ปัญหาของ “คสช.” ในขณะนี้กำลังจะเข้ารอยเดียวกันกับปัญหาของ “กปปส.” ในห้วงแห่งการชัตดาวน์ กทม. เด่นชัดขึ้นเป็นลำดับ
จำสถานการณ์เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2557 ได้หรือไม่
ด้าน 1 กปปส.อ้างว่าตนได้รับการสนับสนุนจาก “มวลมหาประชาชน” มากมายเป็นเรือนหลายล้านทั่วประเทศ
ขณะเดียวกัน ด้าน 1 กลับสกัดขัดขวาง “การเลือกตั้ง”
เริ่มจากการไปชุมนุมขัดขวางตั้งแต่เมื่อตอนสมัครรับเลือกตั้ง และรุนแรงมากยิ่งขึ้นในวันที่ประชาชนเดินทางไปหย่อนบัตรเลือกตั้ง
บาดเจ็บและถึงกับเสียชีวิต
ไม่เพียงแต่ “กปปส.” เท่านั้นหากแต่ยังมีหลายพรรคการเมืองที่เข้าร่วมในขบวนการบอยคอตการเลือกตั้ง
“คสช.” กำลังจะเหมือน “กปปส.” ในกรณี “เลือกตั้ง”
ต้องขอบคุณ 36 สนช.ที่ยื่นร่าง พ.ร.บ.แก้ไข พ.ร.ป.ว่าด้วยคณะกรรมการการเลือกตั้ง พ.ศ.2560 โดยพุ่งเป้าไปยังตำแหน่ง “ผู้ตรวจการเลือกตั้ง”
เพราะบทบาทนี้ทำให้การเลือกตั้งล่าช้าออกไปอีกอย่างน้อย 9 เดือน
ความเป็นไปได้ที่จะเลือกตั้งภายในเดือนกุมภาพันธ์หรือแม้กระทั่งภายในเดือนพฤษภาคม 2562 ก็ต้องเลื่อนออกไป
แนวโน้มอาจเป็นในปี 2563 ด้วยซ้ำ
การเคลื่อนไหวเช่นนี้ก็เช่นเดียวกับการเคลื่อนไหวผ่าน สปช.ในการลงมติรับหรือไม่รับร่างรัฐธรรมนูญ ฉบับ นายบวรศักดิ์ อุวรรณโณ เมื่อเดือนกันยายน 2558
อันมาจากยุทธศาสตร์ “เขาอยากอยู่ยาว”
สภาพที่รัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 มาจากพื้นฐานการเคลื่อนไหวของ กปปส.นั้นเองทำให้บทสรุปต่อการเลือกตั้งของ คสช.และ กปปส.ละม้ายเหมือนกัน
จึงต้องยื้อ ถ่วง หน่วง ให้เนิ่นยาวออกไปเรื่อยๆ
เมื่อประมวลสรุปพื้นฐานในทางความคิดไม่ว่าพรรคการเมืองที่บอยคอตการเลือกตั้ง ไม่ว่า กปปส.ที่แสดงออกอย่างเด่นชัดถึงการไม่อยากให้มีการเลือกตั้ง
สอดรับกับพื้นฐานความคิดของ “คสช.” อย่างตรงไปตรงมา
นั่นก็คือ เริ่มจากเป็นพรรคการเมืองที่พ่ายแพ้การเลือกตั้งอย่างซ้ำซาก และแกนนำ กปปส.ก็ล้วนแล้วแต่มาจากพรรคการเมืองที่พ่ายแพ้การเลือกตั้งอย่างต่อเนื่อง
จากไทยรักไทย พลังประชาชนมาถึงเพื่อไทย
“ฝันร้าย” ของบางพรรคการเมือง ของ กปปส.กับของ คสช.จึงกลายเป็นเรื่องเดียวกัน ทำให้จำเป็นต้องยื้อ ถ่วง หน่วง การเลือกตั้งไปเรื่อยๆ
ยื้อจาก “ปฏิญญาโตเกียว” มา “ปฏิญญานิวยอร์ก”
ยื้อจาก “ปฏิญญานิวยอร์ก” มา “ปฏิญญาทำเนียบขาว”
แม้จะมีรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2560 อยู่ในมือ แม้จะมี “กลุ่มสามมิตร” เดินสายใช้พลังดูด แม้จะมีคำสั่งและประกาศ คสช.ห้ามพรรคการเมืองเคลื่อนไหว
ทั้งหมดนี้มาจาก “ความกลัว” เป็นความกลัวที่จะต้องพ่ายแพ้หากเข้าสู่สนามการเลือกตั้งทั้งๆ ที่ตนอยู่ในสถานะได้เปรียบเต็มประตู
เป็นความกลัวเหมือนบางพรรค การเมือง
เป็นความกลัวอันสะท้อนออกอย่างสยดสยองพองขนผ่านการเคลื่อนไหวของ กปปส.ในห้วงก่อนรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557
มาถึงเดือนสิงหาคม 2561 ก็ยังกลัวอยู่เหมือนเดิม
