ขณะที่ฝ่ายกฎหมายพรรคประชาธิปัตย์ที่นำโดย นายวิรัตน์ กัลยาศิริ เตรียมฟ้องจดหมายเปิดผนึกของ นายนคร มาฉิม ว่าให้ร้ายต่อพรรคประชาธิปัตย์
“อาหารดี ดนตรีไพเราะ” ก็ดังกังวานใบหน้าของ นายกษิต ภิรมย์ ลอยเด่นขึ้นมาพร้อมกับบรรยากาศไม่ว่าจะเป็นที่ทำเนียบรัฐบาลหรือเมื่อตอนมีการยึดสนามบินสุวรรณภูมิ
นั่นคือ ที่เรียกกันว่า “ปรากฏการณ์สนธิ”
อันเป็นการชุมนุมของ “พันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย” เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2549 ก่อนรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายนปีเดียวกัน และเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อเดือนพฤษภาคม 2551 ในรัฐบาล นายสมัคร สุนทรเวช ต่อเนื่องมายังรัฐบาล นายสมชาย วงศ์สวัสดิ์
ถามว่า นายกษิต ภิรมย์ เป็นใคร ตอบได้เลยว่าเป็นคนของพรรคประชาธิปัตย์และเคยดำรงตำแหน่งเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ
อาหารดี ดนตรีไพเราะ
ถามว่าก่อนรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 ต่อยาวมายังก่อนรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 บทบาทของพรรคประชาธิปัตย์เป็นอย่างไร
มีส่วนในการ “ปูทาง” และสร้าง “เงื่อนไข” หรือไม่
นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ในฐานะหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ คงตอบได้ว่าเหตุใดจึงเดินทางไปเยี่ยม นายสนธิ
ลิ้มทองกุล ณ บ้านพระอาทิตย์
ถ่ายรูปและโอบกอดอย่างสันถวมิตร สนิทสนม
นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ในฐานะเลขาธิการพรรคประชาธิปัตย์ คงตอบได้ว่ามีบทบาทอย่างไรกับแกนนำหลายคนในพรรคประชาธิปัตย์ที่ร่วมกันจัดตั้ง “กปปส.” ขึ้น
แม้จะอ้างว่าได้ลาออกจากพรรคประชาธิปัตย์ไปแล้ว แต่ก็ต้องยอมรับว่า “มวลมหาประชาชน” ด้านหลักที่ยืนหยัดในการชัตดาวน์ทั้งบนท้องถนนและส่วนราชการใน กทม. และที่เข้าไปปิดล้อมสกัดขัดขวางการเลือกตั้งมีรากฐานมาอย่างไร
ทั้งหมดนี้ปรากฏชัดทั้ง “ภาพ” และ “ข่าว”
ทั้งๆ ที่รายละเอียดและบทบาทของพรรคประชาธิปัตย์ดังได้เสนอเป็นคำถามมามิได้เป็นเรื่องลี้ลับตั้งแต่ก่อนรัฐประหารทั้งปี 2549 และปี 2557
เหตุใด “จดหมายเปิดผนึก” จึงเป็นเรื่องอึกทึกครึกโครม
คำตอบมิได้ซับซ้อนอะไรเลย 1 เพราะว่า นายนคร มาฉิม เคยเป็น ส.ส.พิษณุโลก สังกัดพรรคประชาธิปัตย์มาในห้วงเหตุการณ์นั้นๆ
แม้มิได้เป็นคนดัง แต่ก็เป็นคนหนึ่งของพรรคประชาธิปัตย์
ขณะเดียวกัน 1 บทบาทของ “จดหมายเปิดผนึก” เท่ากับเป็นการเปิดความนัยและข้อสังเกตอันมาจากองคาพยพหนึ่งภายในของพรรคประชาธิปัตย์ คนพรรคประชาธิปัตย์จึงมีความแค้นเคืองอย่างรุนแรง
ยิ่งพรรคประชาธิปัตย์นำ “จดหมายเปิดผนึก” ไปเป็นประเด็นในการฟ้องร้อง พื้นที่ทางการเมืองในส่วนนี้ก็จะยิ่งขยายออกไป ที่หวังจะ “ปิดปาก” ก็ไม่ประสบความสำเร็จ
กรณีนี้ได้กลายเป็น “ทอล์ก ออฟ เดอะ ทาวน์” ไปแล้วอย่างสมบูรณ์
นับวันบทบาทและความหมายของ “จดหมายเปิดผนึก” จะยิ่งขยายวง เพราะพื้นฐานมิได้เป็นเรื่องส่วนตัว ตรงกันข้าม เป็นเรื่องของส่วนรวม
กระแทกโดยตรงไปยัง “รัฐประหาร”
หากสามารถไล่เรียงอย่างรอบด้านก็จะฉายภาพที่ก่อรูปขึ้นผ่าน “พันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย” และ
ต่อเนื่องมายัง “กปปส.”
เท่ากับ “ปูทาง” สร้าง “เงื่อนไข” ไปสู่รัฐประหาร
