า
ไอ้คด ไอ้โกง อาจโก่งคันธนูยิงสายตรง
เมื่อเสียงของความจริงดังขึ้น
เสียงของความไม่จริง จะคืนหายไปกับสายลม
ขรัวตาขำ
