เปิดตัวด้วยความลือลั่น สำหรับ “พรรครวมพลังประชาชาติไทย (รปช.)” ที่ สุเทพ เทือกสุบรรณ ทุ่มทุนร่ำไห้กลางเวทีประกาศ “ตระบัดสัตย์” เพื่อมาร่วมก่อตั้ง
ทว่าถึงวันนี้ พรรค รปช.ที่วางตัว “เอนก เหล่าธรรมทัศน์” เป็นตัวแสดงออก ดูท่าจะละล้าละลังพอสมควรในสนามการเมืองที่ปี่กลองการเลือกตั้งเริ่มคึกคักขึ้น
จากการที่ด้านหนึ่ง สุเทพ เทือกสุบรรณ เป็นแม่ทัพใหญ่ กปปส.นำมวลมหาประชาชนขับไล่รัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งของประชาชน และถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นผู้เปิดทางให้เกิดการรัฐประหาร
ขณะที่ เอนก เหล่าธรรมทัศน์ คือหัวขบวนทีมวิชาการคนสำคัญที่ช่วยในการขับเคลื่อนกระบวนการทางความคิดให้กับ “การปฏิรูปประเทศ” อันเป็นงานในภาระที่คณะรักษาความสงบแห่งชาติอ้างว่าต้องเข้ามาจัดการให้เกิดขึ้น
และเมื่อถึงเวลาที่จะต้องเดินสู่การเลือกตั้ง ท่ามกลางกลไกทางกฎหมาย และปฏิบัติการที่ถูกมองในมุม “สืบทอดอำนาจ” ขณะที่พรรคการเมืองซึ่งประกาศตัวสนับสนุน พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็นผู้นำต่อไป แม้จะตั้งขึ้นมาหลายพรรค แต่ดูเหมือนไม่มีพรรคใดที่ก่อกระแสให้ประชาชนพูดถึงได้มากนัก
ในช่วงหลังที่ “การเมือง” เริ่มเปลี่ยนขั้วจาก “ประชาธิปัตย์” สู้กับ “เพื่อไทย”
มาเป็น “พรรคฝ่ายประชาธิปไตย” กับ “พรรคฝ่ายเผด็จการ”
เมื่อเรื่องราวดำเนินมาในมุมที่เกิดคำถามเรื่องฝีมือการบริหารจัดการประเทศของรัฐบาล คสช.เริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากการประกาศความเหนือกว่ารัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง อันเคยได้รับความเชื่อถือจากประชาชนจำนวนหนึ่ง กลับกลายเป็นเริ่มเกิดความรู้สึกว่าเป็นความเชื่อที่ผิดพลาดมากขึ้น เนื่องจากหลายสิ่งหลายอย่างไม่ได้เป็นเหมือนที่พยายามประกาศกันไว้ ไม่ว่าจะเป็นสภาวะเศรษฐกิจที่ร่ำรวยกันเฉพาะมหาเศรษฐีไม่กี่ตระกูล ขณะที่การทำมาหากินของคนส่วนใหญ่ฝืดเคืองขึ้นเรื่อยๆ หรือปัญหาอื่นๆ ที่เคยมีปฏิบัติการคึกคักในช่วงแรกกลับเริ่มที่จะกลับลงร่องเดิม และหลายเรื่องราวดูจะรุนแรงขึ้น การทุจริตลงไปในโครงการที่ฟังแล้วน่าเศร้าในสำนึกแห่งเมตตาธรรมมากขึ้น
“พรรครวมพลังประชาชาติไทย” อัน สุเทพ เทือกสุบรรณ ต้องร่ำไห้ประกาศตระบัดสัตย์ มาเป็น “ผู้นำจิตวิญญาณ” โดยมี เอนก เหล่าธรรมทัศน์ รับเป็นตัวแสดงเอกเกิดขึ้นท่ามกลางพรรคสนับสนุนเผด็จการที่เกิดก่อนหน้านั้นทำท่าจะเข็นไม่ขึ้น
คราวนั้นเป็นความฮือฮา ที่ทำให้ทุกฝ่ายหันมาจับตาอิทธิฤทธิ์ของพรรคการเมืองที่ถือกำเนิดจากการตระบัดสัตย์ครั้งนี้เป็นตาเดียว
แต่ที่สุดแล้ว กระแสที่เริ่มแรงนั้นดูจะค่อยๆ ซาลงมาถึงวันนี้ ที่ เอนก เหล่าธรรมทัศน์ ออกมาแถลงล่าสุด ถึง “ความเป็นพรรคไม่ซ้ายไม่ขวา ไม่อนุรักษนิยม ไม่เสรีนิยม ไม่ประชานิยม” จนเหมือนกับไม่ไปทุกอย่าง เอาสิ่งที่ดีๆ ไม่เอาสิ่งไม่ดี และอะไรต่ออะไรอีกมากมายที่ฟังแล้วจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าจะเป็นอะไร
จะสนับสนุนเผด็จการก็ไม่เต็มปาก จะยืนหยัดอยู่ข้างประชาธิปไตยก็ไม่เต็มคำ
ภาพของพรรค รปช.ที่ “เอนก” พยายามอธิบายดูจะสะท้อนถึงความสับสนทางความคิดเสียมากกว่า
เรื่องราวทั้งหลายที่ดำเนินไปจึงชวนติดตามอย่างยิ่ง
หากวันเลือกตั้งกำหนดแน่นอนแล้ว สภาพของพรรค รปช.จะเป็นไปอย่างไร
การ์ตอง
