คล้ายกับนิยามแห่งการเมืองยุคสามก๊กอันมาจาก นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ จะหมายถึง
ก๊กคสช. ก๊กทักษิณ และก๊กประชาธิปัตย์
แต่พลันที่แนวโน้มจากรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2560 เด่นชัดว่าต้อง การกันพรรคเพื่อไทยออกไป ทิศทางของก๊กทักษิณจึงเป็นทิศทางของฝ่ายค้าน
หลุดไปจากวงจรแห่งการต่อสู้และขัดแย้งกันโดยพื้นฐาน
จึงเหลือเพียง 2 ก๊กเท่านั้น คือ ก๊กคสช.และพันธมิตร กับก๊กประชาธิปัตย์ หากพรรคประชาธิปัตย์ยังเห็นความจำเป็นที่จะต้องคัดค้านนายกรัฐมนตรี “คนนอก” ซึ่งก็หมายถึงคสช.
ผลก็คือ คสช.กับพรรคประชาธิปัตย์ก็จำเป็นต้องปะทะกัน
กระนั้น พลันที่พรรครวมพลังประชาชาติไทยลงมติเลื่อก ม.ร.ว.จัตุมงคล โสณกุล เป็นหัวหน้าพรรค
ชื่อ ชั้นของ ม.ร.ว.จัตุมงคล โสณกุล ก็ทรงความหมาย
ไม่เพียงแต่จะโดดเด่นเหนือ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ซึ่งเป็นนักเรียนอังกฤษรุ่นหลัง หากแต่ยังสามารถผงาดเหนือยิ่งกว่าแม้กระทั่ง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ด้วยซ้ำไป
พลันทฤษฎี “สามก๊ก” ในทางการเมืองที่ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ เสนอขึ้นมาก็ทวีความแหลมคม
จำเป็นต้องจับตา ม.ร.ว.จัตุมงคล โสณกุล เป็นพิเศษ
ณ วันนี้ พรรครวมพลังประชาชาติไทยอาจถูกมองอย่างหมิ่น แคลน แต่อย่าลืมเป็นอันขาดว่าในเมื่อภายในพรรคนี้มี นายสุเทพ เทือกสุบรรณ เป็นมันสมองก้อนโต
เคยปั้น นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ให้ได้เป็นนายกรัฐมนตรีมาแล้วไฉนจะปั้น ม.ร.ว.จตุมงคล โสณกุล ขึ้นมาไม่ได้
หากสามารถดึง ม.ร.ว.สุขุมพันธ์ บริพัตร มาได้อีกคนก็ยิ่งทำให้พรรครวมพลังประชาชาติไทย “เนื้อหอม”
การถอนตัวจาก “แคนดิเดต” หัวหน้าพรรครวมพลังประชาชาติไทย ของ นายเอนก เหล่าธรรมทัศน์ จึงเท่ากับเป็นการสร้าง “ตัวแปร” ขึ้น มาอีกตัวแปรหนึ่งในทางการเมือง
ทำให้ทฤษฎี “สามก๊ก” ของ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ มีสีสัน
“ตัวแปร” นี้จึงขึ้นอยู่กับว่า นายสุเทพ เทือกสุบรรณ จะยังหนุน พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา หรือหนุน ม.ร.ว.จัตุมงคล โสณกุล
